Bieliki już wyleczone. Wróciły na łono natury

Oba ptaki - samiec i samica bielika - zostały wypuszczone na wolność w miejscowości Pieńków przez dyrektora warszawskiego zoo Andrzeja Kruszewicza oraz Justynę Glusman, dyrektorkę koordynatorkę ds. zrównoważonego rozwoju i zieleni w ratuszu. - Cieszymy się, że historie bielików, które wracały u nas do formy, mają pozytywny finał. Trafiły na wielu specjalistów i ludzi zaangażowanych w uratowanie im życia - powiedziała cytowana w komunikacie prasowym Glusman.

Pierwsza do Ptasiego Azylu trafiła samica - w lipcu ubiegłego roku. Została znaleziona w województwie lubelskim. Mężczyźni, którzy ją znaleźli, przywieźli ptaka do Warszawy. Tam lekarze z Ptasiego Azylu zdiagnozowali u niej uraz nadgarstka. Niestety w ranie zalęgły się larwy much. Uraz okazał się na tyle poważny, że ptak dochodził do zdrowia niemal rok.

Drugi podopieczny - młody samiec - został znaleziony w ubiegłym miesiącu w zbożu przez mieszkańca Adamowa pod Opocznem. Ptak był osowiały, miał nastroszone pióra i nie chciał jeść. Do Ptasiego Azylu trafił 23 czerwca z podejrzeniem zatrucia. Po badaniach odpoczywał w cieplarce. Przeszedł leczenie stosowane przy zatruciach, odrobaczenie i odkarmienie, po czym szybko zaczął wracać do formy. Przed opuszczeniem azylu, tak jak znaleziona przed rokiem samica, ćwiczył mięśnie w wolierze rehabilitacyjnej.

Jak podaje urząd miasta, Ptasi Azyl działający przy warszawskim zoo przyjął w zeszłym roku 6 400 skrzydlatych pacjentów mających problem ze zdrowiem. Ptaki szponiaste stanowią około 10 procent wszystkich podopiecznych placówki. Co roku trafia tu co najmniej kilka bielików.

Bielik to największy lęgowy ptak szponiasty w Polsce. Samice są nieco większe od samców - dorosłe okazy mogą osiągać masę sześciu kilogramów i rozpiętość skrzydeł do dwóch i pół metra. Dojrzałość osiągają w wieku sześciu lat, co można rozpoznać po wyglądzie. Stają się wtedy brązowo-szare, często nieco jaśniejsze z wierzchu, na głowie i szyi. Ale przede wszystkim od młodych odróżnia je śnieżnobiały ogon, żółty dziób i jasne tęczówki.

Gatunek ten na początku XX wieku był w Polsce na krawędzi wymarcia. 40 lat temu na wolności żyło u nas około 60 par lęgowych. Jednak jego liczebność sukcesywnie rośnie - na początku XXI wieku osiągnęła około 1000 -1400 par. Choć bielika można spotkać niemal w całym kraju, cały czas znajduje się pod ścisłą ochroną. W Polsce dorosłe bieliki są ptakami osiadłymi, co oznacza, że cały rok spędzają na swoim terenie lęgowym. Tutaj zimują też okazy z północnej części Europy.

Podstawą diety bielika są ryby i ptaki wodne, w proporcjach i składzie gatunkowym zależnym od lokalnych warunków. Dlatego najlepszym miejscem do życia bielika są w Polsce lasy w pobliżu jezior, szerokich dolin rzecznych, zalewów przymorskich, dużych stawów rybnych czy terenów podmokłych.

Na tvnwarszawa.pl informowaliśmy również o sokołach, które wykluły się w gnieździe znajdującym się na 43. piętrze Pałacu Kultury i Nauki: