Tablica zawisła na ścianie Pałacu Kultury i Nauki w Warszawie, przy wejściu do Teatru Lalka. W tym miejscu, przy ulicy Siennej 16, stał gmach będący kolejną siedzibą Domu Sierot na terenie getta, po przymusowej przeprowadzce z ulicy Krochmalnej, a następnie z Chłodnej. Składał się on z wielkiej sali z bocznymi pokoikami na pierwszym piętrze, z dawnej sali balowej na drugim oraz kilku pomieszczeń na parterze, trzecim piętrze i strychu.
Odsłonięcie tablicy poprzedziło złożenie wieńców przed pomnikiem Janusza Korczaka i wychowanków Domu Sierot, który znajduje się w pobliżu Teatru Lalka. Odczytano też list prezydentowej Anny Komorowskiej, która przewodniczy Komitetowi Honorowemu obchodów Roku Janusza Korczaka w Polsce. Podziękowała ona pomysłodawcom umieszczenia tablicy - stołecznemu Teatrowi Lalka i Polskiemu Stowarzyszeniu im. Janusza Korczaka.
Lekarz i wychowawca
Janusz Korczak (Henryk Goldszmit) urodził się prawdopodobnie w 1878 lub 1879 roku. W 1905 roku uzyskał dyplom lekarza i rozpoczął pracę jako pediatra w szpitalu. W 1912 roku został dyrektorem Domu Sierot. To w nim stworzył oryginalny program wychowawczy, w którym sięgnął po nowe środki wychowawcze takie jak samorząd dziecięcy, sąd koleżeński, gazetkę szkolną, specjalne dyżury. Najbardziej znanymi utworami literackimi Korczaka są powieści dla dzieci "Król Maciuś Pierwszy" i "Król Maciuś na wyspie bezludnej". Do najważniejszych jego prac należy esej "Jak kochać dziecko".
5 sierpnia 1942 r. został wywieziony do obozu zagłady w Treblince, wśród ponad 6600 osób. Byli z nim także współpracowniczka Stefania Wilczyńska i 192 nieletnich.
Tablica pamięci Domu Sierot Janusza Korczaka
PAP, wp//mz