Mazowiecki konserwator zabytków uznał, że układ urbanistyczny ulicy Kawęczyńskiej na warszawskiej Pradze zasługuje na miano zabytku. Swoją decyzję uzasadnił tym, że do dziś zachowany został przebieg ulicy, a także charakterystyczne budynki z przełomu XIX i XX wieku.
"Wartości zachowanego do dziś historycznego układu urbanistycznego ul. Kawęczyńskiej wyrażają się przede wszystkim poprzez zachowany przebieg ulicy, jej szerokość, charakterystyczne formy zagospodarowania posesji oraz typową dla okolicy skalę zabudowy" – uzasadnił tę decyzję konserwator.
Wyjątkowo cenne budynki Kawęczyńskiej
Jego zdaniem, założenie urbanistyczne ul. Kawęczyńskiej jest także przykładem historycznej tkanki miejskiej o "zróżnicowanych i czytelnych nawarstwieniach". "Obejmują one grupę budynków wzniesionych na przełomie XIX i XX w., głównie murowanych, o kilku kondygnacjach, tynkowanej elewacji, balustradach żeliwnych i kutych. Wyjątkowo cenna jest zachowana drewniana oficyna Edmunda Burkego" – przypomniał.
Budynki wznoszone w późniejszych latach to kamienice 4- i 5-kondygnacyjne, o zachowanym wystroju elewacji łączącym cechy wczesnego modernizmu ze skromną dekoracją architektoniczną, w niektórych przypadkach usuniętą po 1945 r. "Istotnym elementem kształtującym przestrzeń urbanistyczną są budynki poprzemysłowe, o ceglanej elewacji, a także budynki i infrastruktura techniczna związana z obsługą zajezdni tramwajowej. Charakterystycznym elementem historycznego założenia ulicy jest bryła kościoła oraz dominująca nad zabudową dzwonnica Bazyliki Najświętszego Serca Jezusowego" – zwrócił uwagę prof. Lewicki.
Konserwator podkreślił przy tym, że założenie urbanistyczne ul. Kawęczyńskiej jest istotnym źródłem do badań nad dziejami tej części Pragi oraz zmianami w topografii Szmulowizny.
Źródło: PAP
Źródło zdjęcia głównego: Mazowiecki Wojewódzki Konserwator Zabytków