Główny Inspektorat Sanitarny zaktualizował informacje dotyczące nowej definicji przypadku zakażenia koronawirusem. Zmiany są konsekwencją zatwierdzenia testów antygenowych jako podstawy do potwierdzenia choroby COVID-19.
Od piątku testy antygenowe mają być równoprawną podstawą stwierdzenia zakażenia koronawirusem jak testy PCR.
- To jest bardzo ważna zmiana, która umożliwi szybkie testowanie bez konieczności potwierdzania testem PCR-owym - tłumaczył na piątkowej konferencji prasowej minister zdrowia Adam Niedzielski.
Według słów ministra oznacza to zmianę w definicji przypadku. Teraz już nie tylko test PCR, ale również objawy i test antygenowy mają być dowodem na zakażenie koronawirusem. Inne potwierdzenie ma nie być konieczne.
- Ma to związek z tym, że chcemy na większą skalę wprowadzić testowanie testami antygenowymi. Zastanawiamy się nad wprowadzeniem tego na SOR-y, izby przyjęć (...) Chcemy również wykorzystać to w nocnej pomocy lekarskiej. To jest bardzo ważna zmiana, która umożliwi szybkie testowanie bez konieczności potwierdzania testem PCR-owym - mówił Niedzielski.
Nowa definicja przypadku COVID-19 na potrzeby nadzoru epidemiologicznego traktuje już test antygenowy jako wystarczające potwierdzenie zachorowania.https://t.co/NiSYDFb22t
— Adam Niedzielski (@a_niedzielski) November 1, 2020
Zdefiniowane kryteria
Główny Inspektor Sanitarny opublikował na swojej stronie internetowej nową definicję przypadku COVID-19 na potrzeby nadzoru epidemiologicznego nad zakażeniami wirusem SARS-CoV-2. Jest to definicja z 31 października 2020 roku.
Według kryterium klinicznego, za chorego uznaje się osobę, u której wystąpił co najmniej jeden z poniższych objawów: kaszel, gorączka, duszność, utrata węchu lub smaku o nagłym początku albo też zaburzenie smaku.
Natomiast według kryterium diagnostyki obrazowej muszą występować zmiany w obrazie radiologicznym płuc wskazujące na tę chorobę.
Kryteria laboratoryjne mówią o wykryciu z materiału klinicznego kwasu nukleinowego SARS-CoV-2 albo antygenu/ów wirusa SARS-CoV-2.
Za przypadek COVID-19 według kryterium epidemiologicznego uznaje się każdą osobę, która w okresie 14 dni przed wystąpieniem objawów spełniała co najmniej jedno z kryteriów: miała bliski kontakt z osobą, u której stwierdzono zakażenie SARS-CoV-2 (kontakt z przypadkiem potwierdzonym lub prawdopodobnym) albo przebywała (jako pensjonariusz) lub była członkiem personelu w placówce opiekuńczej lub opieki długoterminowej, w której potwierdzono występowanie COVID‐19.
Czym jest bliski kontakt?
Sanepid tłumaczy też, co należy rozumieć pod pojęciem bliskiego kontaktu.
To przebywanie między innymi w bezpośredniej bliskości - twarzą w twarz - z osobą chorą, w odległości mniejszej niż dwa metry przez ponad 15 minut lub też bezpośredni kontakt fizyczny z osobą zakażoną wirusem SARS-CoV-2 albo też bezpośredni kontakt, bez środków ochronnych, z wydzielinami osoby z COVID‐19 (na przykład dotykanie zużytej chusteczki higienicznej, narażenie na kaszel osoby chorej).
Za bliski kontakt uznaje się też kontakt na pokładzie samolotu lub innych środków transportu zbiorowego obejmujący: osoby zajmujące dwa miejsca (w każdym kierunku) od osoby z COVID‐19 lub też osoby towarzyszące w podróży lub sprawujące opiekę nad osobą z COVID‐19. To też członkowie załogi obsługujący sekcję, w której znajduje się chory.
Bliski kontakt ma również personel medyczny lub inna osoba bezpośrednio opiekująca się chorym z COVID‐19 lub osoba pracująca w laboratorium bezpośrednio z próbkami osób z COVID‐19 bez odpowiedniego zabezpieczania lub w przypadku gdy doszło do uszkodzenia stosowanych środków ochrony osobistej lub w przypadku stwierdzenia ich nieprawidłowego zastosowania.
Rodzaje przypadków
GIS przypomniał równocześnie o trzech klasyfikacjach przypadku COVID-19.
Przypadek możliwy stanowi każda osoba spełniająca kryteria kliniczne. Z kolei za przypadek prawdopodobny uznaje się po pierwsze każdą osobę spełniająca kryterium kliniczne oraz kryterium epidemiologiczne, po drugie spełniającą kryterium kliniczne w postaci utraty węchu o nagłym początku i/lub utraty lub zaburzenia smaku o nagłym początku, po trzecie spełniająca kryterium diagnostyki obrazowej.
Natomiast przypadkiem potwierdzonym jest każda osoba spełniająca kryterium laboratoryjne przypadku potwierdzonego.
GIS zaznaczył równocześnie, że diagnostyka laboratoryjna powinna być przeprowadzana w przypadku każdej osoby wykazującej objawy ostrej infekcji układu oddechowego (z uwzględnieniem kryteriów klinicznych podanych w definicji, jak również objawów mniej specyficznych: ból głowy, bóle mięśni, dreszcze, zmęczenie, wymioty i/lub biegunka) oraz dodatkowo na podstawie indywidualnej oceny lekarza zlecającego lub służb sanitarno‐epidemiologicznych.
Autor: kw / Źródło: PAP