"Wzorcowy przykład socrealistycznego domu kultury". Teatr Rampa w rejestrze zabytków

Gmach mieści się przy ulicy Kołowej 20 na Targówku. Dawniej był siedzibą Dzielnicowego Domu Kultury, a obecnie działa w nim Teatr Rampa. Mazowiecki wojewódzki konserwator zabytków prof. Jakub Lewicki poinformował pod koniec ubiegłego tygodnia o wpisaniu budynku do rejestru zabytków.

Budynek został wzniesiony w latach 1951-1959 według projektu Zenona Buczkowskiego. Konserwator wskazał w komunikacie, że jego powstanie związane jest z powojenną ideą tworzenia sieci powszechnie dostępnych domów kultury. "W koncepcji architektonicznej sięgnięto po wzorce klasycyzmu petersburskiego (np. Teatr Aleksandryjski), jak również po rodzime przykłady klasycyzmu (np. Biblioteka Raczyńskich w Poznaniu)" - dodał.

Cechą wyróżniającą tego typu obiekty były monumentalne kolumnady i frontony zdobione dekoracją rzeźbiarską. Centrum kulturalne powstało w okolicy zacofanej urbanistycznie, którą cechowały złe warunki bytowe i duża przestępczość.

OGLĄDAJ TVN24 W INTERNECIE W TVN24 GO

"Świadectwo powojennej historii Targówka"

Z uwagi na ograniczenia finansowe budowa obiektu przeciągała się w czasie, a jego projekt uproszczono. Do czasu otwarcia głównego gmachu w połowie 1959 roku rolę domu kultury pełnił budynek sali gimnastycznej. Dom Kultury Targówek funkcjonował przy ulicy Kołowej do roku 1975, gdy aktor i reżyser Marian Jonkajtys zorganizował tu scenę muzyczną. Budynek zaczęto stopniowo przystosowywać do potrzeb teatru. W 1987 roku placówka zmieniła nazwę na Teatr Rampa, a na początku lat 90. obiekt uległ rozbudowie.

Projekt kompleksu opracował inż. arch. Zenon Buczkowski. Gmach w chwili powstania stanowił nowoczesne centrum kulturalne, oferujące wielofunkcyjną przestrzeń o szerokim programie adresowanym do lokalnej społeczności. Jednocześnie stanowić miał punkt wyjścia dla osiowo rozplanowanej kompozycji założenia zieleni ówczesnego placu Horodelskiego. "Tym samym jest dokumentem urbanizacji warszawskich przedmieść oraz wyrazem dążeń do jakościowej zmiany życia mieszkańców ubogiej i zaniedbanej dzielnicy Warszawy. W związku z powyższym nieruchomość posiada istotną wartość jako świadectwo powojennej historii Targówka oraz jego rozwoju przestrzennego i społecznego" - podkreślił konserwator. "Jednocześnie obiekt jest ważnym składnikiem dziedzictwa Warszawy lat 50. XX wieku jako wzorcowy przykład socrealistycznego domu kultury, o walorach typologicznych i dokumentacyjnych, zarówno w warstwie architektoniczno-formalnej jak i programowej" - dodał.

Jak zaznaczył profesor Lewicki mimo dokonanych remontów i adaptacji we wnętrzu budynku zachował się spójny charakter westybulu i foyer będących świadectwem zrealizowanej w latach 50. koncepcji wystroju wnętrz domu kultury, opartej na walorach okładzin kamiennych z krajowych zasobów. "Powyższe przestrzenie reprezentacyjne korespondują z surowym i monumentalnym wyrazem architektonicznym elewacji i odznaczają się prostotą, symetrią i logiką struktury" - podsumował konserwator.

Informowaliśmy też o wpisaniu do rejestru zabytków układu urbanistycznego Kawęczyńskiej: