Pingwin peruwiański, nazywany też pingwinem Humboldta (Spheniscus humboldti) występuje u zachodniego wybrzeża Ameryki Południowej. Chilijskie wybrzeże jest domem dla 80 procent przedstawicieli tego gatunku. Naukowcy z Universidad de Concepcion szacują, że populacja pingwina peruwiańskiego spadła z około 45 tysięcy do mniej niż 20 tysięcy pod koniec lat 90. XX wieku.

"Są o krok od całkowitego wyginięcia"

Międzynarodowa Unia Ochrony Przyrody (IUCN) zaklasyfikowała pingwina peruwiańskiego jako gatunek narażony na wyginięcie. Pod koniec ubiegłego miesiąca chilijskie Ministerstwo Środowiska ponownie uznało nielota za gatunek "zagrożony wyginięciem".

Komercyjne rybołówstwo, utrata siedlisk, zanieczyszczenie mórz i oceanów, ptasia grypa i zmiany klimatu - te czynniki przyczyniły się do spadku liczebności pingwina Humboldta. Eksperci obawiają się, że pomimo wysiłku organizacji ekologicznych i chilijskich władz, populacja tego gatunku nadal będzie się zmniejszać.

- Lista zagrożeń, z którymi borykają się obecnie pingwiny, nie zmniejszyła się - powiedział agencji Reuters Guillermo Cubillos, biolog morski z chilijskiego zoo. - Jeśli te zagrożenia nadal będą się utrzymywać, to gatunek ten prawdopodobnie za jakiś czas stanie się krytycznie zagrożony, a z tej kategorii jest już o krok od całkowitego wyginięcia - dodał.

Trzeba podjąć działania

Paulina Arce, która pracuje jako weterynarz specjalizujący się w leczeniu pingwinów Humboldta, uważa, że rybołówstwo bardzo przetrzebiło populację pingwina peruwiańskiego i nadal to robi. Komercyjne rybołówstwo powoduje, że zwierzęta te nie mają pożywiania, ryb. Ponadto, wplątując się w sieci, giną.

- Wdrożone dotychczasowe środki nie przynoszą rezultatów - powiedziała Arce. - Ponowna klasyfikacja gatunku jest bezcelowa, jeśli nie jest połączona z działaniami zapewniającymi temu gatunkowi możliwość dalszego życia i żerowania w jego siedliskach - podkreśliła.