Meble z PAN zabytkami. "Nawiązują do tradycyjnych wzorców historycznych"

Wyposażenie meblarskie Instytutu Historii PAN w rejestrze zabytków
188 obiektów w rejestrze zabytków
Źródło: MWKZ
"Wpisałem do rejestru zabytków ruchomych województwa mazowieckiego zespół mebli oraz obiektów metaloplastycznych stanowiących wyposażenie Instytutu Historii im. Tadeusza Manteuffla Polskiej Akademii Nauk" - poinformował mazowiecki konserwator Jakub Lewicki.

"Instytut Historii PAN mieści się w połączonych wnętrzami sąsiadujących kamienicach zlokalizowanych przy Rynku Starego Miasta 29 (zw. Gizińska lub Sakresowska, odbudowana 1951-53 według projektu Wacława Podlewskiego) i 31 (zw. 'Pod św. Anną', Plumhoffowska lub Książąt Mazowieckich, odbudowana 1951-53 według projektu Jana Grudzińskiego) oraz dawnej oficyny kamienicy nr 31 obecnie oznaczonej osobnym numerem (Piwna 48)" - przypomina konserwator.

Zaznacza, że budynki zostały przeznaczone dla instytutu w 1953 roku. Swoją siedzibę znalazły tu także Polskie Towarzystwo Historyczne i Towarzystwo Miłośników Historii.

188 obiektów

Jak wylicza konserwator, wpisem do rejestru zabytków objęto 188 obiektów. To m.in. regały na książki, stoły i stoliki wraz z krzesłami, szafki katalogowe, szafki kątowe, szafy, sekretery, serwantki, biurka, sekretarzyki, fotele, boazerie oraz świeczniki i żyrandole. Funkcje mebli i sprzętów dostosowane zostały do pomieszczeń związanych z działalnością Instytutu: biblioteki i czytelni, auli i pomieszczeń konferencyjnych oraz gabinetów i biur.

"Ze względu na odbudowę pierzei rynku z zachowaniem historycznego charakteru elewacji oraz wnętrz, metaloplastyka oraz meble zaprojektowane do pomieszczeń znajdujących się w przedmiotowych kamienicach nawiązują do tradycyjnych wzorców historycznych, ale zachowują walory użytkowe, a formy wyrazu i technika ich wykonania podkreślają charakter wnętrz, do których były przeznaczone"- wskazuje Lewicki.

I jak dodaje, są również cenne z uwagi na "kontynuację tradycyjnych form meblarstwa oraz metaloplastyki, ale też jako świadectwa plastyki i sztuki użytkowej okresu powojennego". W ocenie konserwatora, o wartościach historycznych przedmiotowego wyposażenia decyduje głównie to, "iż stanowi ono zachowany oryginalny zespół z okresu odbudowy Starego Miasta". Jako walor plastyczny obiektów wymienił ich dobrą jakość warsztatową, co sprawia, że są wartościowe pod względem artystycznym.

Czytaj także: