"To ludzie wyjątkowi, współcześni bohaterowie, którzy żyją obok nas" - pisze o nagrodzonych Muzeum Powstania Warszawskiego. Laureatami IX edycji Nagrody im. Jana Rodowicza "Anody" zostali: w kategorii "Wyjątkowy czyn" – Andrzej Sirowacki, "Całokształt dokonań" – Elżbieta Krajewska-Kułak, "Akcja społeczna" – Bartosz Rutkowski.
Honorową Nagrodę otrzymała Wanda Traczyk-Stawska.
"Wyróżniają się zaangażowaniem w działalność na rzecz innych"
Nagroda ustanowiona przez Muzeum Powstania Warszawskiego w 2011 roku i - jak czytamy w komunikacie - jest wyróżnieniem dla "współczesnych bohaterów, którzy bez względu na trudności i niepowodzenia kierują się w życiu zasadami podobnymi do tych wyznawanych przez pokolenie Powstańców". Nominowanie reprezentują różne talenty, pasje i zawody, wyróżniają się zaangażowaniem w działalność na rzecz innych oraz osiągnięciami w aktywności społecznej. "Ich postawa może stanowić przykład dla młodych ludzi – pokazując, że można robić coś bezinteresownie dla innych" - czytamy.
Nagroda przyznawana jest w trzech kategoriach przez Kapitułę powołaną przez Muzeum Powstania Warszawskiego: Całokształt dokonań (wybitne osiągnięcia, spójna oraz konsekwentna postawa życiowa godna naśladowania); Akcja społeczna (wyróżniające się dzieło lub przedsięwzięcie społeczne zakończone sukcesem); Wyjątkowy czyn (na przykład uratowanie komuś życia).
Jak czytamy dalej w komunikacie, członkowie Kapituły nominowali do nagrody 16 kandydatów. Zgłoszenia napływały z całej Polski, m.in. z: Białegostoku, z Bojana na Kaszubach, Dębicy, Głogowa, Poznania, z Turku, Warszawy, ale także z zagranicy: Białorusi, Francji, czy Kirgistanu.
Wyboru nominowanych i laureatów dokonuje Kapituła Nagrody im. Jana Rodowicza "Anody", w której zasiadają: ks. Andrzej Augustyński, Jacek Dębicki, płk Piotr Gąstał, Anna Gołębicka, dr Dariusz Karłowicz, Paweł Łukasiak, Olga Puncewicz, Jan Rodowicz, Jakub Wygnański.
Kim był Jan Rodowicz "Anoda"?
Jan Rodowicz ps. "Anoda" urodził się 7 marca 1923 roku w Warszawie. Został zamordowany 7 stycznia 1949 roku w siedzibie Ministerstwa Bezpieczeństwa Publicznego w Warszawie. Jak przypomina MPW, to harcerz, żołnierz Armii Krajowej, porucznik.
W czasie wojny zaangażował się w działalność konspiracyjną w Szarych Szeregach, walczył w bat. "Zośka" Armii Krajowej. Przeszedł jeden z najcięższych szlaków bojowych Powstania, walcząc na Woli, Starym Mieście i Czerniakowie. Był ciężko ranny, odznaczony Krzyżem Srebrnym Orderu Virtuti Militari. Po zakończeniu leczenia na początku 1945 roku nawiązał kontakt z kolegami z Batalionu "Zośka", włączając się w działalność antykomunistyczną i niepodległościową. Został dowódcą oddziału dyspozycyjnego szefa Obszaru Centralnego Delegatury Sił Zbrojnych. W sierpniu 1945 roku po rozwiązaniu DSZ wrócił do Warszawy. Zajął się ewidencją poległych i zaginionych z Batalionu "Zośka", zachęcał kolegów do gromadzenia materiałów historycznych i pisania wspomnień związanych z oddziałem.
24 grudnia 1948 roku został aresztowany przez Urząd Bezpieczeństwa, zginął 7 stycznia 1949 roku, po brutalnym śledztwie. Do dziś nie została ustalona przyczyna jego śmierci.
Tak relacjonowaliśmy w ubiegłym roku obchody rocznicy wybuchu Powstania Warszawskiego:
Autorka/Autor: katke/b
Źródło: tvnwarszawa.pl
Źródło zdjęcia głównego: Michał Zajączkowski / Muzeum Powstania Warszawskiego