Lubomir Tomaszewski – polski malarz, rzeźbiarz oraz projektant porcelany, pedagog, wykładowca. Ukończył ASP w Warszawie na Wydziale Rzeźby, studiował również na Politechnice Warszawskiej. W latach 60-tych wyjechał do Nowego Jorku gdzie mieszka do dziś. Pracę artystyczną rozpoczął w latach 50. w Instytucie Wzornictwa Przemysłowego, współpracował tam z takimi artystami jak: Henryk Jędrasik, Mieczysław Naruszewicz czy Hanna Orthwein. To właśnie z tamtego okresu pochodzą porcelanowe figurki obecnie uznawane za klasykę designu lat 60-tych. Oprócz figurek Lubomir Tomaszewski zaprojektował także dwa serwisy do kawy Ina i Dorota. Oba serwisy w 1963 roku zostały pokazane na I Międzynarodowej Wystawie Form Przestrzennych, wzbudzając tam wiele emocji wśród zwiedzających. W 1994 roku Lubomir Tomaszewski założył międzynarodową grupę artystyczną Emocjonaliści, tworzą ją malarze, rzeźbiarze, graficy, fotografowie oraz muzycy. To właśnie w tamtym okresie zaczął tworzyć prace za pomocą ognia i dymu. The New York Times nazwał Lubomira Tomaszewskiego „rzeźbiarzem ruchu”. Artysta wziął udział w ponad 150 wystawach indywidualnych i zbiorowych na całym świecie. Prace Lubomira Tomaszewskiego znajdują się w kolekcjach: Muzeum Narodowego w Warszawie, Muzeum Narodowego w Krakowie, Muzeum Powstania Warszawskiego, Śląskim Muzeum Sztuk Pięknych we Wrocławiu, Hale Museum w Niemczech, Robert Marston INC., Marvin Gliman, Lighting Services INC., Lawrence Rockefeller, Rodziny Ziselman, Caracas Venezuela, Jimmiego Cartera, T. Komine of Kyowa Bank w Tokio.

Krystian Fikert - psycholog kliniczny, członek Polskiego Towarzystwa Psychologicznego (PTP), Irlandzkiego Towarzystwa Psychologicznego (PSI) oraz Brytyjskiego Towarzystwa Psychologicznego (BPS). 
Założyciel i prezes MyMind Ltd.

Alexandra Richie - historyk, absolwentka Oxfordu, autorka książki Faust's Metropolis: a History of Berlin - wymieniona wśród 10 najlepszych książek Publisher’s Weekly (ukaże się nakładem Wydawnictwa W.A.B. w 2015 r.). Zajmuje się problematyką drugiej wojny światowej i postkomunizmem w Europie Środkowo-Wschodniej.

Zbigniew Bujak - polski polityk, działacz opozycji demokratycznej w czasach PRL, poseł na Sejm I i II kadencji. W 1977 ukończył Zespół Szkół Zawodowych w Żyrardowie. W 1998 został absolwentem studiów politologicznych na Wydziale Dziennikarstwa i Nauk Politycznych Uniwersytetu Warszawskiego. Od 1972 do 1973 pracował w zakładach Polfa w Grodzisku Mazowieckim. Następnie podjął pracę w Zakładach Mechanicznych Ursus. W 1980 zaangażował się w działalność w opozycji demokratycznej, był współzałożycielem Niezależnego Samorządnego Związku Zawodowego „Solidarność” w ZM Ursus w Warszawie. W latach 1980–1981 zasiadał w Krajowej Komisji Porozumiewawczej związku, następnie był członkiem prezydium Komisji Krajowej NSZZ „Solidarność”. Po wprowadzeniu stanu wojennego uniknął zatrzymania w sopockim Grand Hotelu, pozostawał następnie w ukryciu. Przewodniczył Regionalnej Komisji Wykonawczej Regionu Mazowsze NSZZ „S”, zasiadał w Tymczasowej Komisji Koordynacyjnej. Był jednym z najdłużej ukrywających się członków tej organizacji. Został aresztowany w maju 1986, zwolniono go we wrześniu tego samego roku na mocy amnestii. W latach 1986–1987 wchodził w skład tymczasowej rady związku, a od 1987 do 1989 w skład Krajowej Komisji Wykonawczej. W 1989 uczestniczył w obradach plenarnych Okrągłego Stołu, nie wystartował w wyborach do Sejmu kontraktowego. Był też jednym z trzech (obok Andrzeja Wajdy i Aleksandra Paszyńskiego) założycieli Agory S.A., m.in. wydawcy „Gazety Wyborczej”. W 1990 poparł kandydaturę Tadeusza Mazowieckiego na prezydenta. Był współzałożycielem ROAD, a po przystąpieniu tego ugrupowania do Unii Demokratycznej stanął na czele niewielkiego Ruchu Demokratyczno-Społecznego. W 1991 opublikował (wspólnie z Januszem Rolickim) wywiad-rzekę Przepraszam za Solidarność. W wyborach parlamentarnych w tym samym roku został jedynym posłem tej partii z Warszawy. W Sejmie I kadencji przystąpił do koła poselskiego Solidarności Pracy. W 1992 w wyniku połączenia Ruchu Demokratyczno-Społecznego, Solidarności Pracy i Polskiej Unii Socjaldemokratycznej został jednym z trzech współprzewodniczących Unii Pracy (obok Ryszarda Bugaja i Wiesławy Ziółkowskiej). W 1993 po raz drugi uzyskał mandat poselski z listy UP. W wyborach parlamentarnych w 1997 bez powodzenia ubiegał się o reelekcję. Sprzeciwiając się współpracy Unii Pracy z SLD, w 1998 odszedł z partii wraz z grupą byłych posłów i działaczy, przystępując do Unii Wolności. W 1999 został mianowany szefem Głównego Urzędu Ceł w rządzie Jerzego Buzka. Stanowisko to zajmował do grudnia 2001. W 2002 był kandydatem Unii Samorządowej na urząd prezydenta m.st. Warszawy, uzyskując ok. 3% poparcia. Dwa lata później bez powodzenia kandydował z listy UW do Parlamentu Europejskiego[1]. W 2005 przystąpił do powstałej z przekształcenia UW Partii Demokratycznej, w której działał do 2007. Należy do Stowarzyszenia Wolnego Słowa. W 2014 współzałożyciel i członek Komitetu Obywatelskiego Solidarności z Ukrainą (KOSzU). Pracuje m.in. jako wykładowca na Uniwersytecie Warszawskim.

Tomasz Lipiński – polski muzyk rockowy (wokalista, autor tekstów, kompozytor i gitarzysta), lider i współzałożyciel zespołów Brygada Kryzys, Tilt i Fotoness, jest autorem muzyki do kilku filmów dokumentalnych i piosenek filmowych. W latach 1991–1993 pisał felietony dla czasopisma „Tylko Rock”. Był dyrektorem marketingowym BMG Poland (1993), redaktorem naczelnym „Aktivista” (2000). Od 2011 zasiada w Radzie Akademii Fonograficznej ZPAV w sekcji muzyki rozrywkowej.

Rafał Brzoska - absolwent Wydziału Zarządzania i Marketingu Uniwersytetu Ekonomicznego w Krakowie, jest założycielem i prezesem zarządu Grupy Integer.pl, w skład której wchodzi osiem spółek zależnych, w tym notowany na GPW Integer.pl.

prof. Kazimierz Rzążewski – fizyk, pracownik Centrum Fizyki Teoretycznej Polskiej Akademii nauk, współautor książki „Każdy głos się liczy! Wędrówka przez krainę wyborów (Autorzy: Kazimierz Rzążewski, Wojciech Słomczyński, Karol Życzkowsk).

Paweł Buszman - profesor doktor habilitowany nauk medycznych, kardiolog. Współzałożyciel i Prezes Zarządu Polsko-Amerykańskich Serca, American Heart of Poland. Absolwent Śląskiego Uniwersytetu Medycznego w Katowicach oraz studiów Executive MBA w ramach programu TRIUM, prowadzonego przez szkoły LSE, NYSU i HEC. Posiada specjalizację w zakresie kardiologii i chorób wewnętrznych. Pierwsze kroki medyczne stawiał w Wojewódzkim Ośrodku Kardiologii w Zabrzu, kierowanym wówczas przez prof. Stanisława Pasyka i prof. Zbigniewa Religę. Swoje umiejętności zawodowe doskonalił w wiodących ośrodkach kardiologii w Polsce (Zabrze, Warszawa) oraz w czasie pobytów w renomowanych klinikach na świecie (Herzzentrum, Bad Krozingen, Niemcy, Royal Brompton Hospital – Wielka Brytania, University of Texas Health and Science Center in San Antonio, Deborah Heart and Lung Center i Browns Mills – USA). Wprowadził do Polski wiele innowacyjnych metod leczenia chorób serca i naczyń z wykorzystaniem technik wewnątrznaczyniowych. Współtwórca pierwszego programu interwencyjnego leczenia zawału serca w Polsce. Koordynator szeregu międzynarodowych i wieloośrodkowych badań nad leczeniem schorzeń sercowo-naczyniowych. Członek i były Prezes Zarządu Polskiego Towarzystwa Kardiologicznego (PTK). Współzałożyciel Sekcji Kardiologii Inwazyjnej Polskiego Towarzystwa Kardiologicznego (obecnie AISN) i Stowarzyszenia Zawodowego Kardiologów Interwencyjnych. Członek wielu międzynarodowych organizacji m.in. Europejskiego Towarzystwa Kardiologicznego (FECC), American College of Cardiology (FACC) oraz The Society of Cardiac Angiography and Interventions (FSCAI). Odznaczony przez Ministra Zdrowia medalem za osiągnięcia w medycynie. Laureat nagrody Polskiej Rady Biznesu im. Jana Wejcherta w kategorii "Sukces".

Zuzanna Stańska - założycielka firmy Moiseum zajmującej się consultingiem technologicznym dla muzeów i instytucji kultury oraz tworzącej własne projekty edukacyjne. Absolwentka Instytutu Historii Sztuki UW, autorka bloga zajmującego się technologiami w muzeach www.technoatmuseo.com. Od 2014 roku Prezes Stowarzyszenia Klub Przyjaciół Muzeum Narodowego w Warszawie. W 2014 roku zaliczona do “50 najbardziej kreatywnych w biznesie” na miejscu trzynastym przez magazyn Brief. Organizatorka polskiej edycji Dnia Wolnej Sztuki.

Paulina Wilk - dziennikarka, reportażystka i pisarka. Studiowała w Instytucie Nauk Politycznych Uniwersytetu Warszawskiego. W czasie studiów redagowała magazyn „Obserwacje”, od 2000 pracowała w dziale kulturalnym „Super Ekspressu”. W latach 2003-2011 była dziennikarką „Rzeczpospolitej”, publikowała m.in. reportaże i recenzje muzyczne. Od 2012 współpracuje m.in. z „Tygodnikiem Powszechnym”, miesięcznikiem „Kontynenty” i TVP Kultura. Jej pierwsza książka „Lalki w ogniu. Opowieści z Indii” (Carta Blanca, 2011) została uznana za jeden z najważniejszych debiutów reporterskich ostatnich lat. Książka otrzymała m.in. nominację do Nagrody Literackiej Nike, Nagrody im. Beaty Pawlak, Nagrody Literackiej Angelus, Nagrody National Geographic Traveller i in. Autorka odebrała nagrodę Bursztynowego Motyla im. Arkadego Fiedlera za najlepszą książkę podróżniczą 2011 roku.
Paulina Wilk jest też autorką książek dla dzieci: „Przygody misia Kazimierza” (2012), „Lato misia Kazimierza” (2013) oraz „Podróże misia Kazimierza” (2014). Jest współzałożycielką Fundacji „Kultura nie boli” działającej na rzecz edukacji kulturalnej i promocji literatury, a także współorganizatorką Big Book Festival – międzynarodowego festiwalu książki, który od 2013 roku odbywa się w Warszawie.

Józef Hen - ur. w 1923 r., pisarz, publicysta, dramaturg, scenarzysta. Wydał m.in. książki: "Cud z chlebem" (1956), "Nikt nie woła" (napisana w 1957, wydana w 1990), "Kwiecień" (1961), "Krzyż Walecznych" (1964), "Opór" (1967), "Bokser i śmierć" (1975), "Crimen" (1975), "Milczące między nami" (1985), "Nie boję się bezsennych nocy" (1987), "Odejście Afrodyty" (1995), "Błazen - wielki mąż. Opowieść o Tadeuszu Boyu-Żeleńskim" (1998), "Ja, Michał z Montaigne..." (1999), "Mój przyjaciel król" (2003) i "Dziennik na nowy wiek" (2009). Ostatnio wydał "Szóste, najmłodsze i inne opowiadania" (2012), „Nikt nie woła” (2013) . Od 1958 r. współpracował z filmowcami. Na podstawie jego scenariuszy nakręcono m.in. "Krzyż walecznych" (1958), "Nikt nie woła" (1960), "Prawo i pięść" (1964), "Chama" (1979) i "Starą baśń" (2003). Serial historyczny "Królewskie sny" na podstawie jego scenariusza został wydany później w formie książkowej (1989). Jest laureatem wielu nagród.

Andrzej Morawski - dr n. med. specjalista ginekologii i położnictwa. Ukończył Warszawską Akademię Medyczną w 1974 roku. Do roku 1980 pracował w Klinice Ginekologii Onkologicznej Instytutu Onkologii w Warszawie. W tym okresie uzyskał specjalizację w ginekologi i położnictwie w CKP WAM. Następne dwa lata zdobywał doświadczenie położnicze na Uniwersytecie Garyounis w Benghazi. W latach 1982 – 86 pracował w Tumorzentrum Rhein-Main, J.W. Goethe Universität, Frankfurt/Main. W 1986 roku objął stanowisko ordynatora w Klinice Ginekologii Uniwersytetu w Saarland. W tym czasie oprócz pracy klinicznej kierował badaniami nad zastosowaniem technik laserowych w ginekologii. Jednocześnie brał udział w międzynarodowych programach wprowadzających i doskonalących techniki laparoskopowe i histeroskopowe. W roku 1992 został zastępcą kierownika Kliniki Ginekologicznej Szpitala Akademickiego Uniwersytetu w Ulm. Organizował systematyczne szkolenia lekarzy w laparoskopii oraz był współzałożycielem Szkoły Laparoskopii w Centrum Onkologii w Warszawie. Brał udzial w operacjach pokazowych w krajach Europy, Ameryki i Azji oraz pracach międzynarodowych towarzystw naukowych. Od roku 1996 kierował kolejno Klinikami Ginekologicznymi w Poczdamie, Berlinie i Eisenhüttenstadt.

Artur Krajewski - polski malarz, artysta multimedialny. Ukończył Wydział Grafiki Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie. Wykładowca w ASP w Warszawie. Miał ponad 100 wystaw indywidualnych. Najważniejsze cykle malarskie to: Kreator, Conceptus est Homo, Kobieta, Krzyk, Ciało, Program AntyWirusowy, Moja Rodzina, Kultura, Dzieło, Sztuka. Twórca Happeningów i akcji artystycznych takich m.in. : Integralia, Ogrod Sztuk - Salon Szkolnictwa Artystycznego, Akademia Teatralna im. A. Zelwerowicza w Warszawie /2010/, Festiwal PlusCamerimage w Bydgoszczy /2010/. Twórca Interdyscyplinarnego Festiwalu Sztuk M{i}aSTO Gwiazd w Żyrardowie. Autor dwóch tomików poezji: Wiersze i Z pamiętnika pustego telefonu, dwóch zbiorów opowiadań: Conceptus est Homo i Anatomia Uczuć, eseju filozoficznego Kreator oraz prozy malarskiej Moja Rodzina ujętych w projekcie książki autorsko-artystycznej. Nagrał cztery płyty z muzyką i tekstami autorskimi pt.: Vernisaash, Ja Głupota, Ekran i Krzyk. Twórca parateatralnych przedstawień nazwanych Malarskimi Teatrami Mody; stypendysta Ministra Kultury w 2005 roku, laureat Nagrody Marszałka Województwa Mazowieckiego za wybitne dokonania artystyczne na terenie Mazowsza w 2009 roku, laureat Złotego Wrzeciona za wybitny wkład artystyczny w małe ojczyzny – region Powiat Żyrardowski przyznawanego przez Powiat Żyrardowski /2009/, laureat nagrody im. T. Kaisa przyznanego przez tygodnik Życie Żyrardowa – za wybitne działania na rzecz miasta Żyrardowa /2011/, laureat nagrody Rektora za zaangażowanie w pracę oraz wkład w rozwój Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie /2012/.

Kompozytor, autor tekstów, wokalista, promotor. Współtwórca i lider zespołu Myslovitz w latach 1992-2012, z którym wydał 9 albumów, a także założyciel i członek grupy Lenny Valentino. Współpracował ponadto z Katarzyną Nosowską, Smolikiem, czy Pustkami. Pomysłodawca i dyrektor artystyczny OFF Festiwalu.

Marian Marzyński - reżyser telewizyjny, dokumentalista, pisarz. Polak o żydowskich korzeniach, obecnie mieszka w Ameryce. W latach 60. autor popularnych programów telewizyjnych, m.in. Turnieju Miast. Po emigracji w 1969 roku był reżyserem telewizyjnym w Danii, następnie wykładowcą w Rhode Island School of Design w Stanach Zjednoczonych, gdzie jego uczniem był m.in. Gus Van Sant. Reżyserował filmy dokumentalne dla wielu amerykańskich sieci telewizyjnych. Jednym z jego najwybitniejszych filmów jest "Sztetl", nagrodzony między innymi Grand Prix na Festiwalu Cinema du Réel w Paryżu.

Kazimierz M. Słomczyński – socjolog, profesor na Wydziale Socjologii Ohio State University (OSU), Columbus, Ohio (USA), profesor Polskiej Akademii Nauk, dyrektor Cross-National Studies: Interdisciplinary Research and Training Program (CONSIRT) - programu ustanowionego przez OSU i PAN, kierownik Zespołu Porównawczych Analiz Nierówności Społecznych w Instytucie Filozofii i Socjologii PAN, kierownik Zakładu Metodologii Socjologii w Instytucie Socjologii Uniwersytetu Zielonogórskiego. Zajmuje się badaniem struktury i ruchliwości społecznej, analizami porównawczymi nierówności społecznych oraz relacjami między strukturą społeczną a psychologicznym funkcjonowaniem człowieka. Jest kierownikiem projektu POLPAN – Polski Survey Panelowy – programu badań podłużnych, poświęconych szeroko rozumianej tematyce zatrudnienia i nierówności społecznych, realizowanym w Instytucie Filozofii i Socjologii PAN od 1988 r. Laureat licznych nagród naukowych, m.in. Nagrody im. Stanisława Ossowskiego (za książkę Zróżnicowanie społeczno-zawodowe i jego korelaty, 1974), Nagrody Stefana Nowaka (1999) wyróżnienia Amerykańskiego Towarzystwa Socjologicznego, (1984), oraz nagrody Jon Huber (2010). Wraz z żoną, Jerzyną Słomczyńską - pod pseudonimem Jocelyn and Kester Brent - napisał dwie powieści kryminalne i widowisko telewizyjne. Jedna z ich wspólnych książek ukazała się w języku angielskim: Mock My Destruction (2005).

Danuta Anna Przywara – socjolog i działaczka społeczna. Od 2008 pełni funkcję prezesa Helsińskiej Fundacji Praw Człowieka.

Jan Kulma - reżyser, filozof, pisarz. Autor "Dykteryjek przedśmiertnych". Dykteryjki ocierają się o wszystkie paradoksy polskiej historii dwudziestego wieku: czasy stalinizmu, gomułkowszczyzna, palenie Komitetów Wojewódzkich Partii, epoka Gierka, euforia Solidarności, która tragicznie rozmyła się po 1989 roku. Autor przeżył to wszystko na własnej skórze, widział to na własne oczy i opisał rzetelnie, ale w totalnej niezgodzie z tym, co dziś się o tym pisze i co stało się obowiązującym kanonem w historiografii. Najbarwniejsze dykteryjki związane są z małżeństwem z Joanną Kulmową.

Michał Broniatowski - dziennikarz, który jako jedyny Polak buduje niezależną ukraińską telewizję Espreso TV.

Andrzej Lubowski - stale zamieszkały w Kalifornii w USA, ekonomista, publicysta, specjalista w dziedzinie zarządzania. Absolwent warszawskiej Szkoły Głównej Handlowej, Uniwersytetu Berkeley oraz Uniwersytetu Stanforda. Blisko 20 lat doświadczenia w amerykańskim sektorze finansowym: 10 lat na stanowiskach kierowniczych w Citicorp/Citibank w Kalifornii i Nowym Jorku, przez 8,5 roku szef strategii Visy USA. Członek rad nadzorczych polskich i amerykańskich firm, doradca organizacji non-profit.