Prof. Piotrowski był pracownikiem Instytutu Historii Sztuki UAM, w latach 1999-2008 był dyrektorem Instytutu. Od 1996 do 2009 roku był kierownikiem Zakładu Historii Sztuki Nowoczesnej.
Wśród głównych obszarów badań Piotra Piotrowskiego była społeczna i polityczna historia sztuki XX wieku, ze szczególnym uwzględnieniem Europy Środkowej i Wschodniej.
Funkcję dyrektora Muzeum Narodowego w Warszawie pełnił w latach 2009-2010. Był też kuratorem Galerii Sztuki Współczesnej w Muzeum Narodowym w Poznaniu.
Autor wielu publikacji
Tytuł magistra historii sztuki uzyskał na UAM w 1976 roku. W 2000 roku zdobył tytuł profesora nauk humanistycznych. Wykładał w ośrodkach naukowych w USA, Izraelu, Niemczech, między innymi w Center for Curatorial Studies - Bard College w USA (2001) i na Uniwersytecie Hebrajskim w Jerozolimie (2003). Był autorem kilkuset artykułów naukowych i wielu książek, w tym nominowanego do Nagrody Nike "Znaczenia modernizmu" (1999) i "Awangardy w cieniu Jałty" (2005; wyd. angielskie 2009), za którą otrzymał m.in. Nagrodę Jana Długosza.
Laureat nagrody im. Stajudy
W 1993 roku został laureatem pierwszej edycji Nagrody im. Jerzego Stajudy. W 2007 - nagrodę premiera RP za wybitne osiągnięcie naukowe. W 2010 roku został laureatem nagrody im. Igora Zabla, przyznawanej przez międzynarodowe jury w dziedzinie kultury i teorii. Nagrodą im. Zabla wyróżniane są "wybitne i nieoczywiste postaci oraz idee na scenie Europy Środkowowschodniej".
PAP/ep/b
Źródło zdjęcia głównego: Muzeum Narodowe