Gąbki "kichają", żeby utrzymywać się w czystości

Holenderscy i australijscy naukowcy zaobserwowali, że dwa gatunki gąbek - Aplysina archeri oraz gatunek z rodzaju Chelonaplysilla, potrafią "kichać".

- Jest to rodzaj adaptacji, którą wykształciły, aby utrzymać się w czystości - tłumaczył Jasper de Goeij, biolog morski z Uniwersytetu w Amsterdamie, jeden z autorów publikacji. Dodał, że "kichnięcie" trwa u gąbek około pół godziny i dzięki niemu usuwają one z organizmu niepożądane substancje.

- Uważamy, że większość, jeśli nie wszystkie, gąbki "kichają". Widziałem śluz gromadzący się na różnych gąbkach podczas nurkowania i na zdjęciach zrobionych przez różnych naukowców - zauważył Niklas Kornder, jeden z autorów badania opublikowanego w "Current Biology".

Gąbki zdobywają pożywienie, filtrując materię organiczną z wody. Wciągają i wyrzucają wodę z różnych otworów, jednak nie zawsze woda zawiera wyłącznie substancje odżywcze.

- Gąbki nie mogą sobie po prostu zmienić miejsca, gdy woda wokół nich staje się zbyt brudna, by mogły sobie z nią poradzić. Właśnie wtedy z pomocą przychodzi mechanizm kichania - mówił de Goeij.

Jak to wygląda? Poprzez otwory uwalniany jest śluz, czyli substancja, której pozbywają się gąbki. Gromadzi się on na powierzchni tego wielokomórkowego organizmu. Od czasu do czasu tkanka gąbki kurczy się i wypycha śluz zawierający odpady do wody.

Podczas gdy śluz jest odpadem dla gąbek, żyjące w pobliżu nich ryby mają go za przysmak.

- Zaobserwowaliśmy, że ryby i inne zwierzęta żywią się śluzem gąbek - mówił Kornder. - Pewna ilość materii organicznej znajduje się w wodzie otaczającej rafę koralową, ale nie jest ona wystarczająco skoncentrowana, aby inne zwierzęta mogły ją zjeść. Gąbki przekształcają ten materiał w nadający się do jedzenia śluz - dodał.