Pracownicy Zarządu Oczyszczania Miasta zakasali rękawy i zabrali się za czyszczenie pięknej fontanny, która wyszła spod ręki Henryka Marconiego. Oczyścili dno wodotrysku, a z kielicha usunęli liście i nieczystości, które nagromadziły się podczas zimy. Wyszorowali 4 delfiny z dolnego basenu oraz głowy 20 meduz.
Elektrycy sprawdzili wszystkie połączenia instalacji elektrycznej, dzięki której fontanna oświetlana jest wieczorami. 3 halogenowe reflektory podświetlają słup wody wypływającej z kielicha, a 9 reflektorów oświetla wodę spływającą do dolnego basenu. Każda meduza i delfin ma też swój własny snop światła.
Gdy przegląd się zakończył, do fontanny napuszczona została świeża woda.
Stacja pogodowa fontanny
Woda w fontannie nie marnuje się . Jej obieg jest zamknięty, a wszystkim steruje komputer. Decyduje on o tym, jak wysoko woda wystrzeli z kielicha.
Obok fontanny stoi jej własna stacja pogodowa. To z niej do komputera trafiają informacje m.in. o sile wiatru i temperaturze. Na tej podstawie oblicza on, z jaką siłą woda musi wytrysnąć z pyszczków delfinów, aby trafić do kielicha. A jest czym sterować. W ciągu minuty przez wodotrysk przelewa się 5 tys. litrów.
Woda w fontannie oczyszczana jest przez piaskowy filtr i aktywnym tlen. Sondy pomiarowe określają cotygodniową dawkę środków antyglonowych.
Fontanna Wielka została uruchomiona 4 czerwca 1855 roku, w trakcie uroczystych obchodów otwarcia wodociągów miejskich w Warszawie. Jest jedną z czterech zaprojektowanych przez Henryka Marconiego i jedyną ocalałą spośród uruchomionych wówczas wodotrysków zlokalizowanych na placu Teatralnym, przy Kolumnie Zygmunta i na Rynku Starego Miasta.
wp/mz
Źródło zdjęcia głównego: ZOM