Kawęczyńska taka jak dawniej. Jej układ urbanistyczny w rejestrze zabytków

"Wartości zachowanego do dziś historycznego układu urbanistycznego ul. Kawęczyńskiej wyrażają się przede wszystkim poprzez zachowany przebieg ulicy, jej szerokość, charakterystyczne formy zagospodarowania posesji oraz typową dla okolicy skalę zabudowy" – uzasadnił tę decyzję konserwator.

Wyjątkowo cenne budynki Kawęczyńskiej

Jego zdaniem, założenie urbanistyczne ul. Kawęczyńskiej jest także przykładem historycznej tkanki miejskiej o "zróżnicowanych i czytelnych nawarstwieniach". "Obejmują one grupę budynków wzniesionych na przełomie XIX i XX w., głównie murowanych, o kilku kondygnacjach, tynkowanej elewacji, balustradach żeliwnych i kutych. Wyjątkowo cenna jest zachowana drewniana oficyna Edmunda Burkego" – przypomniał.

Budynki wznoszone w późniejszych latach to kamienice 4- i 5-kondygnacyjne, o zachowanym wystroju elewacji łączącym cechy wczesnego modernizmu ze skromną dekoracją architektoniczną, w niektórych przypadkach usuniętą po 1945 r. "Istotnym elementem kształtującym przestrzeń urbanistyczną są budynki poprzemysłowe, o ceglanej elewacji, a także budynki i infrastruktura techniczna związana z obsługą zajezdni tramwajowej. Charakterystycznym elementem historycznego założenia ulicy jest bryła kościoła oraz dominująca nad zabudową dzwonnica Bazyliki Najświętszego Serca Jezusowego" – zwrócił uwagę prof. Lewicki.

Konserwator podkreślił przy tym, że założenie urbanistyczne ul. Kawęczyńskiej jest istotnym źródłem do badań nad dziejami tej części Pragi oraz zmianami w topografii Szmulowizny.

Układ urbanistyczny ulicy Kawęczyńskiej został zabytkiem