Plac budowy i perony prowizorycznego Dworca Warszawa-Centralna w 1973 roku
Źródło: Grażyna Rutowska / NAC

Rozkopane centrum Warszawy i wielka budowa Dworca Centralnego. W serialu "Czterdziestolatek" nad pracami czuwał inżynier Karwowski. Ta fikcyjna postać właśnie została patronem ronda przy dworcu. Jak na prawdę wyglądały prace - zobaczcie na archiwalnych zdjęciach.

Warszawa ma rondo Czterdziestolatka - czytaj więcej

Dworzec Centralny zachwycał kiedyś nowoczesnością: ruchomymi schodami, rozsuwanymi drzwiami, które w PRL-u były nawet celem wycieczek z innych miast.

Zrealizowany został w latach 1972–75, na podstawie ósmej z koncepcji stworzonych przez Arseniusza Romanowicza i Piotra Szymaniaka po ich zwycięstwie w konkursie w 1946 roku.

- Władzom ówczesnym nie spieszyło się z budową tego dworca. W końcu podjął się tego Edward Gierek. To była taka jego "piramida Cheopsa", którą chciał po sobie zostawić - przypominał w rozmowie z tvnwarszawa.pl Tomasz Fudala, kurator z Muzeum Sztuki Nowoczesnej. - Dlatego naśladowano różne technologie z Zachodu, ale wytworzono w warsztatach polskich rzemieślników - uczy.

Zarzucony został pomysł połączenia budynku z otaczającymi go zabudowaniami za pomocą kładek, które miały biec nad Alejami Jerozolimskimi, między innymi do hotelu Mariott.

Ostateczny projekt dworca klarował się latami

Zobacz koncepcje Centralnego - kliknij na obrazek, aby go powiększyć:

Różne koncepcje Centralnego. Jedna nawiązuje do architektury Pałacu Kultury, inna do pagody
Źródło: MSN

Podczas budowy stosowano nowe technologie

Więcej archiwalnych zdjęć na stronie NAC.

/mz

Źródło zdjęcia głównego: Grażyna Rutowska / NAC

Podziel się: