Kariera dla niemal 60 policjantów skończyła się dotąd tragicznie - śmiercią w wypadkach lub z rąk przestępców. Zginęli na służbie, czyli - zgodnie z definicją - "czuwając nad bezpieczeństwem ludzi oraz utrzymaniem porządku w państwie". Państwo jednak - jak twierdzą ich rodziny - nie traktuje ich sprawiedliwie. I kiedy rodzinom żołnierzy czy funkcjonariuszy Straży Granicznej, którzy zginęli na służbie wypłaca odszkodowania, rodzinom policjantów takich wypłat odmawia.

Pokażemy historię policjanta, który w czasie rozpracowywania przestępców sam został wzięty przez kolegów za gangstera. Prokurator postawił mu zarzuty, wnioskował o areszt, w którym policjant spędził 561 dni. Po ponad 50 rozprawach, które ciągnęły się przez 9 lat okazało się, że jest niewinny. I poza kilkoma, przez przypadek podsłuchanymi zdaniami z rozmowy telefonicznej, nie ma żadnych dowodów jego winy.

Przedstawimy historię policjantów, których prokuratorzy ze służby usuwali na podstawie słów usłyszanych od przestępców. Słowa przestępców potrafią być dla prokuratury bardziej wiarygodne od słów tych, którzy przestępców ścigają. A dobro śledztwa może być ważniejsze od prawdy.

Końca śledztwa nie widać. Nie widać też na razie szans, by poszkodowani odzyskali swoje pieniądze. Postępowanie upadłościowe to też największa tego typu sprawa w historii. Przez ten nieco ponad rok udało się oszacować majątek Amber Gold, ale nie wiele udało się odzyskać, bo niespełna jedną piątą. Poszkodowani nie mają wyjścia, muszą czekać na zakończenie pracy syndyka. Próba odzyskania pieniędzy drogą sądową zakończyła się dla blisko tysiąca osób niepowodzeniem. Podwójnym, bo znów stracili pieniądze.

Amber Gold i największe w polskiej historii śledztwo, którego końca nie widać. Kilkanaście tysięcy przesłuchiwanych osób, blisko milion złotych wydany na biegłych i akta sprawy zajmujące już prawie cały pokój, ale tego jednego, czyli aktu oskarżenia na razie nie ma. I najwcześniej - jak ustalił nasz reporter - można się go spodziewać dopiero za rok. Dlaczego trwa to tak długo? Sprawa jest skomplikowana i wymaga specjalistycznej wiedzy, ale też polskie prawo karne nie pomaga śledczym. Toną w papierach zamiast skupić się na szukaniu i badaniu dowodów.

W Polsce za pedofilię i czyny pedofilskie w zeszłym roku zostało skazanych ponad 600 osób. Jednak tylko co trzeci przestępca trafił za kratki. Największym problemem jest jednak to, że zdecydowana większość skazanych nie jest poddana żadnej terapii, która dawałaby nadzieję, że w przyszłości nie skrzywdzą już żadnego dziecka. Jeszcze bardziej zdumiewa fakt, że trzy w kraju specjalistyczne ośrodki dla takich osób świecą pustkami. Dlaczego tak jest?

Historie trzech ofiar, z którymi rozmawiała reporterka "Czarno na białym", pokazują (poza samymi odrażającymi czynami) - samotność i bezradność najpierw dzieci, które nie rozumieją, co się dzieje. A także dorosłych, którzy nie radzą sobie z piętnem wykorzystania. Różne historie, różne rodziny, różne okoliczności, ale to samo zdecydowane oburzenie na słowa tych, którzy winą nie obarczają tylko i wyłącznie sprawcy.

Szokujące wyznania ofiar i sprawców pedofilii. Zdecydowaliśmy się na to, bo trwająca od jakiegoś czasu burzliwa dyskusja na ten temat obnaża brak powszechnej świadomości, czym tak naprawdę jest pedofilia. A także jak bardzo i nieodwracalnie naznacza życie skrzywdzonych dzieci. Brak też świadomości, że czym innym jest pedofilia, która jest chorobą prowadzącą do przestępstwa, a czym innym czyn pedofilski, który jest po prostu przestępstwem. Reporter "Czarno na białym" dotarł do dwóch skazanych za wykorzystanie seksualne nieletnich. Ich wyznania - choć już zza krat - przerażają. A przerażenie jest tym większe, że ci ludzie za jakiś czas wyjdą na wolność.

Zmiana trenera reprezentacji przypada dokładnie rok po zmianie prezesa PZPN. Rok rządów Zbigniewa Bońka to na pewno rewolucja kadrowa i organizacyjna w samym związku oraz jego wyraźna przemiana wizerunkowa, ale nie ze wszystkim nowy prezes się uporał, czego symbolem jest nierozwiązany wciąż problem siedziby Polskiego Związku Piłki Nożnej, choć w tej sprawie jego szef miał konkretny plan. Stąd pytanie, czy pozycja Bońka w PZPN jest rzeczywiście tak silna i pewna jak jego zachowanie na konferencjach prasowych.

Jak nie Nawałka to kto? PZPN podobno nie może się opędzić od kandydatów z zagranicy, którzy dzwonią i przysyłają CV. I choć oferta wydaje się już jednak nieaktualna to toczy się trochę akademicka dyskusja: kto byłby lepszy dla narodowej reprezentacji i dla naszej piłki nożnej w ogóle - polski czy jednak zagraniczny trener? A może to bez znaczenia, bo problemem w Polsce nie jest trener, a słabi piłkarze?

Owiana tajemnicą policyjna specgrupa "Generał". Najlepsi z najlepszych funkcjonariuszy i honorowa dla nich sprawa - znaleźć zabójcę byłego szefa policji Marka Papały. Mieli nieograniczone możliwości śledcze i mieli 15 lat. Do dziś jednak nie wiadomo, kto zamordował komendanta. Coraz więcej wiadomo za to o samej specgrupie. Kulisy jej działania odsłania materiał reporterki "Czarno na białym" Anny Kulbickiej.

Przez 15 lat kilkunastu policjantów prowadziło śledztwo ws. śmierci gen. Marka Papały. Mimo niemal nieogarniczonych możliwości, ustalenia grupy "Generał" nie przyniosły rozwiązania zagdki śmierci byłego szefa polskiej policji. Członkowie grupy, przyznają, że to ich osobista porażka. Na czym polegał ich błąd? Odpowiedzi na to pytanie szukała reporterka "Czarno na białym". Jej ustalenia dziś w TVN24 o godz. 20.30.

Ta historia zaczyna się w internecie, toczy w świecie realnym przez dwa dni, a kończy przed sądem wyrokiem skazującym za "obcowanie płciowe z małoletnim poniżej lat 15". Bohaterami są 31-latek i 14-letnia dziewczyna. Jej rodzice - jak zwykle w takich historiach - bezgranicznie ufali dziecku, że wie co robi.

Reporterka "Czarno na Białym" Karolina Nowak przeprowadziła w jednym z gimnazjów sondę, która potwierdza pojawiające się co jakiś czas wyniki badań internetu. Około połowy nastolatków korzystających z portali społecznościach, komunikatorów lub czatów było proszonych o nagie zdjęcia, zastraszanych lub oszukiwanych.

Najbardziej szokującą pokusą jest ta zarabiania tak zwanych łatwych pieniędzy. A można je zdobyć robiąc na przykład pokazy on-line, nazywane przez osoby badające to zjawisko wprost - prostytucją on-line. W tej "zabawie" reguły są proste - osoba przed kamerą robi to, za co ta po drugiej stronie monitora zapłaci. Problem w tym, że tak przed monitorem, jak i przed kamerą mogą siedzieć osoby młode, bardzo młode.

Człowiek, który bierze na siebie odpowiedzialność za kampanię Prawa i Sprawiedliwości w stolicy, choć nie zamierza za przegraną ponosić konsekwencji. Adam Hofman tak łatwo nie zrezygnuje z mocnej pozycji, jaką sobie w dość krótkim czasie w partii wyrobił. Jest twarzą i ustami PiS, głównym spin doktorem i zaufanym prezesa. Sporo do stracenia, sporo też jednak ostatnio Hofmanowi nie wyszło i czarne chmury się zbierają. Głosy krytyki słychać w samym PiS. Być może jednak jeszcze nie teraz Hofman straci pozycję, bo teraz wyglądałoby to jak przyznanie się prezesa Kaczyńskiego do porażki w referendum, któremu on sam dał przecież swoją twarz.

Hanna Gronkiewicz-Waltz z referendum wyszła cało, ale kłopoty zaczęły się zaraz dzień po. Zamiast cieszyć się wygraną, prezydent musi się tłumaczyć - z drogowego paraliżu i nieskoordynowanego remontu jednej z głównych ulic, z tego czy starczy pieniędzy na dokończenie budowy metra i wreszcie z urzędniczych premii, których - jak sama obiecywała - miało nie być, a są. Budowany misternie w kampanii nowy, lepszy wizerunek Hanny Gronkiewicz-Waltz został wystawiony na powyborczą próbę.

Trudy wygranej i gorycz porażki. Prawo i Sprawiedliwość nie chce widzieć swoich słabości i błędów w kampanii i winnych swojej przegranej szuka gdzie indziej. PiS zarzuca rządzącym łamanie zasad demokracji. Pojawiły się nawet zapowiedzi skierowania skarg do Państwowej Komisji Wyborczej i Rady Europy. Jak przeanalizowaliśmy - to dość typowe - w taki właśnie sposób Prawo i Sprawiedliwość z reguły usprawiedliwia swoje wyborcze porażki.

Waldemar Skrzypczak w wojsku przeszedł wszystkie szczeble kariery - teraz przechodzi być może swój najpoważniejszy w życiu test. Stawką są miliardy złotych dla wojska oraz wiarygodność generała - wystawiona właśnie na poważną próbę.

Miliony na przetargi w Malborku - to nic w porównaniu z miliardami, jakie zostaną wydane na uzbrojenie polskiej armii w najbliższych dziesięciu latach. Pokusa korupcji tym większa. I choć zakupy sprzętu jeszcze nie ruszyły - to już jest zamieszanie wokół osoby, która za te zakupy odpowiada. Ponad 100 miliardów złotych na nowoczesny sprzęt - począwszy od czołgów, samolotów, okrętów podwodnych i rakiet - kończąc na mundurach monitorujących funkcje życiowe żołnierzy. Armia XXI wieku. Pytanie - dlaczego tak się zbroimy jak na wojnę?