Zadaniowy czas pracy: na czym polega i dla kogo jest korzystny

● Zadaniowy czas pracy polega na rozliczaniu pracownika z wykonania powierzonych mu zadań, a nie z czasu pracy. ● W zadaniowym systemie czasu pracy pracodawca ustala z pracownikiem termin, który jest potrzebny do wykonania powierzonych mu zadań. ● Zadaniowy czas pracy może wiązać się z wypłatą wynagrodzenia za nadgodziny. ● Zadaniowy czas pracy nie zwalnia pracodawcy z obowiązku prowadzenia ewidencji czasu pracy pracownika, z tą różnicą, że ewidencjuje się nie godziny pracy, lecz dni i nieobecności.

Zadaniowy czas pracy opiera się na powierzeniu pracownikowi zadań do wykonania i rozliczaniu go z ich wykonania, a nie z czasu poświęconemu na pracę. Pracodawca ustala z pracownikiem termin wykonania zadań, biorąc pod uwagę normy Kodeksu pracy. Pracownik rozliczany jest więc nie z godzin, kiedy pracuje, lecz z zadań, które ma do wykonania. Istotne jest to, że liczba powierzonych pracownikowi zadań musi być możliwa do wykonania w określonym terminie, zakładając również, że czas pracy powinien być typowy dla pracy na etacie, czyli nie przekraczać 40 godzin tygodniowo przy pięciodniowym tygodniu pracy. Jeżeli zadania nie są możliwe do wykonania w ramach kodeksowego czasu pracy, pracownikowi należą się nadgodziny.

Zadaniowy czas pracy, zgodnie z art. 140 Kodeksu pracy,  musi być uzasadniony jednym z poniższych: 

– rodzajem pracy, – organizacją pracy, – miejscem pracy.

Art. 140 k. p. precyzuje również, że czas pracy osoby zatrudnionej w ramach zadaniowego czasu pracy nie może przekraczać 8 godzin dziennie, 40 godzin w pięciodniowym tygodniu pracy: „Pracodawca, po porozumieniu z pracownikiem, ustala czas niezbędny do wykonania powierzonych zadań, uwzględniając wymiar czasu pracy wynikający z norm określonych w art. 129”. Jeśli pracownik w zadaniowym systemie czasu pracy jest zatrudniony na część etatu, liczba zadań i termin ich wykonania musi być odpowiednio dostosowany do tego czasu.

Zadaniowy czas pracy sprawdza się w przypadku stanowisk samodzielnych, które nie wymagają stałego nadzoru przełożonego. Najczęściej stosuje się go w przypadku pracy umysłowej, twórczej, wykonywanej poza siedzibą firmy itd.  Zadaniowy system czasu pracy wykorzystywany jest więc m.in. w przypadku pracy:

– projektantów, – dziennikarzy, – tłumaczy, – serwisantów, – programistów, – grafików, – agentów nieruchomości, – przedstawicieli handlowych.

Nie każdą pracę można wykonywać w systemie zadaniowym. W przypadku pracowników, których praca wymaga stałego nadzoru przełożonego (np. w budownictwie czy produkcji), taki system pracy nie jest możliwy.  

Ponieważ w zadaniowym systemie czasu pracy ewidencjonuje się dni pracy, a nie godziny, kwestia ewentualnych nadgodzin regulowana jest porozumieniem między pracownikiem a pracodawcą dotyczącym czasu, jaki jest potrzebny do wykonania danego zadania. Jeśli konkretne zadanie w zgodnej ocenie obu stron wymaga więcej czasu niż w standardowym czasie pracy etatowej, pracownik powinien mieć możliwość odebrania czasu wolnego lub wynagrodzenie za nadgodziny. Wynagrodzenie za godziny nadliczbowe powiększone jest o 50 proc. za przekroczenie normy dziennej lub 100 proc. w przypadku przekroczenia normy tygodniowej. Regulują to przepisy Kodeksu pracy.

W przypadku systemu zadaniowego ewidencja czasu pracy jest obowiązkowa, z tą różnicą, że nie wpisuje się do niej godzin pracy, lecz informacje o dniach pracy i nieobecnościach (urlopy, zwolnienia lekarskie, delegacje). Powinna też zawierać informacje o zachowaniu minimalnego odpoczynku dobowego, czyli 11 godzin wolnego dziennie między zakończeniem a ponownym rozpoczęciem pracy oraz informację o 35 godzinach nieprzerwanego wypoczynku tygodniowego. Pracownik zatrudniony w systemie zadaniowym nie ma natomiast obowiązku podpisywania list obecności.

Zadaniowy czas pracy ma swoje zalety zarówno dla pracownika, jak i dla pracodawcy. Korzyści z zadaniowego systemu czasu pracy dla pracownika:

– autonomia, – elastyczny czas pracy; pracownik sam decyduje, jaka pora pracy jest dla niego dogodna,  – brak konieczności przebywania w zakładzie pracy w określonych godzinach, – łatwiejsze godzenie życia zawodowego z prywatnym.

Korzyści z zadaniowego systemu czasu pracy dla pracodawcy:

– prostsza ewidencja czasu pracy, uwzględniająca dni pracy i nieobecności, a nie godziny, – brak konieczności płacenia za nadgodziny (poza sytuacją, gdy powierzone zadanie wymaga od pracownika poświęcenia mu czasu przekraczającego czas przewidziany dla pracy etatowej), – większa wydajność pracownika.

Akty prawne: art. 140, art. 150 § 1 Kodeksu pracy.