Na parterze wisi kapliczka, na półpiętrach zachowały się szafy-spiżarnie. Remont zabytkowych kamienic

Kamienice przy Łochowskiej 15 przechodzą remont pod okiem stołecznego konserwatora zabytków. Na półpiętrach budynków zachowały się szafy-spiżarnie, do mieszkań prowadzą płycinowe drzwi, a na parterze oficyny wisi kapliczka skrzynkowa z dwuspadowym daszkiem. 

Stan dwóch budynków przy ulicy Łochowskiej 15 jest bardzo zły, choć do niedawna były jeszcze zamieszkałe. To kolejne stare budynki na tej ulicy, które przechodzą remont i modernizację. W 2021 roku dzielnica wyremontowała kamienice pod numerami 40, 39, 37 i 31, a w 2022 roku pod numerem 38a.

Zachwycają drzwi i piece

Jak przekazał stołeczny konserwator, domy pod adresem Łochowska 15 mają ciekawą historię. Znajdują się na jednej posesji, ale powstały w różnym czasie. Pierwszą zbudowano dwupiętrową oficynę. Po dwudziestu latach powstała stojąca w pierzei, trzypiętrowa kamienica frontowa.

Budynki bardzo różnią się od siebie. "Oficyna Franciszka Karwowskiego z około 1913 roku ma na gładko otynkowana fasadę, prowadzi do niej jedna klatka schodowa z drewnianymi schodami i poręczami. Na półpiętrach zachowały się szafy-spiżarnie" - napisał stołeczny konserwator. Na parterze oficyny wisi kapliczka z dwuspadowym daszkiem.

Kamienicę frontową zbudowano około 1933 roku dla rodziny Łagunów. "Elewacja frontowa ma trzy rodzaje okien, a klatkę schodową oświetlają charakterystyczne dla czasów, w których powstały, prostokątne okienka, zwane termometrem. W parterze znajduje się lokal usługowy z dwoma witrynami" - przekazał konserwator. Kamienica ma dwie lastrykowe klatki schodowe. W przejeździe bramnym wprawdzie nie zachowały się wrota, ale nadal widoczne jest nadświetle (górna część otworu bramy lub drzwi w formie okna, oświetlająca pomieszczenie za drzwiami). W mieszkaniach zachowały się stare drzwi i piece.

Domy pod adresem Łochowska 15 mają ciekawą historię

Jedna z ostatnich ulic na Szmulkach

Remont tych miejskich nieruchomości będzie prowadzony pod nadzorem stołecznego konserwatora zabytków z uwagi na to, że są one ujęte w gminnej ewidencji zabytków Warszawy.

Ulica Łochowska powstała jako jedna z ostatnich na Szmulowiźnie. W rejonie Otwockiej przeprowadzono ją dopiero około 1890 roku. Wcześniej istniał jedynie odcinek w okolicy ulic Kawęczyńskiej i Siedleckiej. W latach 1911-14 Łochowską wydłużono do okolic dzisiejszej ul. Grajewskiej, zaś po jej wytyczeniu, dopiero około roku 1929 powstał ostatni odcinek, do torów kolejowych. Do początku XX stulecia cała zabudowa była wyłącznie drewniana, i koncentrowała się przy początkowym odcinku ulicy. Składały się na nią jedno i dwukondygnacyjne domy frontowe, pierwsze kamieniczki powstały tu dopiero krótko po roku 1900.

Rok 1939 przyniósł zniszczenie zabudowań pomiędzy ulicami Kawęczyńską i Folwarczną, jednak dużo gorsze były dla Łochowskiej lata siedemdziesiąte XX wieku, kiedy przerwano jej bieg zabudowując ją grupą mieszkalnych bloków z wielkiej płyty. Równocześnie wyburzono kilka kamienic, usunięto gazowe latarnie oraz bruk.