"Obiekt powstał w latach 1925-1930, w miejscu dawnego budynku, według projektu Tadeusza Zielińskiego (ojca). Budynek przetrwał bez uszczerbku II wojnę światową, a jego bryła i układ pomieszczeń pozostały niezmienione" – przypomina Agnieszka Żukowska, rzeczniczka urzędu konserwatorskiego.
Pełen wystrój wnętrz
Wystrój wnętrz charakteryzuje się oszczędnymi formami, a w gabinecie kierownika kliniki i w bibliotece zachował się w całości. Z kolei w holu głównym znajduje się popiersie wybitnego profesora dermatologii Franciszka Krzyształowicza, dłuta Edwarda Wittiga.
"Budynek w swej oryginalnej formie, bez rozbudowy dokonanej po 1945 roku, został wpisany do rejestru zabytków ze względu na wartość historyczną i artystyczną. Pawilon Kliniki Dermatologii należy do historycznej zabudowy pogranicza Śródmieścia i Ochoty" – wyjaśnia Żukowska.
Politechnika, uniwersytet
Teraz jest częścią zabudowań Szpitala Dzieciątka Jezus, w którym Uniwersytet Medyczny prowadzi badania naukowe i szkoli studentów. Obecna siedziba szpitala została założona w końcu XIX wieku. Ale pawilon dołączono później, wraz z pozostałymi budynkami w kwartale ulic: Oczki, Chałubińskiego i Koszykowej.
Tadeusz Zieliński, architekt budynku, jest również autorem projektów rozbudowy zespołów Politechniki i uniwersytetu, a także siedziby Szkoły Głównej Gospodarstwa Wiejskiego.
Mapy dostarcza Targeo.pl
ran/roody
Źródło zdjęcia głównego: MWKZ