Nie żyje Jan Olszewski, były premier, obrońca opozycjonistów w procesach politycznych w okresie PRL - podała Polska Agencja Prasowa.
Jan Olszewski miał 88 lat. Był premierem w latach 1991-1992.
Kilka dni temu trafił do szpitala. Zemdlał w domu i nie było z nim żadnego kontaktu - poinformował w piątek rano "Super Express". Jan Olszewski od dłuższego czasu miał problemy zdrowotne. Ostatnio przechodził rehabilitację po tym, jak w listopadzie 2018 roku przewrócił się w domu i zemdlał. W 2011 przeszedł udar mózgu.
Opozycjonista w czasach PRL
W latach 60. bronił w procesach politycznych m.in.: Jacka Kuronia, Karola Modzelewskiego, Melchiora Wańkowicza, Janusza Szpotańskiego, Wojciecha Ziembińskiego. W 1970 r. był obrońcą w procesie niepodległościowej organizacji "Ruch".
W 1975 r. podpisał "List 59" - protest przeciw poprawkom w konstytucji PRL. W styczniu 1976 r. napisał wraz z Wojciechem Ziembińskim "List 14" przeciwko wprowadzeniu do konstytucji zapisu nienaruszalności sojuszu z ZSRR, bronił robotników z Radomia i Ursusa. Podpisał oświadczenie 14 intelektualistów z czerwca 1976, solidaryzujące się z protestami robotniczymi.
W tym samym roku założył Polskie Porozumienie Niepodległościowe. PPN w okresie swojej działalności (1976-80) ogłosił ponad pięćdziesiąt publikacji programowych, w tym wielokrotnie wznawiany, popularny wśród solidarnościowej konspiracji poradnik "Obywatel a Służba Bezpieczeństwa".
W 1976 r. Olszewski brał również udział w tworzeniu się Komitetu Obrony Robotników, współtworzył "Apel do społeczeństwa i władz PRL". Nie został jednak wpisany na listę członków, dzięki temu mógł w dalszym ciągu udzielać pomocy prawnej robotnikom sądzonym po wydarzeniach czerwcowych. Z ramienia KOR-u uczestniczył w ustalaniu okoliczności zabójstwa Stanisława Pyjasa, podpisał Deklarację Ruchu Demokratycznego (dokument programowy KOR).
Wokół "Solidarności"
W 1980-81 r. był doradcą Komisji Krajowej "Solidarności" i Zarządu Regionu Mazowsze. Współtworzył pierwszy statut "S". Wraz z Wiesławem Chrzanowskim prowadził postępowanie rejestracyjne "Solidarności" przed sądem w Warszawie.
W czasie strajków sierpniowych wraz z Wiesławem Chrzanowskim przygotował statut organizacji Wolnych Związków Zawodowych, który przedstawił komitetowi strajkowemu w Stoczni Gdańskiej. W stanie wojennym bronił wielu działaczy "Solidarności", w tym Lecha Wałęsę i Zbigniewa Romaszewskiego.
Był doradcą w Sekretariacie Episkopatu Polski, występował jako oskarżyciel posiłkowy oraz jako reprezentant rodziny księdza Jerzego Popiełuszki w procesie oskarżonych o jego zabójstwo. W mowie oskarżycielskiej przedstawił morderstwo jako polityczną prowokację.
W 1988 r. współtworzył Komitet Obywatelski przy Przewodniczącym NSZZ "Solidarność", w 1989 r. pracował nad wyjaśnieniem okoliczności zabójstw dokonanych na księżach Stefanie Niedzielaku, Stanisławie Suchowolcu i Sylwestrze Zychu - SB podawało informacje, że były to "wypadki ze skutkiem śmiertelnym bez udziału osób trzecich". Mimo że prokuratura przyznała, że ks. Niedzielak został zamordowany, śledztwo zostało umorzone.
Przełom lat 80. i 90.
Olszewski odmówił udziału w obradach Okrągłego Stołu, udzielał jednak opozycjonistom pomocy prawnej.
Nie wziął również udziału w wyborach do sejmu kontraktowego, odrzucił propozycję uczestnictwa w rządzie Tadeusza Mazowieckiego.
W 1990 r. wspierał Lecha Wałęsę w wyborach prezydenckich jako mąż zaufania w PKW.
Zwieńczeniem kariery politycznej Olszewskiego była funkcja szefa rządu. W 1991 roku Wałęsa powołał go na premiera, a 23 grudnia 1991 jego rząd otrzymał wotum zaufania od Sejmu - pierwszego po wojnie wybranego w pełni wolnych wyborach.
Ujawnienie archiwaliów SB przez ówczesnego szefa MSW Antoniego Macierewicza stało się bezpośrednią przyczyną upadku rządu Olszewskiego w nocy z 4 na 5 czerwca 1992 roku, określanej później jako „noc teczek”. 4 czerwca rano do Sejmu trafiły koperty z tzw. listą Macierewicza, na której znajdowały się nazwiska polityków figurujących w archiwach MSW jako tajni współpracownicy komunistycznych służb specjalnych.
W pierwszych wolnych wyborach parlamentarnych został posłem z listy Porozumienia Obywatelskiego Centrum.
KB/adso
Przełom lat 80. i 90. Olszewski odmówił udziału w obradach Okrągłego Stołu, udzielał jednak opozycjonistom pomocy prawnej. Nie wziął również udziału w wyborach do sejmu kontraktowego, odrzucił propozycję uczestnictwa w rządzie Tadeusza Mazowieckiego. W 1990 r. wspierał Lecha Wałęsę w wyborach prezydenckich jako mąż zaufania w PKW. Zwieńczeniem kariery politycznej Olszewskiego była funkcja szefa rządu. W 1991 roku Wałęsa powołał go na premiera, a 23 grudnia 1991 jego rząd otrzymał wotum zaufania od Sejmu - pierwszego po wojnie wybranego w pełni wolnych wyborach. Ujawnienie archiwaliów SB przez ówczesnego szefa MSW Antoniego Macierewicza stało się bezpośrednią przyczyną upadku rządu Olszewskiego w nocy z 4 na 5 czerwca 1992 roku, określanej później jako „noc teczek”. 4 czerwca rano do Sejmu trafiły koperty z tzw. listą Macierewicza, na której znajdowały się nazwiska polityków figurujących w archiwach MSW jako tajni współpracownicy komunistycznych służb specjalnych. W pierwszych wolnych wyborach parlamentarnych został posłem z listy Porozumienia Obywatelskiego Centrum. (http://www.tvn24.pl)
Nie żyje Jan Olszewski, były premier, obrońca opozycjonistów w procesach politycznych w okresie PRL - podała Polska Agencja Prasowa. Jan Olszewski miał 88 lat. Był premierem w latach 1991-1992. (http://www.tvn24.pl)v
Nie żyje Jan Olszewski, były premier, obrońca opozycjonistów w procesach politycznych w okresie PRL - podała Polska Agencja Prasowa. Jan Olszewski miał 88 lat. Był premierem w latach 1991-1992. (http://www.tvn24.pl)
Nie żyje Jan Olszewski, były premier, obrońca opozycjonistów w procesach politycznych w okresie PRL - podała Polska Agencja Prasowa. Jan Olszewski miał 88 lat. Był premierem w latach 1991-1992. (http://www.tvn24.pl)