5 maja 1943 roku. Powstanie w getcie warszawskim dzień po dniu

Generał Władysław Sikorski, premier na uchodźstwie i naczelny dowódca Polskich Sił Zbrojnych na Zachodzie zwraca się w audycji BBC do Polaków w kraju o udzielanie pomocy bojownikom getta:

Eugeniusz Maciąg mieszkał w kamienicy tuż przy getcie. Z okna swego pokoju widział płonące domy i ludzi wyskakujących z okien. Miał 11 lat. Tak wspominał to w relacji przekazanej Muzeum Historii Żydów Polskich:

"Podczas powstania w getcie miała miejsce największa dla mnie tragedia, którą widziałem bezpośrednio ze swojego okna. Bodajże 5 maja dom naprzeciwko został podpalony. Wtedy rozegrały się w nim dwie równoległe sceny.

Na pierwszym piętrze, dokładnie w pomieszczeniu na wprost mojego okna, ukrywał się Żyd. Dym ogarniał cały budynek, a on stał bez ruchu. Modlił się. Niżej znajdowało się kilka kobiet. Zaczęły uciekać przed ogniem. I tak kolejno wchodziły po piętrach. Doszły do pierwszego – przystanęły i rozejrzały się, doszły do drugiego – spojrzały przez okno, wbiegły na trzecie i znowu przez okno. I tak do ostatniego piętra. Nie pamiętam czy budynek był cztero- czy pięciopiętrowy. Był wysoki.

Wkrótce od strony ul. Dzikiej przyjechała polska straż pożarna. Wysunęli drabinę, jeden ze strażaków wszedł do środka. Rozległ się karabin maszynowy. Wycofali się z akcji, a ludzie pozostali w płomieniach. Czy Niemcy nie pozwolili gasić? Ogień ogarnął wszystkie piętra.

Na szczycie pozostało osiem kobiet i dziecko. Kolejno zaczęły wyskakiwać przez okno. Czepiały się parapetów, wisiały w powietrzu dopóki miały na to siłę, spadały. W oknie wisiała zasłonka.

Zobaczyłem kobietę z dzieckiem. Usiedli na parapecie, wyciągnęli przed siebie nogi i owinęli je zerwanym materiałem. Po chwili przechylili się na bok i polecieli w dół. Ostatnia była kobieta w średnim wieku. Przystojna i młoda. Stanęła w oknie, popatrzyła na świat i odważnie wyskoczyła".

Generał SS Juergen Stroop, dowodzący akcją likwidacji getta warszawskiego melduje: "Również dzisiaj w różnych miejscach Żydzi przed schwytaniem stawiali opór". Niemcy chwytają tysiąc siedemdziesiąt osób, sto dwadzieścia sześć rozstrzeliwują. Tego dnia likwidują czterdzieści bunkrów.