Urodziny Grubej Kaśki. Od 50 lat pompuje wodę spod dna Wisły

Budowa tunelu pod Wisłą łączącego Grubą Kaśkę ze Stacją Uzdatniania Wody "Praga"
Budowa tunelu pod Wisłą łączącego Grubą Kaśkę ze Stacją Uzdatniania Wody "Praga"
Źródło: MPWiK
Grubą Kaśkę i uwijające się wokół niej Chude Wojtki zna chyba każdy warszawiak. Wystarczy spojrzeć z Trasy Łazienkowskiej. Miejskie wodociągi mają patent na stojącą w nurcie Wisły studnię. We wrześniu stuknęło jej 50 lat pracy.

Grube Kaśki w Warszawie są co najmniej dwie. Pierwsza nosząca takie imię osiemnastowieczna studnia stoi przy dzisiejszym placu Bankowym, a dawnym Tłomackiem.

Druga, obchodząca właśnie pięćdziesięciolecie pracy imienniczka, stoi w Wiśle.

Największa w Europie

Ten oczywisty dziś element rzecznego krajobrazu stolicy był swego czasu wyjątkowo nowatorskim pomysłem. Gruba Kaśka, największa studnia infiltracyjna w Europie, pobiera wodę spod dna Wisły. Jest to możliwe dzięki piętnastu drenom, czyli perforowanym rurom, ułożonym promieniście na głębokości ok. 7 m pod dnem rzeki. Woda, przefiltrowana przez wiślany piasek, trafia do wnętrza studni, skąd - za pomocą pomp - tłoczona jest do kolejnych etapów uzdatniania.

Wymiary "Kaśki"

Choć nie do końca wypada o to pytać, to Kaśka ma blisko 44 metry w obwodzie i ponad 49 metrów wysokości. Z praskim brzegiem łączy ją 311-metrowy tunel, którego strop, przy bardzo niskim poziomie Wisły, wyłania się nad wodę.

Gruba Kaśka

Patent na Grubą Kaśkę

Praski wodociąg, w skład którego wchodzi Gruba Kaśka, produkuje średnio 65 000 metrów sześciennych wody na dobę. Od momentu wypompowania jej spod dna Wisły do pojawienia się jej w domowym kranie mija średnio kilkadziesiąt godzin.

Autorami projektu byli inżynierowie Włodzimierz Skoraszewski i Stanisław Wojnarowicz, ówczesny dyrektor Miejskiego Przedsiębiorstwa Wodociągów i Kanalizacji. Pobieranie wody spod dna rzeki było na tyle nowatorskie, że przedsiębiorstwo otrzymało patent na to rozwiązanie.

Gruba Kaśka i Chude Wojtki

Historia Grubej Kaśki rozpoczyna się w 1950 roku, kiedy to Włodzimierz Skoraszewski przedstawił koncepcję budowy ujęcia poddennego w Wiśle. Budowa oddalonej o odległości 50 metrów od prawego brzegu Wisły, głębokiej na 31 metrów studni, ruszyła 31 marca 1953 r., aby zakończyć w latach 1954-55. W 1960 rozpoczęto budowę tunelu, a we wrześniu 1964 Gruba Kaśka została oddana do użytku. Rok później uruchomiono Wodociąg Praski.

Do prawidłowego filtrowania wody niezbędne jest odpowiednie "złoże filtracyjne", czyli piasek i żwir nad drenami. W 1968 roku zaprojektowano zajmujące się płukaniem i spulchnianiem piasku Chude Wojtki.

W latach 1969- 1970 dobudowano dwa kolejne ujęcia wody.

Wystawę zdjęć Grubej Kaśki i Stacji Uzdatniania Wody "Praga" można oglądać do 3 października na Krakowskim Przedmieściu, w pobliżu wieży widokowej kościoła św. Anny i na ogrodzeniu SUW "Praga" wzdłuż ulic Brukselskiej i Wersalskiej.

Więcej archiwalnych zdjęć z Warszawy na stronie NAC.

Trasa Łazienkowska i na most Łazienkowski. Na jezdni autobus Jelcz-Berliet. W tle zakole Wisły z ujęciem wody Gruba Kaśka (1974)
Trasa Łazienkowska i na most Łazienkowski. Na jezdni autobus Jelcz-Berliet. W tle zakole Wisły z ujęciem wody Gruba Kaśka (1974)
Źródło: Rutowska Grażyna / NAC

wp/mz

Czytaj także: