Eugeniusz Cezary Król - prof. dr hab., historyk, politolog i tłumacz niemieckiej literatury historycznej. Dyrektor Instytutu Studiów Politycznych Polskiej Akademii Nauk (od maja 2012 r.). Profesor Collegium Civitas w Warszawie; kierownik Katedry Politologii. W latach 1999-2000 profesor gościnny Uniwersytetu Johannesa Gutenberga w Moguncji, w latach 2002-2006 dyrektor Stacji Naukowej PAN w Berlinie. Laureat nagród "Klio" (Warszawa 1999) i im. Jana Długosza (Kraków 2000) za książkę "Propaganda i indoktrynacja narodowego socjalizmu w Niemczech 1919-1945".

Tomasz Podgajniak – wiceprezes Zarządu Polskiej Izby Gospodarczej Energii Odnawialnej (PIGEO). Uznany w kraju specjalista w zakresie ochrony środowiska i energetyki odnawialnej, autor lub współautor kilkudziesięciu opracowań i publikacji w zakresie monitoringu środowiska, analiz ryzyka ekologicznego, ocen oddziaływania na środowisko, zarządzania środowiskowego, zintegrowanego zapobiegania zanieczyszczeniom oraz energetyki. W 1981 ukończył studia magisterskie na Wydziale Chemii Uniwersytetu Warszawskiego. Działalność zawodową rozpoczął w Państwowej Inspekcji Ochrony Środowiska na stanowisku inspektora, a następnie do 1985 r. pełnił funkcję naczelnika Wydziału Studiów i Analiz w Zespole Kontroli PIOŚ w Warszawie. W latach 1985-1989 był pracownikiem pierwszej w Polsce prywatnej firmy ochrony środowiska – Biura Studiów i Doradztwa Ekologicznego „Ekoprojekt” w Gdańsku, kończąc pracę na stanowisku Dyrektora Oddziału Warszawskiego. W grudniu 1988 roku został jednym z założycieli Narodowej Fundacji Ochrony Środowiska, gdzie w latach 1991 - 2003 był wiceprezesem Zarządu NFOŚ odpowiedzialnym za pion ekspercki i działalność ekonomiczną Fundacji. Od listopada 2003 roku sprawował funkcje podsekretarza, a następnie sekretarza stanu w Ministerstwie Środowiska. W maju 2005 roku został powołany na stanowisko szefa resortu, sprawując urząd ministra do końca funkcjonowania gabinetu Marka Belki, tj. do 31 października tego roku. Po odejściu z rządu sprawował funkcje kierownicze w firmach projektowo- inżynierskich z branży ochrony środowiska i energetyki odnawialnej.

Tomasz Stańko - Zaczął grać w końcu lat 50. na jazzowej scenie Krakowa. Joachim Ernst Berendt pisał o nim, że był pierwszym w Europie trębaczem grającym free. W latach 60. Stańko stał się filarem kwintetu Krzysztofa Komedy, z którym nagrał arcydzieło europejskiego jazzu, album „Astigmatic”. W początku lat 70. na czele własnego zespołu Tomasz Stanko Quintet, wszedł do czołówki free jazzu i pojawiał się na najważniejszych europejskich festiwalach. Pozycję tę utwierdziły kolejne projekty: Unit z Adamem Makowiczem oraz kwartet prowadzony z Edwardem Vesalą, zespół, z którym w 1975 roku rozpoczął współpracę z wytwórnią ECM. Wydany wówczas album „Balladyna”, stał się legendą po obu stronach Atlantyku. W latach 80. Stańko grywał w orkiestrach Cecila Taylo ra, prowadził zespoły C.O.C.X. i Freelectronic, do których wprowadzał inspiracje muzyką reggae, latino, elektroniką oraz rapem. W latach 90. zaczął się powrót Stańki na jazzowy szczyt i kolejna faza współpracy z wytwórnią ECM. Jego nowy kwartet z Bobo Stensonem, Andersem Jorminem i Tony Oxley’em okrzyknięto najlepszą jazzową grupą dekady – rzadka najwyższa ocena płyty „Leosia” w „Penguin Jazz Guide”. Wydany w 1997 roku album „Litania”. który zaprezentował światu muzykę Krzysztofa Komedy stał się jego pierwszym światowym bestsellerem. Dzięki płytom „Soul of Things” i „Suspended Night” nagranym z młodym polskim kwartetem na początku nowego wieku Stańko przebił się na rynek amerykański, gdzie od tamtej pory regularnie koncertuje. W 2002 został pierwszym laureatem European Jazz Prize przyznawanej w Wiedniu, dwa lata później odznaczono go w Polsce wysokim odznaczeniem państwowym, Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski.

Wojciech Waglewski - gitarzysta, kompozytor, aranżer i producent muzyczny. Lider zespołu VooVoo. Niezależnie od głównego nurtu swojej działalności z zespołem Voo Voo Waglewski kontynuuje działalność solową. Poza dedykowaną żonie Grażynie osobistą płytą Gra-Żonie komponował muzykę teatralną i filmową, z czego część ukazała się na płytach (np. Jasne błękitne okna). Współpracował z takimi artystami jak Raz, Dwa, Trzy, Kazik, T.Love, Martyna Jakubowicz, Renata Przemyk, Lech Janerka, Edyta Bartosiewicz, Atrakcyjny Kazimierz, Justyna Steczkowska, Antonina Krzysztoń, Natalia Korczakowska, Kayah, Maria Peszek, Plateau czy AbradAb.

Paweł Droździak - psycholog, psychoterapeuta, mediator rodzinny. Pracuje z osobami mającymi trudności w kontrolowaniu zachowań impulsywnych. Prowadzi psychoterapię osób uwikłanych w związki, w których występuje element uzależnienia emocjonalnego. Jest współautorem książek: "Zawsze bezpieczna - psychologiczne aspekty samoobrony kobiet", "Blisko, nie za blisko" i autorem serii artykułów psychologicznych pisanych dla portalu Republika Kobiet. Występuje jako ekspert w programach radiowych i telewizyjnych.

Marcin Król - filozof i historyk idei, wykładowca akademicki, publicysta. Absolwent VI Liceum Ogólnokształcącego im. Tadeusza Reytana w Warszawie. Ukończył w 1972 studia na Wydziale Socjologii i Filozofii Uniwersytetu Warszawskiego. Uzyskał następnie stopnie naukowe doktora i doktora habilitowanego. W 1999 otrzymał tytuł naukowy profesora nauk humanistycznych. W latach 70. pracował w Polskiej Akademii Nauk. Później zawodowo związany z Instytutem Stosowanych Nauk Społecznych UW, gdzie doszedł do stanowiska profesora zwyczajnego. Na tej uczelni w latach 1996–2002 pełnił funkcję dziekana Wydziału Stosowanych Nauk Społecznych i Resocjalizacji. Był także wykładowcą m.in. w Zakładzie Dziennikarstwa na Uniwersytecie Marii Curie-Skłodowskiej w Lublinie. Brał udział w wydarzeniach marcowych w 1968, był przez kilka miesięcy więziony. W 1978 założył i objął funkcję redaktora naczelnego opozycyjnego pisma "Res Publica”.. Współpracował z Polskim Porozumieniem Niepodległościowym, wykładał w ramach Uniwersytetu Latającego. Publikował m.in. w "Kulturze". Na początku lat 80. był doradcą Regionu Mazowsze "Solidarności". Później pisał dla drugiego obiegu. Był członkiem Komitetu Obywatelskiego przy Lechu Wałęsie i uczestnikiem obrad Okrągłego Stołu (zespołu ds. reform politycznych i podzespołu ds. środków masowego przekazu). W okresie wyborów prezydenckich w 1990 był członkiem komitetu wyborczego Tadeusza Mazowieckiego. Poza pracą naukową w III RP zajął się aktywną działalnością publicystyczną m.in. jako redaktor naczelny pisma "Res Publica Nowa". W 2000 został felietonistą "Tygodnika Powszechnego".

Maja Kleszcz - wokalistka, muzyk, producentka muzyczna. Była członkini zespołu Kapela ze Wsi Warszawa. Wraz z Wojtkiem Krzakiem założycielka projektu incarNations. Córka Włodzimierza Kleszcza, dziennikarza Polskiego Radia zwanego ojcem polskiego world music, autora fuzji Jamajczyków Twinkle Brothers i górali Trebunie-Tutki. Jako duet IncarNations współpracowała z wieloma artystami z kraju oraz Ukrainy, Senegalu, Gambii, Norwegii, Persji, Szwecji. W 2008 roku wraz z Wojtkiem Krzakiem jako IncarNations wyprodukowała oraz skomponowała czwarty studyjny album Kapeli ze Wsi Warszawa - "Infinity". Album nagrodzony nagrodą "Fryderyk" w kategorii album roku folk/muzyka świata. W marcu 2010 Maja została laureatką wyróżnienia konkursu 31 Przeglądu Piosenki Aktorskiej we Wrocławiu. W maju 2012 roku ukazał się album zespołu IncarNations pt. "Odeon".

ks. Andrzej Luter - Duszpasterz, publicysta, doktor teologii ekumenicznej. Asystent kościelny Towarzystwa „Więź”, członek redakcji WIĘZI i Zespołu Laboratorium WIĘZI, współautor (z Katarzyną Jabłońską) felietonu filmowego Ksiądz z kobietą w kinie. Współpracownik „Tygodnika Powszechnego” i miesięcznika „Kino”, współtwórca programów telewizyjnych. Aktywny duszpastersko w środowiskach dziennikarskich. Mieszka w Warszawie.

Philip George Zimbardo – amerykański psycholog, od 1968 roku profesor Uniwersytetu Stanforda, obecnie na emeryturze. Znany z przeprowadzenia eksperymentu więziennego, założyciel Kliniki Nieśmiałości, autor wielu książek, z których najbardziej znana to „Psychology and Life” (Psychologia i życie). Działał aktywnie na rzecz popularyzacji psychologii, występując w cyklu programów „Discovering Psychology”. W 2002 roku pełnił funkcję przewodniczącego Amerykańskiego Towarzystwa Psychologicznego. W 1955 roku otrzymał tytuł magistra na Uniwersytecie Yale, na tym samym uniwersytecie doktoryzował się w 1959. W latach 1960-1967 wykładał na uniwersytetach: Yale, Columbia, Barnard College oraz nowojorskim. Philip Zimbardo zajmował się wieloma dziedzinami psychologii, z czego najbardziej znane są jego dokonania w dziedzinie psychologii społecznej oraz badania nad nieśmiałością. Zajmuje się też psychologią zła, terroryzmu i dehumanizacji. Badania te zaowocowały wydaniem w 2007 roku przełomowej książki „The Lucifer Effect: Understanding How Good People Turn Evil” (Efekt Lucyfera: Dlaczego dobrzy ludzie czynią zło?), którego polską edycję wydało w 2009 roku Wydawnictwo Naukowe PWN. W roku 2009 PWN opublikowało również książkę P. Zimbardo i J. Boyda pt.(Paradoks czasu), ukazującą czas i zarządzanie nim przez pryzmat perspektyw, w których żyje współczesna jednostka i co można zrobić, żeby znaleźć lepszą perspektywę, tj. umożliwiającą dostrojenie własnego zegara psychologicznego. Jego żoną jest pochodząca z Polski Christina Maslach (Krystyna Maślak). Była ona jednym z badaczy uczestniczących w eksperymencie więziennym, była też jedną z pierwszych osób, które uświadomiły profesorowi Zimbardo, że eksperyment wymyka się spod kontroli. Pobrali się rok po zakończeniu eksperymentu, 10.08.1972 r.

Andrzej Elżanowski– zoolog i paleontolog.Studia odbył na Wydziale Biologii Uniwersytetu Warszawskiego (magisterium 1972 z zakresu zoologii). Doktorat z nauk przyrodniczych na UW uzyskał w 1979 (rozprawa: Badania kopalnych embrionów i model ewolucji rozrodu ptaków). Habilitował się w zakresie nauk biologicznych na Uniwersytecie Wrocławskim w 1996 (rozprawa: Mezozoiczna ewolucja i główne linie filogenetyczne ptaków). W latach 1972–1983 asystent i adiunkt na UW, następnie pracował naukowo w Stanach Zjednoczonych i Niemczech (1983–1998). Od 1998 do 2009 kierownik zakładu Zoologii Kręgowców Instytutu Zoologii Uniwersytetu Wrocławskiego. Od 2003 profesor tytularny. Obecnie pracownik Pracowni Paleozoologii Muzeum i Instytutu Zoologii PAN. Autor kilkudziesięciu prac naukowych, dotyczących w szczególności filogenezy ptaków. Andrzej Elżanowski jest członkiem wielu międzynarodowych stowarzyszeń naukowych oraz komitetów i rad naukowych, m.in. Komitetu Biologii Ewolucyjnej i Teoretycznej PAN oraz Komitetu Narodowego do Spraw Współpracy z Międzynarodową Unią Nauk Biologicznych (IUBS) PAN. Wielokrotnie nagradzany za osiągnięcia naukowe. Od lat działa na polu humanitarnej ochrony zwierząt. Jest członkiem Krajowej Komisji Etycznej ds. Doświadczeń na Zwierzętach. Wegetarianin.

Janusz Olejniczak – laureat VI nagrody VIII Międzynarodowego Konkursu Pianistycznego im. Fryderyka Chopina w Warszawie (1970). Janusz Olejniczak naukę gry na fortepianie rozpoczął w wieku sześciu lat. Po przeniesieniu się do Warszawy, uczęszczał do Państwowej Podstawowej Szkoły Muzycznej, a później do Państwowej Średniej Szkoły Muzycznej. W obu szkołach pedagogiem jego była Luiza Walewska. W latach 1967-1969 kształcił się pod kierunkiem Ryszarda Baksta oraz Zbigniewa Drzewieckiego. W 1967 r. uczestniczył w Międzynarodowym Konkursie Młodych Wykonawców "Concertino Praha", gdzie otrzymał dyplom finalisty. Mając 17 lat (1979) wystąpił na Międzynarodowej Trybunie Młodych Wykonawców w Paryżu, w wyniku czego zakwalifikowano go do udziału w koncercie podczas targów płytowych MIDEM 1970 w Cannes. Tego samego roku został laureatem VI nagrody IX Konkursu Chopinowskiego w Warszawie; dwa lata później otrzymał IV nagrodę na Międzynarodowym Konkursie im. Alfredo Caselli w Neapolu. Występował niemal we wszystkich krajach Europy oraz w Japonii, obu Amerykach, Australii i na Kubie; brał udział w międzynarodowych festiwalach muzycznych w Dusznikach, Warszawie, Mariańskich Laźniach, Nohant, Aix-en-Provence i in. Partnerowali mu dyrygenci: Witold Rowicki, Kazimierz Kord, Jerzy Maksymiuk, Marek Pijarowski, Charles Dutoit, Grzegorz Nowak, Andrzej Markowski i in. W 1997 r. dał prawykonanie światowe Valse Boston na fortepian i orkiestrę Giji Kanczelego. Występował jako kameralista ze skrzypkami, wiolonczelistami i śpiewakami. Janusz Olejniczak dokonał wielu nagrań dla rozgłośni radiowych i stacji telewizyjnych w Polsce, Francji, Słowacji i Japonii. Dla firm fonograficznych (Polskie Nagrania „Muza”, Wifon, Tonpress, Selene, Camerata, Pony Canyon, Opus 111, CD Accord) utrwalił dzieła Rameau, Mozarta, Liszta, Chopina (Fantazja na tematy polskie, 2 koncerty fortepianowe, Sonata b-moll, Rondo Es-dur, Barkarola Fis-dur, Berceuse, mazurki, polonezy, nokturny, etiudy, ballady, scherza i in.), Schuberta, Prokofiewa, Kilara (Koncert fortepianowy), Góreckiego (Koncert fortepianowy) oraz miniatury skrzypcowe wraz z Kają Danczowską i recital pieśni polskich wraz ze Stefanią Toczyską. Artysta wziął udział w filmie o Chopinie La note bleu Andrzeja Żuławskiego, nagrał ścieżkę dźwiękową do filmu Chopin, pragnienie miłości Jerzego Antczaka oraz do filmu Pianista Romana Polańskiego.

Olaf Żylicz - zajmuje się moralnym funkcjonowaniem człowieka i psychologią organizacji. Interesuje się w szczególności problematyką poczucia winy, uwarunkowań pojednania między społecznościami, typologiami moralności i religijności, koncepcjami przywództwa i etyką zawodową. Od kilkunastu lat jest trenerem, głównie dla kadry menadżerskiej. Jest również coachem i konsultantem biznesowym. Zasiada w Komitecie Ewaluacji Jednostek Naukowych przy Ministerstwie Nauki i Szkolnictwa Wyższego. W SWPS prowadzi zajęcia z zakresu prowadzenia badań psychologicznych w języku angielskim. Wypromował ponad 50 magistrantów. Prywatnie najbardziej lubi spędzać czas z dziećmi chodząc po górach i pisząc felietony dla miesięcznika „Pani”. W pracy wykładowcy akademickiego najbardziej ceni pasję studiowania.

Wiktor Osiatyński - pisarz i wykładowca, prawnik, a także działacz społeczny. Ukończył warszawskie VII Liceum Ogólnokształcące im. Juliusza Słowackiego. Studiował prawo i socjologie na Uniwersytecie Warszawskim i Polskiej Akademii Nauk. Doktoryzował się w zakresie socjologii, uzyskał następnie stopień doktora habilitowanego nauk prawnych. W latach 90. był dyrektorem Centrum Badań nad Konstytucjonalizmem w Europie Wschodniej w Chicago. W 1995 został profesorem w Central European University w Budapeszcie. Podejmował również współpracę z University of Connecticut i Uniwersytetem w Sienie. Wykładał na uniwersytetach m.in. Columbia, Stanforda, Harvarda. Był członkiem Komitetu Nauk Politycznych Polskiej Akademii Nauk. Specjalizuje się w zakresie prawa konstytucyjnego oraz historii doktryn polityczno-prawnych. Jest również aktywnym działaczem społecznym. Był inicjatorem powstania w ramach Helsińskiej Fundacji Praw Człowieka Programu Spraw Precedensowych, został członkiem jego rady programowej. Zajmuje się szerzeniem informacji o uzależnieniach, w tym alkoholizmie, do której to choroby publicznie sam się przyznaje. Pisze m.in. książki na ten temat. Współtworzył również Komisję Edukacji w Dziedzinie Alkoholizmu, jeden z programów Fundacji im. Stefana Batorego.

Elżbieta Mączyńska - dr hab. profesor nadzwyczajny SGH (od lipca 1997), kierownik Katedry Zarządzania Finansami Przedsiębiorstwa (od września 2008), kierownik studiów podyplomowych: „Wycena Nieruchomości” oraz „Zarządzanie Nieruchomościami”. Pracownik naukowy Instytutu Nauk Ekonomicznych PAN (od marca 1990); Prezes Polskiego Towarzystwa Ekonomicznego (od grudnia 2005 r.). Sekretarz naukowy i członek Prezydium Rady Strategii Społeczno-Gospodarczej przy Radzie Ministrów (1994-2005).

Marcin Jakub Pałys - chemik, nauczyciel akademicki, rektor Uniwersytetu Warszawskiego.Ukończył w 1987 studia na Wydziale Chemii Uniwersytetu Warszawskiego. W latach 1988–1992 odbył studia doktoranckie na Universiteit Twente, uzyskując stopień doktora nauk chemicznych. Habilitował się w 2005 na UW na podstawie rozprawy zatytułowanej Elektrochemia związków koordynacyjnych w warunkach transportu dyfuzyjno-migracyjnego, uzyskując status samodzielnego pracownika nauki. Specjalizuje się w zagadnieniach związanych z elektrochemią. Zawodowo od 1987 związany z Wydziałem Chemii Uniwersytetu Warszawskiego. W 2010 objął stanowisko profesora nadzwyczajnego. Od 2005 do 2008 pełnił funkcję prodziekana ds. finansowych, następnie powołano go na prorektora UW ds. rozwoju i polityki finansowej.

Rafał Olbiński - urodził się w Kielcach. Ukończył Wydział Architektury Politechniki Warszawskiej. W 1981 roku wyemigrował do Stanów Zjednoczonych i wkrótce stał się uznanym malarzem, ilustratorem i projektantem. Za swoje prace otrzymał ponad 150 nagród, w tym złote i srebrne medale przyznawane przez Klub Dyrektorów Artystycznych w Nowym Jorku oraz złote i srebrne medale od Towarzystwa Ilustratorów w Nowym Jorku i Los Angeles. Prace Olbińskiego znajdują się w kolekcjach tak prestiżowych instytucji jak, m. in.: The National Arts CIub w Nowym Jorku, Smithsonian Institute and Library of Congres w Waszyngtonie, Suntory Museum w Osace oraz w wielu prywatnych i korporacyjnych zbiorach w USA, Japonii i Europie. W 2002 roku wybrane obrazy Rafała Olbińskiego umieszczono w programie projekcji na Grand Central Station w Nowym Jorku, w panteonie Great Art na cześć obchodów Dnia Ziemi.

Krystyna Iglicka – Okólska - profesor nauk ekonomicznych. Demograf. Rektor Uczelni Łazarskiego, kierownik Katedry Metod Ilościowych w Ekonomii, dyrektor Centrum ds. Migracji i Demografii. Ekspert rządu polskiego ds. polityki migracyjnej. Ekspert Komisji Europejskiej ds. Mobilności pracowników z nowych państw członkowskich po 2004 roku. Przewodnicząca Zespołu ds. Imigracji oraz Migracji Powrotnych i Imigracji przy Rzeczniku Praw Obywatelskich V i VI kadencji. Członek Komitetów Nauk Demograficznych oraz ds. Migracji i Polonii przy Polskiej Akademii Nauk. Była wykładowcą na kilku amerykańskich i europejskich uniwersytetach. W latach 1999-2000 stypendystka Fulbrighta na University of Pennsylvania. W latach 1996-1999 koordynator Polish Migration Project w School of Slavonic and East European Studies, University College London. Autorka pięciu monografii m.in. Poland’s Post-War Dynamic of Migration, Ashgate, Aldershot 2001, Powroty Polaków w okresie kryzysu. W pętli pułapki migracji, Warszawa, Scholar 2010 oraz Kontrasty migracyjne Polski. Wymiar transatlantycki, Warszawa, Scholar, 2008. Współredaktor m. in. książek: The Challenge of East-West Migration for Poland (wraz z Keith Sword), Macmillan, London-New York 1999 oraz From Homogeneity to Multiculturalism: Minorities Old and New in Poland (wraz z F.E.I. Hamilton), UCL Press, London 2000. Autorka przeszło 70 prac naukowych o tematyce demograficznej i migracjach opublikowanych przez prestiżowych wydawców Polski, Wielkiej Brytanii i USA.

Marian Marzyński - reżyser telewizyjny, dokumentalista, pisarz. Polak o żydowskich korzeniach, obecnie mieszka w Ameryce. W latach 60. autor popularnych programów telewizyjnych, m.in. Turnieju Miast. Po emigracji w 1969 roku był reżyserem telewizyjnym w Danii, następnie wykładowcą w Rhode Island School of Design w Stanach Zjednoczonych, gdzie jego uczniem był m.in. Gus Van Sant. Reżyserował filmy dokumentalne dla wielu amerykańskich sieci telewizyjnych. Jednym z jego najwybitniejszych filmów jest "Sztetl", nagrodzony między innymi Grand Prix na Festiwalu Cinema du Réel w Paryżu.

Witold Szabłowski - dziennikarz i reportażysta, od 2006 r. związany z "Gazetą Wyborczą" i "Dużym Formatem". Wcześniej pracował między innymi w TVN24. Szabłowski zajmuje się przede wszystkim Turcją, gdzie mieszkał i studiował blisko rok. Absolwent Wydziału Dziennikarstwa i Nauk Politycznych Uniwersytetu Warszawskiego. W 2008 r. otrzymał nagrodę Melchiora za 2007 rok, w kategorii Inspiracja Roku, za "nawiązanie do najlepszej szkoły reportażu - ukazanie nieznanego oblicza Turcji, rzetelną dokumentację, oszczędny, ale obrazowy język".Także w 2008 r. otrzymał wyróżnienie w konkursie Amnesty International dla autorów najlepszych tekstów poświęconych tematyce praw człowieka za artykuł To z miłości, siostro, który ukazał się w "Dużym Formacie". Tekst opowiadał o dramacie kobiet z Turcji, które padły ofiarami gwałtów oraz "honorowych zabójstw", także tych, które dopuściły się "grzechu" decydowania o swoim losie.Laureat Nagrody Beaty Pawlak w roku 2011 za książkę Zabójca z miasta moreli.

Paweł Przewłocki - fizyk i socjolog z wykształcenia, informatyk z zamiłowania, doktor, fan Japonii i fotografii, od czasu do czasu aktywista społeczny. Stypendysta Japan Society for the Promotion of Science (2008). Uczestnik eksperymentów NA61/SHINE (CERN, Genewa, Szwajcaria), ICARUS (INFN, Gran Sasso, Włochy), T2K (JPARC, Tokai, Japonia). Szereg wyjazdów naukowych do Japonii, Szwajcarii, Włoch, USA, Wielkiej Brytanii, Nowej Zelandii.