Czy też mieliście w swoim życiu ten moment, gdy z rezygnacją stwierdziliście, że "nie warto było pomagać", "trzeba było zostawić ich samych", "nie byli warci tego poświęcenia"? A potem… pomagaliście dalej, kolejnym osobom, w zupełnie innych sprawach, tak, jakby to pierwsze rozczarowanie nigdy nie miało miejsca? 

A czy nie jest przypadkiem tak, że pomagamy innym, bo nam się to zwyczajnie opłaca? A jeśli tak, to w jakiej walucie jesteśmy wynagradzani za czynienie dobra? I czy dla wszystkich dobro jest warte tyle samo?

Naukowcy z Kanady odkryli, że w przypadku dobroczyńców rośnie nie tylko ich samopoczucie, ale i popularność. Badacze z Pensylwanii przekonują, że dobrzy i życzliwi ludzie są szczęśliwsi. Ci z Uniwersytetu Kolumbii Brytyjskiej (to też Kanada) twierdzą, że dobre uczynki zmniejszają lęk społeczny. Są i tacy, którzy przekonują, że sto godzin wolontariatu w ciągu roku pozwala obniżyć ryzyko śmierci! Ba, w przypadku osób po pięćdziesiątce odpowiednia liczba godzin poświęconych innym obniża ryzyko nadciśnienia tętniczego. Jest tego więcej.

Jaka płynie dla nas lekcja z wiedzy o dobru? Zapytałam specjalistów.

Dr hab. Piotr Michoń jest ekonomistą, wykładowcą na Uniwersytecie Ekonomicznym w Poznaniu. Na co dzień pochyla się nad czymś, co nie musi od razu kojarzyć się z ekonomią, czyli nad szczęściem. Tak, istnieje coś takiego jak "ekonomia szczęścia", a Michoń prowadzi nawet bloga i podcast na jej temat.