„W tej kamienicy mieszkał wielki aktor”
Łomnicki przez 26 lat mieszkał na ul. Piwnej 21/23 w Warszawie. Tablicę, która została zamontowana na kamienicy, ufundował Związek Artystów Scen Polskich. Autorem projektu tablicy jest Tomasz Kujawski z ASP w Warszawie. Na tablicy znajduje się napis zaproponowany przez wdowę do Tadeuszu Łomnickim, Marię Bojarską: „W tej kamienicy w latach 1966-1992 mieszkał wielki aktor i nauczyciel teatru Tadeusz Łomnicki.” Inicjatorem uczczenia w ten sposób artysty jest aktor Marcin Kwaśny. Podczas uroczystości prezes ZASP Olgierd Łukaszewicz przeczytał tekst, który napisał zaraz po śmierci Łomnickiego: Jak większość z nas wiadomość o śmierci Tadeusza Łomnickiego odebrałem z paraliżującym żalem, choć nie byłem jego studentem. Dla mnie osobiście, dla mojej generacji, był niedoścignionym mistrzem, uwielbianym nauczycielem. Był artystą jednym z najważniejszych dla całej polskiej kultury. Był ucieleśnieniem sztuki aktorskiej. Jego kreacje oszałamiały nas - odbieraliśmy je jako odkrycia. Jego role były kompozycjami, które nie naśladowały życia, nie referowały literatury, one były teatrem, sztuką suwerenną. Jak nikt inny w Polsce miał świadomość obecności aktora na scenie. Interesował go człowiek uwięziony w swej formie.
Wielkie role Tadeusz Łomnicki urodził się 18 sierpnia 1927 roku w Podhajcach koło Lwowa. Po ukończeniu Gimnazjum Handlowego w Dębicy przyjechał do Krakowa, gdzie pracował w banku i na kolei. Uczył się gry na skrzypcach i podjął pierwsze próby literackie, pisał wiersze i nowele. W 1945 roku zdał do Studia Teatralnego przy Starym Teatrze w Krakowie, gdzie zadebiutował epizodem w Mężu doskonałym Jerzego Zawieyskiego. W sezonie 1946/47 występował w Teatrze Miejskim w Katowicach, w 1949 przeniósł się do stolicy, gdzie związał się z Teatrem Współczesnym, zaangażowany przez Erwina Axera. We Współczesnym, gdzie zasłynął m.in. wielką rolą Kordiana w sztuce Słowackiego, pozostał do 1974 r. W latach 60. i 70. Łomnicki zagrał m.in. Orestesa w Ifigenii w Paryżu, Łatkę w Dożywociu Fredry, Edgara w Play Strindberg Friedricha Durrenmatta, Nikitę w Potędze ciemności Lwa Tołstoja. Zagrał w dwóch sztukach Becketta w reżyserii Antoniego Libery. Grał tytułową rolę w Ostatniej taśmie Krappa (1985, Teatr Studio) oraz w Końcówce (1986, Teatr Studio), gdzie grał Hamma. Był także założycielem i dyrektorem Teatru na Woli, który rozpoczął swą działalność w 1976 r. Najgłośniejszą sztuką, jaką w Teatrze na Woli wyreżyserował Łomnicki, był dramat Tadeusza Różewicza Do piachu (1979). Kariera filmowa Łomnickiego rozpoczęła się w latach 50. W 1954 r. zagrał w Piątce z ulicy Barskiej Aleksandra Forda, a rok później uznanie krytyków zyskał rolą w filmie Andrzeja Wajdy Pokolenie. Wystąpił też m.in. w Człowieku z marmuru Andrzeja Wajdy (1976), Kontrakcie (1980) Krzysztofa Zanussiego, Przypadku (1981, premiera - 1987) Krzysztofa Kieślowskiego. W latach 1969-70 był prorektorem warszawskiej PWST, w latach 1970-81 jej rektorem. Zmarł 22 lutego 1992 roku na deskach Teatru Nowego w Poznaniu, podczas próby do Króla Leara Williama Szekspira.
PAP//ec