Długa kolejka po sztukę. Ostatnia sobota z Boznańską

Ze względu na ogromne zainteresowanie publiczności w sobotę ekspozycję będzie można oglądać aż do północy.

- Polacy lubią malarstwo impresjonistów i postimpresjonistów, wystawa obrazów Olgi Boznańskiej, której twórczość utrzymana jest w podobnym klimacie i w podobnym czasie powstała, jest "strzałem w dziesiątkę" - powiedziała podczas pokazu dla dziennikarzy minister kultury Małgorzata Omilanowska podczas środowej konferencji w Muzeum Narodowym.

O historii powstania wystawy opowiedziała Ewa Bobrowska z krakowskiego Muzeum Narodowego, która wraz z Urszulą Kozakowską-Zauchą przygotowała wystawę.

- Od 2011 roku, pracowałyśmy nad katalogiem dzieł wszystkich Olgi Boznańskiej. W trakcie tych prac zorientowałyśmy się, że właśnie w 2015 r. przypada 150-lecie urodzin artystki. Przerwałyśmy prace nad katalogiem i zajęłyśmy się wystawą jubileuszową – mówiła Bobrowska.

Jak dodała, jedną z głównych idei wystawy było zestawienie obrazów Boznańskiej z dziełami Whistlera, Velazqueza, Maneta, Vuillarda, które zostały wypożyczone na wystawę z największych światowych galerii, i pokazanie, że Boznańska nie tyle się nimi inspirowała lecz, że "poziom jej prac jest na ich poziomie". - Ona jest ich koleżanką, a nie naśladowczynią – stwierdziła.

Obraz pędzla Jamesa Abbotta McNeilla Whistlera "Harmonia w szarości i zieleni: Miss Cycely Aleksander" wypożyczony z galerii Tate w Londynie, minister Omilanowska nazwała "asem w rękawie".

- Żaden koneser się nie oprze. Sama stałam w Londynie przez cztery godziny w kolejce do galerii, aby zobaczyć Whistlera – wyznała.

Renata Higersberger, kuratorka warszawskiej odsłony wystawy zaznaczyła, że w osobnej sali została zaaranżowana przestrzeń oddająca aurę pracowni malarki, którą wypełniają zachowane po niej pamiątki, meble, rysunki, szkicowniki, palety, należące do artystki drobiazgi oraz archiwalne fotografie. Przypomniała, że Boznańska najchętniej pracowała w zaciszu swojej pracowni, niezależnie czy było to jej atelier w Krakowie, Monachium czy Paryżu.

- Chcieliśmy wyczarować tę aurę jej atelier, w którym, jak wiemy, panowała dość szczególna atmosfera, a więc pewien nieład artystyczny, by nie powiedzieć: chaos. Za sprawą wypożyczonych z muzeum w Krakowie autentycznych mebli Boznańskiej: biurka, zegara, sztalug, słynnego fotela, w którym zasiadali portretowani, rozwieszonych na ścianach obrazów, wytworzył się pewien nastrój. W pracowni, której klimat wnętrza staraliśmy się oddać, czuje się niemal obecność malarki – tłumaczyła kuratorka.

W siedmiu salach pokazywanych jest 150 obrazów: portrety, autoportrety, pejzaże miejskie, martwe natury. Wszystkie wyeksponowano na stonowanym, szarym kolorze ścian. - Sama artystka w jednym z listów napisała, że jej obrazy wyglądają pięknie na szarych aksamitach. I rzeczywiście, feeria barw jej obrazów znakomicie współgra z tymi szarościami – wyjaśniała Higersberger.

Wystawa kończy się martwymi naturami. - Boznańska malowała je przez całe życie, traktując je jako oddech, a czasami prezent dla swoich najbliższych. W martwe natury wkładała wiele serca, podobnie jak w portrety psychologiczne, o których jeden z francuskich krytyków powiedział, że "Boznańska nie maluje oczu lecz spojrzenia; nie maluje ust, lecz uśmiech" – opowiadała.

Pokazywana w dwóch muzeach narodowych – krakowskim i warszawskim – wystawa jest wszechstronną prezentacją dzieła i życia największej polskiej malarki okresu modernizmu. Po raz pierwszy w Polsce prezentowane są dzieła Boznańskiej z kolekcji Musee d'Orsay w Paryżu, Galerii Ca' Pesaro w Wenecji i Telfair Museum of Art w Savannah. Będzie to także okazja do obejrzenia dzieł z kolekcji Lwowskiej Narodowej Galerii Sztuki i Muzeum Polskiego w Chicago oraz obrazów z kolekcji prywatnych w Polsce i za granicą.

Wystawa "Olga Boznańska(1865-1940") będzie dostępna dla publiczności od 26 lutego w Muzeum Narodowym w Warszawie i trwać będzie do 2 maja.

PAP/b