Niby prosta historia, ale to tylko pozory. Bo poza portretem mężczyzny, który podejmuje bardzo radykalne decyzje, Michel Franco po raz kolejny raz stawia pytania o źródła przemocy, nierówności społecznych, klasizmu we współczesnym Meksyku.  

Film jeden na milion. Alice Diop tworzy zupełnie nowy język opowiadania jednostkowej tragedii o ogromnej sile rażenia. Oddaje głos tym, którzy na co dzień są niesłyszani. Pokazuje krok po kroku, jak ekstremalna samotność prowadzi do obłędu i na skraj rozpaczy. 

"Renaissance" to moment wspólnej celebracji odkrywania własnej wyjątkowości, własnej wartości i bycia nieperfekcyjnymi. Królowa popu bawi się wspólnie z publicznością - tą koncertową i tą kinową - na własnych zasadach: uwodzi, kusi, żeby rzucić wszystko i tańczyć razem z nią. Tańczyć w bezpiecznej przestrzeni, wolnej od uprzedzeń, najróżniejszych form stygmatyzacji, dyskryminacji.

"Poprzednie życie" jest poruszającą i czułą opowieścią o potrzebie pożegnania, zamykania kolejnych rozdziałów swojego życia. Co sprawia, że debiut Celinę Song jest tak wyjątkowym filmem? Wszystko: od spokojnie prowadzonej fabuły, przez zachwycającą Gretę Lee w roli Nory, świetnie dobraną i wykorzystaną muzykę, po mądrość, jakiej każdy z nas potrzebuje. 

Jeden z najlepszych europejskich filmów ostatniego ćwierćwiecza. Felix van Groeningen i Charlotte Vandermeersch z niecodziennym rozmachem stworzyli epickie dzieło, zachowując przy tym bardzo intymną opowieść, w której góry są tak samo istotnym bohaterem jak ludzie - zarówno na poziomie symbolicznym, jak i dosłownym. Góry - i rządząca się w nich własnymi prawami natura - stanowią dla człowieka odwieczne wyzwanie, a miłość do nich może być równie tragiczna co miłość łącząca dwie osoby. 

Przewrotna, nieoczywista opowieść o relacji ojciec-syn. Jednocześnie reżyser James Morosini zastanawia się, jak daleko może się posunąć człowiek, kierujący się dobrem kogoś bliskiego. Sięga po wątek poczucia ogromnego osamotnienia, które budzi rozpaczliwą potrzebę kontaktu z innymi ludźmi zderzoną z obezwładniającą bezradnością.  

Christopher Nolan sięgnął po jedną z najtrudniejszych biografii amerykańskiej nauki ostatniego stulecia. Realizując biograficzny psychothriller "Oppenheimer", stworzył najlepszy film w swoim dotychczasowym dorobku. I jeden z najważniejszych tytułów kinematografii XXI wieku. Dlaczego? "Oppenheimer" jest wyjątkowym studium geniuszu, fascynacji nauką i niebezpieczeństwa, jakie ta nauka za sobą niesie.  

To pozornie film o dorastaniu. Dlaczego tylko pozornie? Bo główna bohaterka od samego początku jest bardzo mądrą, sprytną, żeby nie napisać przebiegłą, emocjonalnie inteligentną i jak na swój wiek imponująco dojrzałą dziewczynką. Reżyserka Charlotte Regan skorzystała z własnych doświadczeń i postanowiła spojrzeć na świat oczami 12-latki. Taka optyka pozwoliła jej rzeczywistość pokolorować i wpleść do niej elementy magiczne, surrealistyczne.

Wyważona tragikomedia, utkana z makabrycznych elementów i absurdalnego czarnego humoru, która bardzo mocno chwyta za serce. Rzadko się zdarza, żeby przytłaczająca i wszechobecna samotność w tak lekki sposób motywowała do kolejnych refleksji.

"Każdy chciał doświadczyć tej magii, czarów".

Amerykańskie media o raporcie lekarza sądowego.

Kino Zamek w Szczecinie działa od sześćdziesięciu lat.

Za rolę w filmie "Zielona granica".

Złote Globy to jedno z najważniejszych wyróżnień w świecie filmu i telewizji.

Europejskie Nagrody Filmowe 2023 rozdane.

Recenzja Tomasza-Marcina Wrony. 

Media piszą o śmierci "w niejasnych okolicznościach".

Na stronie Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego pojawiła się w poniedziałek informacja, że były już minister kultury Piotr Gliński powołał członków Rady Polskiego Instytutu Sztuki Filmowej na trzyletnią kadencję (2024-26).

Historia z Włoch.

Krzysztof Zanussi otrzymał nagrodę za całokształt twórczości.