"Consequenses" to nie tylko oryginalna i świetnie zrealizowana wariacja na doskonale znany podgatunek z kręgu kina inicjacyjnego, o wyalienowanych i sfrustrowanych młodych ludziach, ale intrygująca reprezentacja męskiej agresji, a zarazem czułości.

Debiut Mike'a Aherna i Endy Loughman "Extra Ordinary" to prawdziwy gatunkowy miks, łączący horror, komedię oraz romans. Paradoksalnie, ta zwariowana i energetyczna opowieści o duchach, bardzo wiele mówi o człowieku.

Pełnometrażowy debiut szwajcarskiego reżysera Hannesa Baumgartnera jest zainspirowany prawdziwą historią tajemniczego mężczyzny grasującego nocą po ulicach Zurychu.

W swoim debiutanckim filmie "Monsters and Men" Reinaldo Marcus Green obrazuje mechanizm tego, jakie konsekwencje dla całej społeczności może mieć pojedynczy akt przemocy.

"Pause" to imponująco dojrzały debiut pochodzącej z Cypru reżyserki Toni Mishiali, z wybitną i wyciszoną rolą Steli Fyrogeni. Z jednej strony jest to bezlitosna i słuszna krytyka patriarchalnego systemu, z drugiej zaś – próba stworzenia silnej reprezentacji filmowej starzejącej się kobiety, figury spychanej na marginesy widzialności przez seksistowską i przesiąkniętą egoizmem kulturę.

"Phoenix" inteligentnie odwraca tradycyjne role przypisane matkom i córkom, ukazując skomplikowaną rzeczywistość nastoletniej dziewczyny, zbyt szybko zmuszonej przez okoliczności do tego, żeby dorosnąć. Z pozoru realistyczna narracja zostaje przez reżyserkę przełamana bardziej surrealistycznymi scenami, niczym z koszmaru, jaki potencjalnie śnić może odważna i silna główna bohaterka.

"Queen of Hearts" to z pozoru chłodne i zdystansowane studium niepokojącej i bulwersującej relacji między kobietą w pewnym wieku a młodym mężczyzną, które z minuty na minutę coraz bardziej angażuje emocjonalnie widzów.

Debiutant Ulaa Salim mówi o jednym z najważniejszych problemów, jakiemu musi stawić czoła dzisiejsza Europa. O radykalizmie – po obu stronach, rosnącej nienawiści oraz nietolerancji do wszystkiego, co odmienne.

Ta intymna, metaforyczna opowieść inicjacyjna zbudowana jest przez Lucíę Garibaldi z wielu pytań pozostawionych bez odpowiedzi, wątpliwości, skupionych przede wszystkim wokół motywacji związanych z zachowaniem bohaterki. Posługując się minimalistycznymi środkami, reżyserka tworzy przekonujący obraz trudów i niepokojów związanych z dojrzewaniem.

Metaforyczny "Wilkołak" Adriana Panka to kino niepokoju, dyskomfortu, niepozwalające widzowi wygodnie rozsiąść się w fotelu. Jednocześnie po debiutanckim "Daas" stanowi kolejny dowód na to, że Adrian Panek to świeży, ciekawy głos w polskim kinie.

"Cicha noc" to fabularny debiut Domalewskiego z Dawidem Ogrodnikiem w roli głównej. Jest to poruszający komediodramat, momentami bardzo gorzki, ale równie prawdziwy. Domalewski z dystansem sięga w swoim filmie po to, co "typowo polskie".

Debiutancki film rumuńskiej reżyserki Ioany Uricaru to wyjątkowo dojrzale opowiedziana historia trudów i wyrzeczeń, jakie musi znieść główna bohaterka na drodze do "lepszego życia".

"Love After Love" ze znakomitą Andie MacDowell to debiut fabularny Russella Harbaugha. Reżyserowi udało się wykreować wrażenie współuczestnictwa, tak cenne, nie tylko w tego rodzaju kinie. W dużej mierze dzięki umiejętnemu zrównoważeniu elementów dramatycznych z komediowymi.

Debiutantka Limor Shmila tworzy intensywny, emocjonalny, ale i intymny portret kobiet, które nie godzą się na to, by być dłużej ofiarami. Jej bohaterki nie są bierne, a zamiast tego biorą sprawy w swoje ręce. Pięknie sfotografowany film to opowieść o miłości, ale i związanych z nią trudnych moralnych wyborach.

Muayad Alayan w "The Reports on Sarah and Saleem" opowiada o konflikcie izraelsko-palestyńskim, posiłkując się formułą melodramatu. Przedstawia pełnokrwistych bohaterów (bardzo dobre role Sivane Kretchner i Adeeba Safadiego) rzuconych w wir politycznych rozgrywek.

Przepiękne, majestatyczne krajobrazy kontrastują w "Retablo" z emocjami, jakie kotłują się w głowie młodego bohatera. Peruwiański reżyser Alvaro Delgado Aparicio w swoim przenikliwym debiucie udowadnia, że milczenie może czasem być dużo bardziej wymowne niż słowa.

Pełnometrażowy debiut francuskiej reżyserki Coralie Fargeat to bez wątpienia jedna z najbardziej udanych wariacji ostatnich lat na gatunek określany jako "revenge movies".

Pełnometrażowy debiut Edona Rizvanollego imponuje dojrzałością i delikatnością w podejmowaniu trudnych i wciąż bolesnych tematów związanych z wojenną historią sprzed dwudziestu lat. Reżyser buduje świat, w jakim praktycznie każdy z bohaterów skrywa mroczny sekret, a jednocześnie tęskni za spokojem wewnętrznym.

Drugi pełnometrażowy film Iram Haq w zniuansowany i subtelny sposób opowiada o różnicach kulturowych między zachodnim światem a Środkowym Wschodem, jakie wydają się nie do pokonania.

"Wieża. Jasny dzień" Jagody Szelc to jeden z najważniejszych i najodważniejszych debiutów w polskiej kinematografii ostatniej dekady. Szelc łączy rodzinny dramat i metafizyczny horror, prezentując swoją nieskrępowaną wyobraźnię i oryginalny głos.