Od kilku lat, przy okazji remontów warszawskich dróg i chodników, drogowcy wprowadzają usprawnienia dla osób z poruszających się na wózkach i niedowidzących. Okazuje się, że wiele osób wciąż nie rozumie zastosowania tych elementów miejskiej infrastruktury.
"To nie ekstrawagancja"
- Te rozwiązania nie są ekstrawaganckim i zbędnym wydatkiem, ale kluczowym elementem, bez którego spora grupa ludzi nie jest w stanie samodzielnie poruszać się po mieście - wyjaśnia Zarząd Dróg Miejskich w komunikacie prasowym.
Jak piszą drogowcy, niewiedza mieszkańców prowadzi do nieprawidłowych zachowań. Na przykład do parkowania pojazdów przy liniach, które mylnie uznawane są za wyznaczniki strefy ruchu pieszych i postoju pojazdów.
To, w jaki sposób te elementy pomagają osobom z niepełnosprawnościami, pokazuje film przygotowany przez ZDM. Jego bohaterem jest Sebastian Grzywacz. Jak mówi, dla niewidomego niektóre warszawskie ulice to prawdziwa dżungla.
Pan Sebastian przetestował rozwiązania wprowadzone przez ZDM na kilku ulicach wyremontowanych w ubiegłych latach. Pokazał, jak korzystać z pasów prowadzących, do czego służy pole uwagi i jaką funkcję pełnią przyciski na skrzyżowaniach z sygnalizacją świetlną.
Wyznaczają kierunek i ostrzegają
Przy wielu przejściach dla pieszych i przystankach autobusowych zamontowane są żółte płyty z wypustkami, czyli tak zwane pasy ostrzegawcze. Ich powierzchnia sprawia, że są wyczuwalne pod podeszwami butów. Mają informować o tym, że zbliżamy się do krawędzi chodnika lub przystanku.
"W przypadku przystanków autobusowych instalujemy pojedynczy pas ostrzegawczy o szerokości 30 cm, na całej długości krawędzi zatrzymania. Żółte płyty z wypustkami wyznaczają również pole oczekiwania na wysokości środkowych drzwi autobusu. Dzięki temu pasażerowie o ograniczonej mobilności, w tym osoby poruszające się na wózkach lub z wózkami dziecięcymi, a także osoby niewidome, mają ułatwione wsiadanie i wysiadanie z pojazdów" - tłumaczy ZDM.
Kolejnym ułatwieniem są pasy prowadzące. Wykonane są z płyt o powierzchni z podłużnymi rowkami. Tworzą pewnego rodzaju ścieżkę pomocniczą na przystankach i chodnikach. Dzięki nim osoby niewidome lub niedowidzące, za pomocą specjalnej laski łatwiej mogą orientować się w terenie i upewniać się, że na ich drodze nie pojawi się żadna stała przeszkoda, taka jak barierki, śmietnik czy wiata przystankowa.
Dźwiękowe skrzyżowania
Na 242 skrzyżowaniach i przejściach dla pieszych możemy usłyszeć sygnalizację dźwiękową, która przekazuje osobom niewidomym informacje o działaniu świateł. Nie każdy z nas jednak zauważył, że na żółtych przyciskach na słupach sygnalizatorów, znajduje się tabliczka z opisem w alfabecie Braille’a, który wyjaśnia topografię przejścia dla pieszych.
Ostatnim elementem są krawężniki peronowe montowane na przystankach autobusowych. Jak tłumaczą drogowcy, ich podstawa ma specjalny, zaokrąglony kształt. Dzięki czemu kierowcy autobusów łatwiej mogą podjechać jak najbliżej krawędzi peronu. Dodatkowo, tego typu krawężniki są wysokie – mają około 16 centymetrów, przez co poziom przystanku jest zbliżony do poziomu pokładu autobusu niskopodłogowego.
Jak informuje ZDM, w ciągu ostatnich dwóch lat przebudowanych zostało pond 100 przystanków autobusowych. Pojawiła się na nich nowa nawierzchnia, płyty ostrzegawcze i prowadzące oraz krawężniki peronowe. Dodatkowo na chodnikach w różnych częściach miasta pojawiło się około 10 kilometrów płyt prowadzących i i trzech kilometrów krawężników peronowych. Drogowcy deklarują też, że w ramach prac nad usuwaniem barier, obniżone zostały krawężniki w blisko 200 miejscach, głównie w rejonie przejść dla pieszych.
kk/b