Pajęcze sieci jak "pułapki" na DNA

Grupa australijskich naukowców odkryła, że pajęcze sieci wychwytują DNA zwierząt żyjących na danym obszarze. Eksperci poddali analizie 49 sieci, które pochodziły z dwóch lokalizacji w Australii Zachodniej - zoo w Perth i rezerwatu przyrody Karakamia, położonego około 50 kilometrów na wschód od Perth. Artykuł na ten temat pojawił się pod koniec stycznia na łamach czasopisma "Science".

Analiza pajęczych sieci dostarczyła prawie 2,5 miliona sekwencji DNA, które częściowo przetworzono przy użyciu technologii reakcji łańcuchowej polimerazy (PCR) - tej samej, która jest stosowana na przykład w testach na obecność wirusa SARS-CoV-2. Technika ta generuje miliony kopii sekwencji DNA i umożliwia badanie próbek zawierających jedynie niewielkie ilości DNA. Wszystkie testowane próbki zawierały DNA innych kręgowców niż człowiek. W sieciach pajęczych pochodzących z ogrodu zoologicznego w Perth znalazły się ślady 61 gatunków kręgowców, w tym 33 ssaków, 21 ptaków, pięciu gadów i dwóch płazów. W przypadku dwóch największych gatunków występujących w zoo - słoni indyjskich (Elephas maximus) i żyraf północnych (Giraffa camelopardalis) - naukowcy znaleźli DNA w odległości prawie 200 metrów od wybiegów tych zwierząt. W sieciach pająków analizowanych na terenie rezerwatu dzikiej przyrody Karakamia naukowcy zidentyfikowali 32 gatunki kręgowców, między innymi kangury zachodnie (Notamacropus irma) i żaby z gatunku Ranoidea moorei. Znaleziono też fragmenty DNA gatunków inwazyjnych.

- Nasze wyniki pozwoliły zidentyfikować nawet gatunki inwazyjne, takie jak lis rudy, mysz domowa i szczur śniady, co pokazało potencjał pajęczyn jako narzędzi monitorowania ekologicznego - powiedział Josh Newton, jeden z autorów badania.

W próbkach znaleziono również DNA krów, owiec i świń, które nie żyją na terenie rezerwatu, ale są hodowane w całym regionie. - Zwierzęta pozostawiają swoje DNA w środowisku poprzez gubienie sierści lub łuszczącą się skórę, ale jego kawałeczki mogą unosić się też w powietrzu wraz z kurzem - mówił Newton. Dodał, że również muchy mogą przenosić kawałki DNA innych zwierząt na dalsze odległości, by na końcu wpaść w sieć pająków. - Pajęcze sieci mogą być cennym źródłem próbek DNA środowiska i monitorowania dzikiej przyrody. Wraz ze spadkiem liczebności gatunków na całym świecie ich monitorowanie staje się coraz ważniejsze - podkreślił badacz.