Wybuchy wulkan贸w maj膮 i swoje dobre strony, jak udowadniaj膮 naukowcy. Dzi臋ki temu, 偶e erupcje dostarcza艂y do stratosfery dwutlenku siarki, temperatura w latach 2000-2010 nie wzros艂a tak bardzo, jak przewidywano.
Naukowcy z dw贸ch o艣rodk贸w, University of Colorado Boulder oraz National Oceanic and Atmospheric Administration (NOAA), szukali przyczyny, dla kt贸rej temperatura na Ziemi nie wzros艂a w latach 2000-2010 tak mocno, jak sie tego spodziewano. Ich zdaniem sta艂o si臋 tak za spraw膮 dziesi膮tek wulkan贸w, kt贸re podczas swoich erupcji wypuszcza艂y do atmosfery dwutlenek siarki.
Trwa艂 sp贸r
Badanie przeprowadzono - przynajmniej cz臋艣ciowo - po to, by zako艅czy膰 sp贸r pomi臋dzy naukowcami, kt贸rzy upatrywali r贸偶nych 藕r贸de艂 zwi臋kszonej ilo艣ci dwutlenku siarki w stratosferze. W 2009 roku NOAA sugerowa艂a, 偶e "pompuj膮" go Chiny i Indie - kraje, kt贸re w tej dekadzie emitowa艂y do atmosfery a偶 o 60 proc. wi臋cej dwutlenku siarki ni偶 zazwyczaj. Z kolei w 2011 roku Langley Research Center jako odpowiedzialne za wzrost poziomu dwutlenku siarki wskaza艂o wulkany. Jak si臋 okaza艂o, racj臋 mieli badacze LRC, jednak nie to by艂o w badaniu najwa偶niejsze. Najbardziej liczy艂 si臋 fakt, 偶e to dzi臋ki erupcjom ma艂ych i 艣rednich wulkan贸w globalne ocieplenie w latach 2000-2010 spowolni艂o.
Odbite 艣wiat艂o s艂oneczne
Jak to si臋 sta艂o? Dwutlenek siarki, kt贸ry powsta艂 na powierzchni Ziemi, dotar艂 w g艂膮b stratosfery, na wysoko艣膰 a偶 32 km. Tam zasz艂y reakcje chemiczne, kt贸re zamieni艂y go w kwas siarkowy i w wod臋, kt贸re odbi艂y 艣wiat艂o s艂oneczne i sprawi艂y, 偶e Ziemia nie ociepli艂a si臋 zbyt mocno.
Nie warto na nich polega膰
Naukowcy uczulaj膮 jednak na to, by nie traktowa膰 ich obserwacji jako przesadnie wi膮偶膮cych.
- Badacze zajmuj膮cy si臋 globalnym ociepleniem powinni po艣wi臋ca膰 erupcjom ma艂ych i 艣rednich wulkan贸w wi臋cej uwagi. Nale偶y jednak pami臋ta膰 o tym, 偶e wybuchy nie b臋d膮 przez ca艂y czas przeciwdzia艂a膰 globalnemu ociepleniu. Nie s膮 one regularne, przez co raz Ziemia si臋 och艂adza, a raz nie. Emisja gaz贸w cieplarnianych przez ludzi jest natomiast ci膮g艂a - zaznaczy艂 Brian Toon, jeden z autor贸w badania.
Autor: map / 殴r贸d艂o: science daily