Draginja Nadażdin - pochodzi z Mostaru w Hercegowinie (była Jugosławia). Absolwentka etnologii na Uniwersytecie Warszawskim, obecnie prowadzi tam zajęcia w Katedrze Etnologii i Antropologii Kulturowej. Jest dyrektorką Amnesty International w Polsce.

Patrycja Sasnal - jest analitykiem ds. bliskowschodnich w Polskim Instytucie Spraw . Stypendystka Fulbrighta w Paul H. Nitze School of Advanced International Studies (SAIS) na Johns Hopkins University w Waszyngtonie (USA), badacz stowarzyszony na Amerykańskim Uniwersytecie w Bejrucie (Liban), a wcześniej studentka na Sorbonne Nouvelle Paris III w Paryżu (Francja). Patrycja Sasnal wykładała na Uniwersytecie Jagiellońskim, gdzie uzyskała dwa tytuły magistra: stosunków międzynarodowych i arabistyki.

Lech Mankiewicz - Fizyk i astronom, Dyrektor Centrum Fizyki Teoretycznej PAN, konstruktor małych robotów teleskopowych. W pracy naukowej zajmuje się poszukiwaniem szybkozmiennych zjawisk optycznych kosmicznego pochodzenia. Popularyzator nauk przyrodniczych, fizyki, astronomii i matematyki. Realizuje programy zbliżające naukę i odkrycia do uczniów i nauczycieli. Propagator idei otwartej nauki, laureat srebrnego medalu Komisji Europejskiej za koordynowanie projektu EU-HOU Hands-OnUniverse, Europ. Interaktywna astronomia w szkole, umożliwiającego uczniom szkół w całej Polsce prowadzenie samodzielnych obserwacji astronomicznych.

Adam Bodnar - polski prawnik, działacz społeczny, obrońca praw człowieka, doktor nauk prawnych. W 1999 r. ukończył Wydział Prawa i Administracji na Uniwersytecie Warszawskim, a następnie w 2000 r. studia LLM (prawo konstytucyjne porównawcze) na Central European University w Budapeszcie. Adiunkt w Zakładzie Praw Człowieka Wydziału Prawa i Administracji Uniwersytetu Warszawskiego. W latach 2004-2008 koordynator Programu Spraw Precedensowych Helsińskiej Fundacji Praw Człowieka, od 2008 roku członek Zarządu Fundacji. Od stycznia 2008 r. - ekspert Agencji Praw Podstawowych Unii Europejskiej, gdzie zajmuje się doradztwem w zakresie przestrzegania praw człowieka w Polsce.

Andrzej Krzysztof Koźmiński - ekonomista, profesor nauk ekonomicznych, specjalizujący się w zakresie zarządzania, prezydent Akademii Leona Koźmińskiego, noszącej imię jego nieżyjącego ojca, Leona Koźmińskiego. Ukończył w 1963 studia ekonomiczne w Szkole Głównej Planowania i Statystyki, a w 1964 studia socjologiczne na Uniwersytecie Warszawskim. Na SGPiS uzyskiwał kolejne stopnie naukowe – doktora (1965) i doktora habilitowanego (1968). W 1976 uzyskał tytuł profesorski i został zatrudniony na Uniwersytecie Warszawskim na stanowisku profesora nadzwyczajnego, w 1983 został profesorem zwyczajnym. Od 1963 do 1976 pracował w SGPiS, początkowo jako asystent w Katedrze Ekonomii Politycznej, następnie od 1969 jako docent w Katedrze Teorii Organizacji. Od 1973 był wykładowcą na Wydziale Zarządzania Uniwersytetu Warszawskiego, początkowo jako docent, a od 1976 jako profesor i kierownik Zakładu Analiz Systemowych Instytutu Zarządzania. W latach 1981–1987 był dziekanem Wydziału Zarządzania UW. W latach 1986–1989 pełnił funkcję kierownika resortowego programu badawczego zatytułowanego "Instrumenty zarządzania w gospodarce narodowej". Od lat 90. związany z Akademią Leona Koźmińskiego (do 2008 działającą jako Wyższa Szkoła Przedsiębiorczości i Zarządzania). Objął w niej stanowisko profesora zwyczajnego i kierownika Katedry Zarządzania. Przez osiemnaście lat pełnił funkcję rektora tej uczelni (do 2011), następnie został przewodniczącym rady powierniczej i prezydentem ALK. Został również jednym z dwóch członków korespondentów Polskiej Akademii Nauk z dziedziny zarządzania i członkiem Collegium Invisibile. Był stypendystą Fundacji Fulbrighta, wykładał m.in. na University of California (UCLA), Washington University i Sorbonie. Odznaczony m.in. Krzyżem Kawalerskim, Krzyżem Oficerskim (2000) i Komandorskim (2011) Orderu Odrodzenia Polski.

Stefan Szczepłek - dziennikarz sportowy, komentator.Specjalizuje się w tematyce piłkarskiej. Pracował w „Sztandarze Młodych”, tygodniku „Piłka Nożna”, redakcji sportowej TVP oraz w „Życiu Warszawy” . Obecnie jest dziennikarzem redakcji sportowej „Rzeczpospolitej”. Autor książek o historii futbolu. Laureat Nagrody im. Dariusza Fikusa za rok 2007.

Michał Kazimierz Heller - prezbiter katolicki, teolog, profesor nauk filozoficznych specjalizujący się w filozofii przyrody, fizyce, kosmologii relatywistycznej oraz relacji nauka – wiara. Po wybuchu II wojny światowej został w 1940 roku wysiedlony przez ZSRR na Syberię, a w 1944 roku przesiedlony do Urbachu, w okolicach Saratowa. Po powrocie do Polski (1946) podjął naukę i w 1953 roku zdał maturę w IV Liceum Ogólnokształcącym w Tarnowie. Absolwent tarnowskiego seminarium duchownego i jego późniejszy wykładowca. Pierwszy dziekan Wydziału Teologicznego w Tarnowie. Święcenia kapłańskie przyjął 26 kwietnia 1959 z rąk bpa Karola Pękali, a następnie został wikariuszem w Ropczycach. Dalsze studia podjął na Wydziale Filozofii Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego, gdzie w 1966 roku obronił doktorat z kosmologii relatywistycznej, zaś w 1969 roku uzyskał habilitację. W roku 1990 uzyskał tytuł profesora zwyczajnego Papieskiej Akademii Teologicznej przekształconej w 2009 w Uniwersytet Papieski Jana Pawła II w Krakowie. Jest pracownikiem Watykańskiego Obserwatorium Astronomicznego, fundatorem i dyrektorem Centrum Kopernika Badań Interdyscyplinarnych (UPJP2-UJ) oraz dyrektorem Ośrodka Badań Interdyscyplinarnych (UPJP2), a od 1990 roku - członkiem Papieskiej Akademii Nauk. W 2008 roku jako pierwszy Polak został laureatem Nagrody Templetona, przyznawanej za pokonywanie barier między nauką a religią. 28 czerwca 2008 roku otrzymał tytuł honorowego obywatela miasta Tarnowa. W 2009 r otrzymał Tytuł Małopolanina Roku 2008 nadane przez Stowarzyszenie Gmin i Powiatów Małopolski.

Michał Kazimierz Heller - prezbiter katolicki, teolog, profesor nauk filozoficznych specjalizujący się w filozofii przyrody, fizyce, kosmologii relatywistycznej oraz relacji nauka – wiara. Po wybuchu II wojny światowej został w 1940 roku wysiedlony przez ZSRR na Syberię, a w 1944 roku przesiedlony do Urbachu, w okolicach Saratowa. Po powrocie do Polski (1946) podjął naukę i w 1953 roku zdał maturę w IV Liceum Ogólnokształcącym w Tarnowie. Absolwent tarnowskiego seminarium duchownego i jego późniejszy wykładowca. Pierwszy dziekan Wydziału Teologicznego w Tarnowie. Święcenia kapłańskie przyjął 26 kwietnia 1959 z rąk bpa Karola Pękali, a następnie został wikariuszem w Ropczycach. Dalsze studia podjął na Wydziale Filozofii Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego, gdzie w 1966 roku obronił doktorat z kosmologii relatywistycznej, zaś w 1969 roku uzyskał habilitację. W roku 1990 uzyskał tytuł profesora zwyczajnego Papieskiej Akademii Teologicznej przekształconej w 2009 w Uniwersytet Papieski Jana Pawła II w Krakowie. Jest pracownikiem Watykańskiego Obserwatorium Astronomicznego, fundatorem i dyrektorem Centrum Kopernika Badań Interdyscyplinarnych (UPJP2-UJ) oraz dyrektorem Ośrodka Badań Interdyscyplinarnych (UPJP2), a od 1990 roku - członkiem Papieskiej Akademii Nauk. W 2008 roku jako pierwszy Polak został laureatem Nagrody Templetona, przyznawanej za pokonywanie barier między nauką a religią. 28 czerwca 2008 roku otrzymał tytuł honorowego obywatela miasta Tarnowa. W 2009 r otrzymał Tytuł Małopolanina Roku 2008 nadane przez Stowarzyszenie Gmin i Powiatów Małopolski.

Paweł Potoroczyn - Ukończył studia na Wydziale Filozofii i Socjologii Uniwersytetu Warszawskiego. W 1981 założył, a następnie do 1987 kierował jako redaktor naczelny drugoobiegowym wydawnictwem Studencka Oficyna Literatów i Dysydentów SOLID. W latach 1988–1994 był właścicielem grupy firm "Zebra". W latach 1991–1992 pełnił funkcję prezesa zarządu Polskiej Agencji Informacyjnej S.A., a następnie, do 1993 stał na czele spółki wydającej miesięcznik Film. Od 1995 pracował w Konsulacie Generalnym RP w Los Angeles jako konsul ds. kultury. Prowadził działania na rzecz przyznania Andrzejowi Wajdzie honorowego Oscara[1]. W 2000 objął funkcję dyrektora Instytutu Kultury Polskiej w Nowym Jorku, a pięć lat później analogiczne stanowisko w Londynie. Był pomysłodawcą m. in. wspólnego koncertu Adama Makowicza i Leszka Możdżera w Carnegie Hall w 2004, płyty Habakuka pt. A ty siej z piosenkami Jacka Kaczmarskiego oraz występu tego zespołu na festiwalu Glastonbury. 2 czerwca 2008 otrzymał nominację na dyrektora Instytutu Adama Mickiewicza. Publikował w czasopismach polskich i zagranicznych.

Adam Makowicz - pianista jazzowy. Absolwent Państwowej Szkoły Muzycznej im. Braci Szafranków w Rybniku. W 1962 roku wraz z trębaczem Tomaszem Stańką, Makowicz utworzył grupę Jazz Darings, który był - wg niemieckiego krytyka i teoretyka jazzu, Joachima Ernsta Berendta - "pierwszym europejskim zespołem grającym w stylu Ornette'a Colemana". Współpracował wówczas z Andrzejem Kurylewiczem, Zbigniewem Namysłowskim, Janem Ptaszynem Wróblewskim, Urszulą Dudziak oraz zespołem Novi Singers. W 1977 roku, z rekomendacji Benny'ego Goodmana oraz popularyzatora jazzu – Willisa Conovera, producent John Hammond zaprosił go na 10-tygodniowe tournee w USA. W tym czasie Makowicz nagrał solową płytę dla CBS Columbia zatytułowaną Adam. W 1978 roku Makowicz wyjechał do USA po raz drugi, tym razem na 6-miesięczny kontrakt i od tego czasu Nowy Jork, Manhattan, stał się jego stałym domem. Po wprowadzeniu w Polsce w 1981 roku stanu wojennego, wraz z innymi polskimi artystami mieszkającymi w USA, muzyk wziął udział w emitowanym na cały świat programie telewizyjnym zorganizowanym z inicjatywy prezydenta Ronalda Reagana "Żeby Polska była Polską". Występując w USA pianista dzielił scenę, między innymi z Benny Goodmanem, Herbie Hancockiem, Earlem Hinesem, Freddiem Hubbardem, Sarah Vaughan, Teddym Wilsonem, Georgem Shearingiem, Georgem Mrazem, Alem Fosterem, Jackiem DeJohnett’em, Charliem Hadenem. Był wielokrotnym solistą orkiestr i zespołów kameralnych: National Symphony of Washington, London Royal Philharmonic Orchestra, Moscow Symphony Orchestra, Filharmonii Narodowej w Warszawie, Chester String Quartet, Amici String Quartet, Orkiestry Kameralnej Amadeus z Agnieszką Duczmal, Polskiej Filharmonii Kameralnej z Wojciechem Rajskim, Kwartetu Wilanów i wielu innych.

Wiktor Osiatyński - pisarz i wykładowca, prawnik, a także działacz społeczny. Ukończył warszawskie VII Liceum Ogólnokształcące im. Juliusza Słowackiego. Studiował prawo i socjologie na Uniwersytecie Warszawskim i Polskiej Akademii Nauk. Doktoryzował się w zakresie socjologii, uzyskał następnie stopień doktora habilitowanego nauk prawnych. W latach 90. był dyrektorem Centrum Badań nad Konstytucjonalizmem w Europie Wschodniej w Chicago. W 1995 został profesorem w Central European University w Budapeszcie. Podejmował również współpracę z University of Connecticut i Uniwersytetem w Sienie. Wykładał na uniwersytetach m.in. Columbia, Stanforda, Harvarda. Był członkiem Komitetu Nauk Politycznych Polskiej Akademii Nauk. Specjalizuje się w zakresie prawa konstytucyjnego oraz historii doktryn polityczno-prawnych. Jest również aktywnym działaczem społecznym. Był inicjatorem powstania w ramach Helsińskiej Fundacji Praw Człowieka Programu Spraw Precedensowych, został członkiem jego rady programowej. Zajmuje się szerzeniem informacji o uzależnieniach, w tym alkoholizmie, do której to choroby publicznie sam się przyznaje. Pisze m.in. książki na ten temat. Współtworzył również Komisję Edukacji w Dziedzinie Alkoholizmu, jeden z programów Fundacji im. Stefana Batorego.

Wojciech Malajkat - aktor teatralny i filmowy oraz reżyser. Pedagog (na stanowisku profesora) w Państwowej Wyższej Szkole Filmowej Telewizyjnej i Teatralnej w Łodzi. Posiada tytuł profesora sztuki teatralnej. W 1986 ukończył studia w Państwowej Wyższej Szkole Filmowej Telewizyjnej i Teatralnej w Łodzi. Od 1986 występował w Teatrze Studio i Teatrze Narodowym w Warszawie. Występował gościnnie m.in. w Teatrze Scena Prezentacje w Warszawie. Od stycznia 2009 jest dyrektorem naczelnym i artystycznym Teatru Syrena w Warszawie. Postanowieniem Prezydenta RP z dnia 22 sierpnia 2005 za zasługi w pracy artystycznej został odznaczony Złotym Krzyżem Zasługi.

Katarzyna Szymielewicz - Była prawnikiem finansowym w międzynarodowej korporacji, ale nie odnalazła się w czysto komercyjnym przedsięwzięciu. Pojechała na studia do Londynu. Zobaczyła, jak tam działa III sektor. Współzałożyła i prowadzi fundację Panoptykon.

Marek Góra - profesor zwyczajny Szkoły Głównej Handlowej, kierownik Katedry Ekonomii. Związany jest nią od samego początku kariery zawodowej. Tu w 1984 r. ukończył studia, tutaj obronił doktorat (1988), habilitację (1996) i uzyskał tytuł profesora (2004). Od 1984 do 1993 pracował w Instytucie Ekonometrii, a od 1993 do dziś w katedrze Ekonomii. Prowadzi wykłady m.in. z makroekonomii, ekonomii pracy, ekonomii emerytalnej, polityki gospodarczej, a dawniej również z ekonometrii i prognozowania. Wieloletni okres pracy Marka Góry w SGH zawiera też dłuższe i krótsze okresy pracy naukowej w szeregu zagranicznych uczelni i instytutów (między innymi Erasmus University Rotterdam, London School of Economics, IFO Economic Research Institute w Monachium). Przez prawie rok Marek Góra pracował również w OECD.

Jan Zielonka – politolog, studiował prawo na Uniwersytecie Wrocławskim i nauki polityczne na Uniwersytecie Warszawskim. W 1981 roku obronił doktorat. Był wykładowcą na holenderskich uniwersytetach w Groningen i Lejdzie oraz w Europejskim Instytucie Uniwersyteckim we Florencji. Od 2004 roku jest profesorem europeistyki na Uniwersytecie Oksfordzkim. Zajmuje się badaniami porównawczymi systemów politycznych, prowadził studia nad Związkiem Radzieckim i Europą Wschodnią. Jego obecne zainteresowania naukowe koncentrują się na problemach integracji europejskiej.

Daniel Passent - tłumacz , satyryk, autor skeczy i monologów do STS, kabaretów Dudka i Pod Egidą oraz przedstawień rewiowych w Teatrze Syrena. Autor książek: „Bywalec”, „Bitwa pod wersalikami”, „Obywatelu, nie denerwujcie się”, „Co dzień wojna” (reportaże z wojny wietnamskiej), „Pan Bóg przyjechał do Monachium” (Igrzyska Olimpijskie 1972), „Rozbieram senatora” (USA), „Dzisiaj umrą dwie osoby” (narkotyki w USA), „To jest moja gra” (tenis, Wojtek Fibak), „Choroba dyplomatyczna” (wspomnienia ambasadora RP w Chile w latach 1997-2001), „Codziennik” (osobiste notatki z 2005r.). W telewizji prowadził program „Goście Daniela Passenta”. Jeden z najpopularniejszych autorów tygodnika „Polityka”.

Krzysztof Koman - jest jednym z Fundatorów Fundacji Pomocy Ludziom Niepełnosprawnymi od początku jej prawnego istnienia pełni funkcję Prezesa. W latach 1986-1988 radny Rady Warszawy. W roku 1991 zarejestrowany przez Państwową Komisję Wyborczą kandydat do Senatu RP. W latach 1999-2003 był społecznym Sekretarzem Generalnym Zarządu Głównego Towarzystwa Przyjaciół Dzieci jednej z największych organizacji pozarządowych w Polsce. W latach 1991-1999 był też społecznym Skarbnikiem tej organizacji.

Waldemar Dziak – profesor nauk humanistycznych, politolog, dziennikarz, pisarz. Tematem jego badań jest problematyka krajów bałkańskich oraz krajów Dalekiego Wschodu, ze szczególnym uwzględnieniem: Albanii, Bośni i Hercegowiny, Korei Północnej i Chin. W 1976 ukończył Wydział Dziennikarstwa i Nauk Politycznych Uniwersytetu Warszawskiego. W 1982 tamże obronił rozprawę doktorską, za którą otrzymał nagrodę rektora II stopnia. W latach 1976-1990 pracownik naukowy Uniwersytetu Warszawskiego. Od 1991 adiunkt w Instytucie Studiów Politycznych PAN, od 2001 doktor habilitowany i docent PAN. Pracownik naukowy w Zakładzie Azji i Pacyfiku oraz Centrum Badań Azji Wschodniej w Instytucie Studiów Politycznych PAN. Wykładowca i profesor uczelni wyższych m.in.: Uniwersytetu Gdańskiego, Collegium Civitas i Wyższej Szkoły Komunikowania i Mediów Społecznych im. Jerzego Giedroycia. W latach 2006-2010 rektor Wyższej Szkoły Komunikowania i Mediów Społecznych im. Jerzego Giedroycia w Warszawie.W roku 2010 otrzymał tytuł naukowy profesora nauk humanistycznych.

Maria Teresa Jarymowicz - psycholog, profesor nauk humanistycznych, pracownik naukowy Wydziału Psychologii Uniwersytetu Warszawskiego, członek Katedry Psychologii Osobowości. Zajmuje się relacjami Ja-podmiotowego i Ja-przedmiotowego, tożsamością osobistą i społeczną, egocentryzmem, stereotypami społecznymi i uprzedzeniami.

Maria Teresa Jarymowicz - psycholog, profesor nauk humanistycznych, pracownik naukowy Wydziału Psychologii Uniwersytetu Warszawskiego, członek Katedry Psychologii Osobowości. Zajmuje się relacjami Ja-podmiotowego i Ja-przedmiotowego, tożsamością osobistą i społeczną, egocentryzmem, stereotypami społecznymi i uprzedzeniami.