Widowisko swoim tytułem nawiązuje do wiersza poety pokolenia "Kolumbów" Tadeusza Gajcego, który zginął w powstaniu, a kanwą spektaklu są wiersze Anny Świrszczyńskiej, sanitariuszki w powstańczym szpitalu, z tomu "Budowałam barykadę". Stanowią one zbiór monologów wypowiadanych przez żołnierzy i cywilów, kobiety i mężczyzn, ludzi młodych i starych, mających do powstania różny stosunek.
"Szokujące puenty"
"Największym walorem tych tekstów - będących swego rodzaju mapą postaw - jest lapidarność i zaskakujące, szokujące puenty. Świrszczyńska miała niezwykły dar opisywania w poetyckim skrócie walki, życia i umierania zarówno ludzi, jak i miasta" - powiedział PAP reżyser i scenarzysta widowiska Jerzy Bielunas.
Wykorzystał on także teksty autorstwa m.in. Krzysztofa Kamila Baczyńskiego, Aleksandra Kamińskiego oraz fragmenty "Pamiętnika z powstania warszawskiego" Mirona Białoszewskiego; część z nich jest mówiona, część śpiewana. "Sięgamy po wstrząsające teksty, które prawdę o wydarzeniach sierpnia i września 1944 r. ukazują z całą otwartością i okrucieństwem" - zaznaczył reżyser.
Naturalna sceneria placu
Do udziału w widowisku zaprosił on: Stanisławę Celińską, Małgorzatę Hajewską-Krzysztofik, Natalię Niemen, Kingę Preis, Adama Woronowicza, Adama Nowaka z zespołu "Raz, Dwa, Trzy", Janusza Radka, Michała Czadernę, Tomasza Piotrowskiego i Mateusza Pospieszalskiego, który także skomponował większość muzyki do widowiska. Towarzyszą im chór, kwartet smyczkowy, zespół muzyczny i tancerze. Choreografia jest dziełem Macieja Florka "Gleby".
Widowisko wpisane jest w naturalną scenerię placu Krasińskich i znajdujący się tam monumentalny pomnik Powstania Warszawskiego. Stanowi on tło m.in. dla projekcji filmowych i fotograficznych materiałów archiwalnych - ujęć Warszawy z okresu dwudziestolecia międzywojennego i czasów II wojny światowej, w tym powstania.
W CZWARTEK NA PLACU KRASIŃSKICH PRZEMAWIAŁ PREZYDENT RP:
Apel Poległych na placu Krasińskich
PAP/ran