Mussolini chciał uczyć francuskiego. Zabrakło mu dwóch punktów. 90-latek znalazł list z 1912 roku

Pietro Ospitali jest byłym nauczycielem szkoły podstawowej w Bazzano koło Bolonii. W latach osiemdziesiątych był też wiceburmistrzem tej miejscowości. 90-latek na co dzień interesuje się historią i spędza długie godziny w archiwach. W ubiegłym tygodniu opowiedział dziennikarzowi "Il Resto del Carlino" o dokumencie, jaki znalazł w zbiorach miejskich Crespellano (miejscowość obok Bazzano).

To list, który potwierdza, że w 1912 roku Benito Mussolini chciał zostać w tamtejszej szkole nauczycielem języka francuskiego.

"List ma datę 29 czerwca 1912 roku, jego adresatem jest ówczesny burmistrz Crespellano. Nadawca prosił o uwzględnienie jego kandydatury w konkursie na miejsce dla nauczyciela w szkole podstawowej. Do listu załączył też dokument zezwalający mu na nauczanie języka francuskiego, którego nauczył się, będąc w Szwajcarii" - relacjonuje 90-latek w rozmowie z portalem.

Dodaje, że zgodnie z tym, co ustalił, list ten był publikowany wcześniej tylko raz, w biografii Mussoliniego autorstwa Francuza Pierre'a Milzy, wydanej w 2000 roku przez wydawnictwo Carrocci.

Warto w tym miejscu przypomnieć, że Benito Mussolini miał uprawnienia pedagogiczne - zdobył je po ukończeniu Instytutu Nauczycielskiego w Forlimpopoli w 1901 roku. Zanim wszedł do świata polityki, jeszcze jako 20- i 30-latek podejmował się różnych prac. Był nauczycielem w kilku szkołach podstawowych, ale języka francuskiego nauczył się dopiero w Szwajcarii, gdzie wyjechał w 1902 roku i pracował głównie fizycznie, jako kamieniarz czy asystent rzeźnika.

Wracając do Crespellano i rekrutacji do lokalnej szkoły: ówczesny burmistrz zdecydował, że 7 września 1912 roku spotka się miejska komisja, która w składzie 13 osób wybierze nowego nauczyciela języka francuskiego. Do konkursu stanęli jeszcze dwaj kandydaci: Vittorio Martelli i Gaetano Giardina. - Zwyciężył Martelli, pokonując Mussoliniego o dwa punkty - opowiada Pietro Ospitali dziennikarzowi "Il Resto del Carlino".

Życie Mussoliniego, już bardzo aktywnego w tamtym czasie społecznika-socjalisty, potoczyło się więc inaczej. W grudniu tego samego roku został redaktorem naczelnym socjalistycznego pisma "Avanti" ("Naprzód"). W 1914 roku po publikacji artykułu zachwalającego przystąpienie Włochów do wojny po stronie Ententy został jednak z tego stanowiska zwolniony i jednocześnie wyrzucony z Włoskiej Partii Socjalistycznej.

W 1921 roku Mussolini utworzył Narodową Partię Faszystowską, a rok później zorganizował Marsz Czarnych Koszul, przeprowadzając zamach stanu, w wyniku którego król Wiktor Emanuel III mianował go na premiera.

W 1925 roku wprowadził jednopartyjną dyktaturę faszystowską. W 1935 roku rozpoczął wojnę i podbój Etiopii, w latach 1936-39 wspomagał faszystowskiego generała Franco w czasie wojny domowej w Hiszpanii, w międzyczasie sprzymierzył się z Hitlerem i Niemcami. Był współautorem układu monachijskiego, poparł Anschluss Austrii przez III Rzeszę i rozbiór Czechosłowacji. W 1939 roku napadł na Albanię, a w 1940 roku Włochy pod jego rządami przystąpiły do II wojny światowej po stronie Hitlera.

W 1943 roku - po lądowaniu aliantów na Sycylii - został odsunięty od władzy i aresztowany. Uwolniony przez Niemców, próbował reaktywować swoje państwo, przebywając na północy Włoch. W 1945 roku - w czasie próby ucieczki do Szwajcarii - został schwytany wraz z kochanką. Oboje rozstrzelano 28 kwietnia 1945 roku. Ich ciała zostały przewiezione do Mediolanu i powieszone głowami w dół na jednym z placów.