Poszukiwanie własnej tożsamości i niezwykła historia człowieka, który u schyłku życia odkrywa prawdę o swoich rodzicach. Wiele wskazuje, że Ewaryst Walkowiak jest synem polskiej zakonnicy i niemieckiego oficera. Sąd zdecydował właśnie o ekshumacji, która powinna ostatecznie rozwikłać tę zagadkę, ale nie wszystkim na tym zależy.

Zmiany w rządzie. Zapowiadane przez premiera jako "nieduża, ale ciekawa korekta". Medialny haczyk zarzucony, od kilku dni trwają spekulacje kogo i na kogo premier wymieni swoich współpracowników, choć wydaje się, że żadnych spektakularnych dymisji nie będzie. Bo choć krytyków nie brakuje, a notowania rządu mocno spadają, to większym problemem premiera jest dziś jego własna partia. Wewnętrzna opozycja w Platformie coraz mocniej nią targa. Z jednej strony w kontrze konserwatyści Gowina, z drugiej strony (tylko pozornie stojący z boku) Grzegorz Schetyna. Próbę sił widać gołym okiem. Pytanie czy planowane przez premiera zmiany to partyjne przetasowania, czy tylko polityczny starszak?

A dziś pewna jest tylko jedna dymisja - ministra Tomasza Arabskiego. Szef kancelarii premiera odchodzi, bo ma zostać ambasadorem w Hiszpanii. Arabski to jeden z najbliższych i najbardziej zaufanych ludzi Tuska, choć stojący w medialnym cieniu. Cieniem na ministrze położyły się za to zarzuty związane z organizacją tragicznego lotu do Smoleńska. Polityczne zarzuty, za którymi dziś idzie jednak pytanie o to, czy Arabski to powinien zostać ambasadorem?

Żadnych konkretów - jedynie trwające od tygodnia spekulacje - ale może o taki efekt chodziło. Medialne zamieszanie, z którego nic nie wynikanie. Dotąd premier odrzucał wszelkie pytania i sugestie o dymisje w swoim gabinecie - a kilka dni temu zapowiedział zmiany, ale co znamienne zrobił to jakby mimochodem. Z akcentem na jakby, bo o przypadku nie może być mowy. Czemu miałaby służyć taka gra?

Prokuratura twierdzi, że Katarzyna W. z premedytacją zamordowała dziecko. Obrona będzie dowodzić, że był to nieszczęśliwy wypadek. Proces jest poszlakowy, bo nie ma żadnego bezpośredniego dowodu winy. Wszelkie wątpliwości będą więc działać na korzyść Katarzyny W. O mocnych i słabych stronach aktu oskarżenia

Zaplanowane morderstwo czy nieszczęśliwy wypadek? Tragiczną śmiercią małej Magdy z Sosonowca przez kilka miesięcy żyła cała Polska. Dziś ruszył proces jej matki - Katarzyny W. 22-letnia kobieta usłyszała zarzut zabójstwa z premedytacją, za co grozi jej dożywocie. Nie przyznaje się do winy. Prosiła, by proces został utajniony, ale sąd nie zgodził się na to, bo - jak wyjaśnił - społeczeństwo zaangażowało się w tą sprawę i dlatego powinno poznać argumenty obu stron. Rzeczywiście od pierwszego dnia, czyli od dnia śmierci dziecka, Katarzyna W. sama zaangażowała opinię publiczną pozorując porwanie córki i prosząc o pomoc w jej znalezieniu. Potem były kolejne kłamstwa, zwodzenie wymiaru sprawiedliwości i ucieczki przed policyjnym dozorem. Serial, który targał opinią publiczną od stanu współczucia, przez niedowierzanie, na surowym osądzie kończąc.

Granica między życiem publicznym a prywatnym w przypadku europosła Jacka Kurskiego z Solidarnej Polski wydaje się wyjątkowo płynna. Sądowne zablokowanie przez niego prasowej publikacji na temat jego życia intymnego, paradoksalnie temat nagłośniło i wywołało publiczną dyskusję, której - akurat Kurski - stał się wdzięcznym pretekstem. Bo gdy, to on ujawnia prywatne sprawy innych polityków robi to w interesie państwa, ale, gdy inni wyciągają na światło dzienne jego prywatność, mówi o naruszaniu dobrego imienia.

Czy posłowie zlikwidują lub ograniczenią parlamentarny immunitet? Do tej pory, mimo zapowiedzi, nikt się na to nie odważył. A takie obietnice padały z różnych stron sceny politycznej, ale, jak to w polityce, punkt widzenia zależy od punku siedzenia. A przykładów, gdy orędownicy zniesienia immunitetu jednak z niego korzystali, nie brakuje.

Teraz polityk-kierowca, a dokładnie sejmowi piraci drogowi. Jest ich co raz więcej. Posłowie złapani na fotoradar i ich dylematy: płacić mandat czy nie? Faktem jest, że dzisiejsze prawo w pewien sposób komplikuje proste płacenie kary przez tych, których chroni immunitet, ale też sami posłowie nie zawsze sprawę ułatwiają. Ciekawe są też tłumaczenia z niestosowania się do prawa ludzi prawo tworzących.

Snajper - jeden z najbardziej niebezpiecznych i tajemniczych zawodów na świecie. Jest ich niewielu. Snajperzy nie pokazują twarzy, niechętnie opowiadają o tym, co robią, nigdy nie mówią, że zabijają - mówią, że eliminują cel. Strzelają do celu, ale sami też celem się stają tak, jak zastrzelony niedawno legendarny snajper amerykańskiej armii, który zabił 160 osób. Ale on - po odejściu z wojska - mówił dużo, chętnie się pokazywał, napisał książkę, udzielał wywiadów, wojnę opisywał jako przygodę. To sprowokowało. Naszemu reporterowi udało się porozmawiać z polskimi snajperami - i z tymi wojskowymi, którzy mówią, że robią to dla kraju i z najemnikami, którzy robią to dla pieniędzy.

Precyzja - to jedna z najważniejszych cech snajpera. Paradoks snajpera w Polsce polega na tym, że nie ma precyzyjnego prawa, które określałoby jego działanie. Teoretycznie strzał ratunkowy nie istnieje. Praktycznie oznacza to komplikacje i często nieskuteczność, o czym ponownie głośno zrobiło się po ostatniej akcji antyterrorystów w Sanoku. Czy snajper mógł tam uratować 17-latkę? Czyje życie w takich sytuacjach jest ważniejsze - napastnika, czy tego, kogo on zabije?

Palikot kontra Nowicka - męsko-damska batalia w partii, która na swoich sztandarach niosła mocno wypisane hasła promujące kobiety. Ta batalia zyskała więc też drugi wymiar, bo obnażyła polityczny cynizm.

Janusz Palikot kontra Wanda Nowicka. Jutro decydujące starcie i decyzja o przyszłości Nowickiej w klubie parlamentarnym Ruchu Palikota. A dziś pytanie o polityczną przyszłość samego lidera. Gdy przed dwoma laty Janusz Palikot zakładał swoją partię, a po roku już spektakularnie wprowadzał ją do Sejmu - trudno było odmówić mu skuteczności, choć jego PR-owe metody budziły kontrowersje. Mistrz politycznego show, medialnych happeningów i słownych prowokacji - w końcu wpadł we własne sidła. I to paradoksalnie we własnej partii. Gdy wszczynał batalię z Nowicką - nikt (a już na pewno on sam) nie spodziewał się, że trafi na taki opór. Puściły emocje, a polityczna zagrywka Palikota może się okazać jego samobójczym golem.

Pozycja Wandy Nowickiej na pewno wzmocniła się. O wiele trudniej było jej zostać wicemarszałkiem niż teraz stracić to stanowisko. W piątek poparli ją nawet ci, którzy przed ponad rokiem byli przeciwni jej nominacji. Na takie poparcie Nowicka raczej nie ma co jednak liczyć jutro we własnym klubie i pewnie będzie musiała z niego odejść. W całej tej sprawie jest jeden detal, który może świadczyć o tym, że zamieszanie wokół sejmowych premii było tylko pretekstem do wewnątrzpartyjnych porządków.

Kiedyś nazywany "pancernym kardynałem" jako papież pokazał swoje łagodne oblicze - człowieka otwartego na dialog. Benedykt XVI zaskoczył już pierwszą encykliką. Gdy spodziewano się raczej traktatu o zagrożeniach dla współczesnego Kościoła on napisał o miłości, tej ludzkiej miłości. Choć jego pontyfikat jest inny niż Jana Pawła II, pod względem doktryny kościelnej jest kontynuacją. W ciągu tych ośmiu niespełna lat nie zabrakło jednak kontrowersyjnych wystąpień.

Ta informacja zaskoczyła i zaszokowała świat. Benedykt XVI zapowiedział abdykację. 28 lutego o godzinie 20:00 kończy pontyfikat. Sam ogłosił decyzję i - jak sam miał odwagę przyznać - rezygnuje ze względu na podeszły wiek i kłopoty ze zdrowiem. W historii Kościoła rzymskokatolickiego ostatni raz zdarzyło się to w średniowieczu. Współczesny Kościół z taką sytuacją nie miał do czynienia. Choć papież od dawna dawał do zrozumienia, że myśli o rezygnacji, dziś było to zaskoczenie - nawet w Watykanie mówi się, że był to grom z jasnego nieba.

Kto będzie następcą Benedykta XVI? Już ruszyły spekulacje, że będzie to Włoch, że może ktoś z Ameryki Południowej albo z Afryki. Spekuluje się też, że zmiana papieża to dobra okazja do nowego otwarcia w Kościele - otwarcia na współczesne wyzwania. I takimi spekulacjami teraz będzie żył świat, dopóki konklawe nie wybierze nowego papieża, a - jak zapowiada Watykan - wybór ma nastąpić przed Wielkanocą.

Walka rynkowa. Od lat prowadzą ją ikony socjalistycznego przemysłu - Ursus, Wedel i Społem. Pierwszej w ciężkich czasach kryzysu z pomocą przyszedł kapitał z zagranicy, drugiej z Polski, a trzecia, jak to spółdzielnia, radzi sobie sama. A reporter "Czarno na białym" sprawdził, jak producenci wyrobów czekoladopodobnych, legendarnych trzydziestek i właściciel supersamów odnaleźli się w zupełnie innym świecie.

Nie wszystkie legendy PRL-owskiej gospodarki stoją dziś frontem do klienta i tak dobrze radzą sobie w kapitalistycznej rzeczywistości. Symbolem tych, które transformacja ustrojowa ostatecznie zmiotła z rynku, może być Fabryka Samochodów Osobowych. Od warszawy, przez duże i małe fiaty, polonezy, lanosy i chevrolety, aż do upadku - tak w skrócie wygląda upadek polskiego przemysłu motoryzacyjnego. Chociaż są i tacy, którzy łudzą się, że nie jest to upadek ostateczny.

Wodzirej Ryszard i jego dancingi, Nowa Huta i przejażdżka trabantem, czy warszawska restauracja Lotos i wykładzina sprzed pięćdziesięciu lat - to tylko niektóre przykłady kapitalistycznego podejścia do socjalistycznej spuścizny. Reporterka "Czarno na białym" sprawdziła, jaką wartość mają dziś dość wybiórcze wspomnienia.