Mariusz Szczygieł - dziennikarz, reportażysta, pisarz, laureat Europejskiej Nagrody Literackiej. Mając lat 16 został współpracownikiem harcerskiego czasopisma "Na Przełaj". W 1985 napisał tam reportaż pt. Nie róbcie sensacji, o homoseksualnej prostytutce, uznany przez znawców ruchów emancypacyjnych w Polsce za pierwszy w PRL-owskiej oficjalnej prasie reportaż o życiu homoseksualistów. Zainicjował w 1986 cykl redakcyjny na temat życia młodych gejów i lesbijek w Polsce. Miały one tytuł "Rozgrzeszanie". Dużą falę krytyki wywołał reportaż Onanizm polski, który w 1993 wydrukowała "Gazeta Wyborcza", w świątecznym numerze, między esejem Czesława Miłosza a wywiadem z Vaclavem Havlem. Spowodował on długą dyskusję na stronach "Gazety", a wielu czytelników zwracało numer do redakcji (reporter opisał to w swojej książce Niedziela, która zdarzyła się w środę, w rozdziale Listy do onanisty). Szczygieł wspólnie z Wojciechem Tochmanem i Jackiem Hugo-Baderem jest wymieniany w antologiach zagranicznych poświęconych współczesnej polskiej sztuce reportażu. Jest uważany za ucznia Hanny Krall (wspomina o tym Krall w książce Jacka Antczaka Reporterka). Od 2001, kiedy skończył współpracę z TV Polsat, jego głównym tematem jest historia i kultura Czech. Jego książka Gottland, określana we Francji zbiorem esejów, w Niemczech – zbiorem opowiadań, w Polsce – zbiorem reportaży literackich, została w Czechach bestsellerem (2007). Jej bohaterowie to m.in. rodzina Batów, siostrzenica Franza Kafki, piosenkarki: Helena Vondrackova i Marta Kubisova, megagwiazdor Karel Gott, pisarze: Jan Procházka i Eduard Kirchberger vel. Karel Fabian, rzeźbiarz Otakar Szvec, chirurg plastyczny Jaroslava Moserová, 18-letni samobójca Zdenek Adamec. "Wiener Zeitung" określiłGottland jako "wielką literaturę pod płaszczem reportażu", recenzent "Le Figaro" napisał: "To nie jest książka, to klejnot". Uniwersytet w Lille uhonorował ją w kwietniu 2009nagrodą Prix Amphi. Przyznają ją wykładowcy i studenci za najlepszą, ich zdaniem, książkę przetłumaczoną na francuski. (Pierwszą edycję wygrała Hańba Johna Maxwella Coetzee). Jego książki przetłumaczono na kilkanaście języków, m.in. czeski, rosyjski, ukraiński, włoski, hiszpański, niemiecki i węgierski.

Michał Cichy - dziennikarz i historyk. W czasach PRL jako uczeń VI Liceum Ogólnokształcącego im. Tadeusza Reytana w Warszawie i jeden z liderów środowiska 1 Warszawskiej Drużyny Harcerskiej im. Romualda Traugutta Czarna Jedynka, a następnie student Wydziału Historycznego Uniwersytetu Warszawskiego był związany z opozycją, pracownik kolportażu wydawnictwa Głos Antoniego Macierewicza. Od 1989 roku dziennikarz "Gazety Wyborczej". Najpierw pracował w dziale zagranicznym, później w sekretariacie redakcji, a w latach 1993-1998 jako kierownik działu kultury i nieistniejącego już dodatku Gazeta o Książkach. Współtwórca, a w latach 1997-2002 sekretarz, nagrody literackiej Nike.

Grzegorz Wasowski - dziennikarz muzyczny, satyryk, aktor. Syn współtwórcy Kabaretu Starszych Panów, Jerzego Wasowskiego, i aktorki, Marii Janeckiej. Znany z pracy w Trzecim Programie Polskiego Radia. Na przełomie lat 80. i 90. współtworzył audycję satyryczną „Nie tylko dla orłów”. Jako znawca muzyki rozrywkowej, głównie z lat sześćdziesiątych, dał się poznać w audycjach takich jak „Lista przebojów dla oldboyów” czy „Radio Mann”. Od września 2006 roku wraz z Wojciechem Mannem prowadził audycję „Tanie Granie”. Występował w telewizyjnych programach satyrycznych Za chwilę dalszy ciąg programu oraz Komiczny Odcinek Cykliczny. Współtwórca satyrycznego zespołu hiphopowego T-raperzy znad Wisły. Został członkiem Akademii Muzycznej Trójki. Od 25 maja 2009 roku współtworzył internetowe Radio Wnet, jest autorem nazwy radia. Działał tam wraz żoną w latach 2009-2012. Wasowski prowadził audycję ASP, czyli Alfabetyczny Spis Przebojów. Obecnie prowadzi audycję Frajdek w radiojazz.fm. Wraz z Moniką Makowską-Wasowską prowadzi Wydawnictwo Wasowscy.

Michał Komar - scenarzysta i krytyk filmowy, autor sztuk teatralnych, wydawca i publicysta. Ukończył Wydział Ekonomiki Produkcji SGPiS w Warszawie. W 1982 otrzymał doktorat w dziedzinie nauk humanistycznych. Pracował w redakcjach czasopism Szpilki i Miesięcznik Literacki oraz współpracował z redakcją Współczesności i Dialogu. Kierownik literacki zespołu filmowego Silesia (1979-1983). W latach 1977-1980 był stałym konsultantem Teatru Sensacji TVP. W latach 1990-1994 pełnił funkcję wiceprezesa Spółdzielni Wydawniczej „Czytelnik”. W latach 1992-1994 współtwórca Nowej Telewizji Warszawa. Był ostatnim redaktorem naczelnym i likwidatorem Sztandaru Młodych - 1997. Laureat nagrody Klubu Krytyki Filmowej SDP za publikacje o OFFK w Krakowie. Od 1999 do 2007 felietonista Tygodnika Powszechnego od 1999. Wykładowca w Collegium Civitas. Po roku 1999 współpracował z Polskim Radiem ("Osobisty pamiętnik słuchacza", "Literackie Biuro Śledcze" - gościnnie w audycji Jerzego Sosnowskiego i Michała Nogasia) oraz z Teatrem Telewizji, a także ze stacjami platformy Polsatu (cykle "20 lat minęło" i "40 lat minęło"). Jest m.in autorem wywiadów-rzek z Władysławem Bartoszewskim (2 tomy, 2006 i 2008), Stefanem Mellerem (2 tomy, 2008), Krzysztofem Kozłowskim (2009) oraz Sławomirem Petelickim (2010). Obecnie pełni funkcję zastępcy przewodniczącego Stowarzyszenia Autorów ZAiKS. W kwietniu 2013 r. został odznaczony Brązowym Medalem „Zasłużony Kulturze Gloria Artis”.

Mirosław Duchowski – malarz i projektant przestrzeni publicznych. Profesor zwyczajny w Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie i w Szkole Wyższej Psychologii Społecznej. Łączy działalność artystyczną, projektową i naukowo-badawczą dotyczącą przestrzeni publicznej. Jest autorem wielu wystaw indywidualnych , ok 100 projektów dot. sztuki i organizacji przestrzeni publicznych, publikuje teksty naukowe, oraz uczestniczy w znacznej liczbie sympozjów , konferencji i badań naukowych z zakresu sztuki i szeroko pojmowanego kulturoznawstwa. W 1989 roku zorganizował pierwszą w Polsce międzynarodową wystawę i sympozjum Eco-Art w Centrum Sztuki Współczesnej w Warszawie. Równolegle uprawiał malarstwo, początkowo reprezentując nurt abstrakcji geometrycznej. Tworzył obrazy olejne i reliefy z drewna , oparte na kompozycji diagonalnej i oszczędnej skali barw. Od połowy lat 80 . powstają obrazy (obiekty ekologiczne ) z piasku związanego specjalnym, bezbarwnym spoiwem , czarną lub ciemnobłękitną farbą do których przytwierdza suche fragmenty traw , gałęzi i tp. Natura traktowana jest w nich z uwagą i troską należną bytowi zagrożonemu. Zarówno w przesłaniu emocjonalnym , jak w oszczędnej ekspresji swych prac , wykorzystujących organiczne materiały i faktury. Duchowski nawiązuje do idei ,,ekologii głębokiej Ten etap twórczości podsumowuje duża wystawa w Galerii Studio w 1993 r. gdzie prezentuje 120 obrazów- obiektów. W tym okresie dość często Duchowski tworzy instalacje i performance , które prezentuje w Polsce i za granicą. Uzupełniając listę wcześniej zaznaczonych działań Duchowskiego w przestrzeni publicznej, warto wymienić projekty i realizacje związane od połowy lat dziewięćdziesiątych z budową metra w Warszawie . Duchowski, kierując zespołem Agencji 3A ASP projektuje przestrzenie publiczne stacji metra . Wraz z Biurem Projektów AiB bierze udział w 8 konkursach architektonicznych , z czego 3, Ratusz , Marymont i Stare Bielany zrealizowane zostały wg projektów z jego udziałem .Wcześniej , w zespole z Jasną Strzałkowską, realizuje wnętrza Stacji Centrum.

Ziemowit Szczerek - dziennikarz, pisarz i tłumacz. Absolwent prawa i podyplomowych nauk politycznych. Jest autorem m.in. pierwszego w Polsce tłumaczenia Upadku i demoralizacji na Derby Kentucky Huntera S. Thompsona, wielu publikacji naukowych z dziedziny politologii (poruszających kwestie separatyzmów i regionalizmów w Europie), a także współautorem książki „Paczka Radomskich” (wyd. Paczka Radomskich). Na swoim koncie posiada również książki Przyjdzie Mordor i nas zje, która jest fabularyzowanym reportażem na temat Ukrainy oraz Rzeczpospolita zwycięska będąca alternatywną historią Polski utrzymaną w formie eseju .

Wacław Radziwinowicz – jeden z najlepszych znawców rosyjskiej duszy i polityki, od 1997 r. korespondent „Gazety Wyborczej” w Rosji, potem też na Ukrainie i Białorusi. Reporter, publicysta, autor bestsellerowego „Gogola w czasach Googla” - książki, na którą złożyły się korespondencje z Rosji z lat 1998-2012 oraz wydanej w styczniu 2014 książki „Soczi. Igrzyska Putina”.

dr hab. med. Paweł Piątkiewicz – specjalista diabetologii, Katedra i Klinika Chorób Wewnętrznych i Diabetologii II Wydziału Lekarskiego Warszawskiego Uniwersytetu Medycznego.

Lidia Bernadeta Brydak - naukowiec, mikrobiolog i wirusolog, profesor nauk biologicznych, zajmująca się zagadnieniami związanymi z grypą.

Janusz Bujnicki - naukowiec, kierownik laboratorium w Międzynarodowym Instytucie Biologii Molekularnej i Komórkowej w Warszawie i profesor wizytujący na Wydziale Biologii Uniwersytetu im. Adama Mickewicza w Poznaniu. W 1998 roku ukończył biologię na Uniwersytecie Warszawskim, a w 2001 roku obronił tam eksternistycznie doktorat. W 2005 roku uzyskał habilitację, a w 2009 roku tytuł profesora nauk biologicznych. Jest specjalistą w dziedzinie bioinformatyki, w swojej pracy łączy badania teoretyczne i doświadczalne. Opracował nowatorskie metody komputerowego modelowania struktury przestrzennej białek i kwasów nukleinowych, kierował zaprojektowaniem i stworzeniem enzymów o unikatowych, nie występujących w przyrodzie cechach. Jest współautorem ponad 200 publikacji, które były cytowane przez innych badaczy ponad 4000 razy. Jako pierwszy w Polsce zdobył grant Europejskiej Rady do spraw Badań Naukowych (ERC) w dziedzinie nauk przyrodniczych, został wybrany na członka Akademii Młodych Uczonych PAN (2011), jest laureatem wielu nagród, w roku 2013 zwyciężył w plebiscycie "Polacy z Werwą" w dyscyplinie Nauka. Reprezentuje Polskę w komitetach naukowych międzynarodowych organizacji Science Europe i Innovative Medicines Initiative. Działa aktywnie w ruchu społecznym "Obywatele Nauki".

Marcin Popkiewicz - jest absolwentem Wydziału Fizyki Uniwersytetu Warszawskiego. To pisarz, naukowiec, menedżer, tłumacz, wykładowca oraz autor setek artykułów dotyczących zmian klimatycznych, zasobów i energii.

Ulrich Beck - Jest profesorem monachijskiego Ludwig-Maximilians-Universität oraz London School of Economics and Political Science. Zajmuje się m.in. zagadnieniami związanymi z ryzykiem, środowiskiem oraz globalizacją. Na początku lat 80. stworzył koncepcję społeczeństwa ryzyka podatnego na katastrofy technologiczne oraz wywołane rozwojem przemysłu i techniki, np. globalne ocieplenie. Prognozuje powrót do państw narodowych i konfliktów między narodami. Ulrich Beck uchodzi za najbardziej współczesnego socjologa niemieckiego i należy do najczęściej cytowanych współczesnych przedstawicieli nauk społecznych.

Dawid Ogrodnik - aktor filmowy i teatralny. Absolwent Państwowej Wyższej Szkoły Teatralnej im. Ludwika Solskiego w Krakowie. W 2012 roku otrzymał wyróżnienie podczas 37. Festiwal Polskich Filmów Fabularnych w Gdyni w kategorii drugoplanowa rola męska za kreację w obrazie Leszka Dawida "Jesteś Bogiem”. Zagrał też główną rolę w filmie „Chce się życ”.

Zbigniew Lewicki - W 1973 uzyskał na Wydziale Filologii Obcych Uniwersytetu Warszawskiego stopień doktora nauk humanistycznych w zakresie literaturoznawstwa na podstawie pracy pt. Aspekt czasu w reprezentatywnych utworach Jamesa Joyce'a i Williama Faulknera. W 1982 uzyskał stopień doktora habilitowanego nauk humanistycznych w zakresie literaturoznawstwa na Wydziale Neofilologii UW na podstawie rozprawy Apocalipse and Entropy in American Literature. W latach 70. i 80. zajmował się badaniami nad literaturą i kulturą Stanów Zjednoczonych. Od lat 90. specjalizuje się w naukach o polityce i stosunkach międzynarodowych. Od 1990 do 1995 pełnił funkcję dyrektora Departamentu Ameryki w Ministerstwie Spraw Zagranicznych. Kierował Ośrodkiem Studiów Amerykańskich UW oraz pracował w Instytucie Ameryk i Europy UW. Od 2005 jest pracownikiem Ośrodka Badań nad Tradycją Antyczną w Polsce i Europie Środkowowschodniej, a następnie Instytutu Badań Interdyscyplinarnych "Artes Liberales" na Uniwersytecie Warszawskim. Pracuje również w Katedrze Amerykanistyki na Wydziale Prawa i Administracji Uniwersytetu Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie. Był stypendystą American Council of Learned Societies, Woodrow Wilson International Center for Scholars, The Huntington Library i Winterthur Library. Wykładał na różnych uczelniach amerykańskich. W latach 80. był zaangażowany w działalność opozycyjną.

Zbigniew Lewicki - W 1973 uzyskał na Wydziale Filologii Obcych Uniwersytetu Warszawskiego stopień doktora nauk humanistycznych w zakresie literaturoznawstwa na podstawie pracy pt. Aspekt czasu w reprezentatywnych utworach Jamesa Joyce'a i Williama Faulknera. W 1982 uzyskał stopień doktora habilitowanego nauk humanistycznych w zakresie literaturoznawstwa na Wydziale Neofilologii UW na podstawie rozprawy Apocalipse and Entropy in American Literature. W latach 70. i 80. zajmował się badaniami nad literaturą i kulturą Stanów Zjednoczonych. Od lat 90. specjalizuje się w naukach o polityce i stosunkach międzynarodowych. Od 1990 do 1995 pełnił funkcję dyrektora Departamentu Ameryki w Ministerstwie Spraw Zagranicznych. Kierował Ośrodkiem Studiów Amerykańskich UW oraz pracował w Instytucie Ameryk i Europy UW. Od 2005 jest pracownikiem Ośrodka Badań nad Tradycją Antyczną w Polsce i Europie Środkowowschodniej, a następnie Instytutu Badań Interdyscyplinarnych "Artes Liberales" na Uniwersytecie Warszawskim. Pracuje również w Katedrze Amerykanistyki na Wydziale Prawa i Administracji Uniwersytetu Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie. Był stypendystą American Council of Learned Societies, Woodrow Wilson International Center for Scholars, The Huntington Library i Winterthur Library. Wykładał na różnych uczelniach amerykańskich. W latach 80. był zaangażowany w działalność opozycyjną.

Iwona Jakubowska-Branicka - dr hab., profesor Uniwersytetu Warszawskiego, wykłada w Instytucie Stosowanych Nauk Społecznych UW. Pracuje w Katedrze Socjologii i Antropologii Obyczajów i Prawa. Socjolog, specjalizuje się w problematyce dotyczącej teorii demokracji współczesnej, praw człowieka, psychologii polityki i socjotechniki propagandy politycznej. Ostatnio opublikowała: "O tolerancji we współczesnej demokracji liberalnej" (redakcja), TRIO, Warszawa 2010; "Societas/Communitas", redaktor prowadzący numeru 2(10) "Język propagandy a kreacje rzeczywistości", ISNS UW, Warszawa.

Jacek Głomb - reżyser i dyrektor teatralny. Od sierpnia 1994 roku jest dyrektorem Teatru Modrzejewskiej w Legnicy. Do ważniejszych wyreżyserowanych przez niego spektakli należą: Pasja wg Mieczysława Abramowicza (1995) wystawiona w zabytkowym legnickim Kościele Mariackim, a następnie grana w świątyniach na terenie całego kraju, Zły wg Leopolda Tyrmanda (1996), wystawiony w starej poniemieckiej fabryce amunicji, Don Kichot Uleczony Krzysztofa Kopki (1997), Koriolan (wspólnie z Krzysztofem Kopką) wg Williama Szekspira (1998) zrealizowany na terenie byłych pruskich, a następnie radzieckich koszar wojskowych, Ballada o Zakaczawiu Jacka Głomba, Krzysztofa Kopki i Macieja Kowalewskiego (2000), grana w nieczynnym kinie „Kolejarz”, Hamlet, Książę Danii (wspólnie z Krzysztofem Kopką) wg Williama Szekspira (2001) w zrujnowanej sali teatralnej, Obywatel M – historyja (2003) Macieja Kowalewskiego, inspirowana życiorysem byłego premiera Leszka Millera, Wschody i Zachody Miasta (2003) i Szaweł (2004) Roberta Urbańskiego, Otello wg Williama Szekspira (2006) oraz Łemko Roberta Urbańskiego (2007) w byłym teatrze varietes na Zakaczawiu. Wystawił też głośne Zabijanie Gomułki wg Jerzego Pilcha (2007) w Lubuskim Teatrze w Zielonej Górze oraz sztukę Iwony Kusiak Zapach żużla w Teatrze im. Osterwy w Gorzowie (2009). W 2010 roku w warszawskim Teatrze Studio zrealizował Księżną D’Amalfi Johna Webstera, w 2011 r. w Legnicy Orkiestrę Krzysztofa Kopki, a w 2012 dwa przedstawienia w teatrach łódzkich: Marsz Polonia wg Jerzego Pilcha w Teatrze Powszechnym i Kokolobolo Roberta Urbańskiego w Teatrze Nowym. Jacek Głomb za swą działalność reżyserską był wielokrotnie nagradzany. Otrzymał m.in. nagrodę za reżyserięZłego na III Ogólnopolskim Konkursie na Wystawienie Polskiej Sztuki Współczesnej w 1997 roku, za inscenizację Koriolana, wg Fundacji Theatrum Gedanense najlepszego spektaklu szekspirowskiego w Polsce w sezonie 1998/99. Ballada o Zakaczawiu zwyciężyła w VII Ogólnopolskim Konkursie na Wystawienie Polskiej Sztuki Współczesnej, a za jej reżyserię Głomba uhonorowano w 2002 roku najbardziej prestiżową w Polsce nagrodą reżyserską im. Konrada Swinarskiego, przyznawaną przez Miesięcznik „Teatr”. Otello przyniósł mu laur najlepszego reżysera X Międzynarodowego Festiwalu Szekspirowskiego w Gdańsku (2006), Zabijanie Gomułki nagrodę reżyserską XIII Ogólnopolskiego Konkursu na Wystawienie Polskiej Sztuki Współczesnej, Orkiestra takąż nagrodę na zabrzańskim Festiwalu Dramaturgii Współczesnej „Rzeczywistość Przedstawiona” (2012). W 2007 roku po raz pierwszy, dwa lata później po raz drugi Głomb zorganizował w Legnicy Międzynarodowy Festiwal Teatralny „Miasto”, uznany za najciekawsze wydarzenie kulturalne roku na Dolnym Śląsku. Ponadto Jacek Głomb był dyrektorem artystycznym XI Ogólnopolskiego Festiwalu Komedii „Talia” w Tarnowie (2008) oraz jurorem festiwali teatralnych. W 2008 roku nakręcił swój debiutancki film fabularny Operacja Dunaj, którego światowa premiera odbyła się na festiwalu w Karlowych Warach w lipcu 2009 roku. Od tej pory film odwiedził festiwale w Polsce, Czechach, Bułgarii, Niemczech, Austrii, Portugalii, USA, Turcji, Indiach, na Islandii i na Litwie. Poza sferą inicjatyw artystycznych Głomb jest także działaczem społecznym, zajmującym się aktywizacją i wspieraniem społeczności lokalnych. Założył w tym celu Fundację „Naprawiacze Świata”.

Andrzej Strumiłło - urodzony 23 października 1928 roku w Wilnie. Studia w Państwowej Wyższej Szkole Sztuk Plastycznych pod kierunkiem Władysława Strzemińskiego w Łodzi i w Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie ukończył w 1950 roku. Był asystentem tych uczelni w latach 1949 – 1953, profesorem kontraktowym ASP w Krakowie w latach 1977 – 1980, wykładowcą filii ATK w Suwałkach w latach 1987 – 1988. W latach 1982 – 1984 był kierownikiem Graphic Presentation Unit (programu graficznego publikacji) Sekretariatu Generalnego ONZ w Nowym Jorku. Uprawia wiele dyscyplin: malarstwo, grafikę, rysunek, fotografię, ilustrację, projektowanie książek, wystawiennictwo, scenografię. Fotografuje od 1945 roku. Wydał 2 tomy poezji: Moje i Jak oraz liczne książki o przyrodzie i kulturze (m.in. Nepal). Jako owoc podróży artystycznych stworzył cykle rysunkowe i fotograficzne, m.in. Chiny, 1954 i 1961, Włochy, 1957, Daleki Wschód, ZSRR, 1958, Indie, 1959, 1970 i 1972, Mongolia, 1967, Wietnam, 1969, 1970 i 1978, Nepal, 1974 i 1980, Japonia i Tajlandia, 1978. Zgromadził kolekcje sztuki i przedmiotów kultury materialnej Dalekiego i Środkowego Wschodu dla Muzeum Etnograficznego w Krakowie i Muzeum Azji i Pacyfiku w Warszawie. Otrzymał m.in. nagrodę państwową, dwukrotnie nagrodę Ministra Kultury i Sztuki, nagrodę Ministerstwa Spraw Zagranicznych, nagrodę Miasta Warszawy.

dr inż. Piotr Orleański od ponad 30 lat uczestniczy w budowie polskich instrumentów satelitarnych opracowywanych w Centrum Badań Kosmicznych PAN. Obecnie pełni funkcję zastępcy dyrektora CBK PAN ds. rozwoju technologii.

L.U.C, właściwie Łukasz Rostkowski – polski raper, beatbokser i producent muzyczny, a także reżyser teledysków, związany z Wrocławiem. Założyciel, frontman i współproducent projektu muzycznego Kanał Audytywny. Członek Akademii Fonograficznej ZPAV. Autor wielu konceptualnych albumów i projektów. Za nowatorskie łączenie dziedzin i gatunków otrzymał w 2010 r. Paszport Polityki. Współpracował ze Zbigniewem Namysłowskim, Michałem Urbaniakiem, Rahimem, Fokusem, Leszkiem Możdżerem, Marią Peszek, Urszulą Dudziak, Andrzejem Smolikiem, Motion Trio, a także w ramach promowanej idei "Podaj Dalej" z wieloma młodymi producentami, którym pomagał zadebiutować – Ńemy, Pmx. Z wykształcenia magister nauk prawnych, absolwent Wydziału Prawa, Administracji i Ekonomii Uniwersytetu Wrocławskiego. W 2011 roku Rostkowski został sklasyfikowany na 23. miejscu listy 30 najlepszych polskich raperów według magazynu Machina.