Twierdza Modlin zdobyta. Tym razem Runmageddon skończył się na pudle

TVN METEO ACTIVE TO NAJBARDZIEJ WIARYGODNE INFORMACJE O ZDROWYM STYLU ŻYCIA! JAK OGLĄDAĆ TVN METEO ACTIVE?

SPRAWDŹ NUMERY KANAŁÓW

Podobno nie wchodzi się dwa razy do tej samej rzeki. A co dopiero kilka. Też przez chwile się zastanawiałam.

Może w końcu spędzę sobotę normalnie. Może jakiś spacer, może opalanie, leniuchowanie - taki cywilizowany chillout.

Na szczęście "znowu?", jak szybko przyszło, tak szybko poszło, a ja ponownie - dosłownie i w przenośni, zamoczyłam nogi w tej rzece, weszłam do niej calusieńka i nawet nieoczekiwanie zajęłam drugie miejsce wśród kobiet w Runmageddonie Classic, który odbył się zeszły weekend na terenie Twierdzy Modlin.

Tym razem, co by sobie urozmaicić życie, zapisałam się z kolegą Jastrzębiem z Bravehearts Legionowo na serię elite. Cóż to takiego? Creme de la creme. Najlepsi z najlepszych, ci co chcą zmierzyć się sami ze swoimi słabościami, ci co chcą stanąć sam na sam z wysoką ścianą i przekonać się, czy ją pokonają, czy zostaną pokonani.

Nie, żebym czuła się na siłach i chciała taplać w tej czołowej kremówce. Oj, nie. Po prostu po południu miałam zaplanowane coś ważnego i chciałam wystartować jak najwcześniej.

Stres był przeogromny, bo to już nie start drużynowy w kilkanaście osób, a bardziej indywidualna przebieżka, tudzież akcja "duety do mety". Mój duet sprawdził się w stu procentach i do samego końca nie zostawiliśmy się na żadnej przeszkodzie i kilometrze. A tych tym razem zaplanowano dla uczestników 12, co oczywiście, już na starcie okazało się wierutnym kłamstwem, o czym tuż przed szepnął mi na ucho kolega z ekipy RM.

Prawie 15 km, do tego 50 przeszkód, upał i masakryczne podbiegi, a w zasadzie wspinaczka pod kątem 80 stopni wokół malowniczej Twierdzy Modlin. Do tego przedzieranie się przez krzaki, pokrzywy, bajora, nurkowanie pod ściankami ulokowanymi w wodzie, wspinanie się na linę, drabinki zamocowane na fortyfikacjach, wbieganie i zbieganie ze schodów, skakanie po ściankach, czołganie pod zasiekami - czyli to, z czego Runmageddon słynie. Niby nic odkrywczego dla kogoś, kto pobiegł któryś raz, jednak emocje i niespodzianki na trasie ciągle inne.

Lokalizacja, fortyfikacje, Twierdza Modlin w pełnej krasie. Mogliśmy wbiegać, wchodzić i czołgać się tam, gdzie zazwyczaj normalni ludzie być nie mogą. Bawiliśmy się przy tym świetnie, biegliśmy na luzie - dopóki, dopóty nie zaczęły się podbiegi. Luz się skończył a zaczęło mocne napięcie mięśni zbliżające się do maksymalnego. Ból potworny, a biec trzeba, podejście pod górę, zjazd z górki na jednej nodze i pośladku, i znowu podbieg, podejście, zjazd i bieg po krzakach, pokrzywach i ostach.

Podczas tych biegów nauczyłam się, że jak mówią, że została połowa drogi, to jest to jedno wielkie kłamstwo, a za tobą dopiero tak naprawdę jedna czwarta dystansu. Zresztą tym razem miałam wrażenie , że na trasie wszyscy kłamią, na czele z moim biegowym Jastrzębiem, który co jakiś czas krzyczał motywująco "jedziesz, jedziesz", a ja prześmiewczo rozglądałam się za jakimś autostopem.

Żadnego po drodze nie spotkałam, więc trzeba było dobiec. Gdzieś na trasie ludzie pilnujący przeszkód zaczęli krzyczeć, że jestem drugą dziewczyną na trasie.

Lecimy z Jastrzębiem ku mecie. Ciuchy porwane, brud i kurz wszędzie. Wiem, że na końcu czeka mnie coś, czego nie znoszę. To ten wstrętny kontener z lodowatą wodą, którego boje się za każdym razem przeokrutnie. Odwrotu jednak nie ma. Wchodzę, krzyczę, zimno, uciekam stamtąd w stronę mety. Jestem, Jastrząb też, a tam znowu kłamią. Druga dziewczyna na mecie. Nie wierzę, zresztą nieważne, ważne, że się udało dobiec i pokonać ciężką trasę.

Godzinę później się potwierdziło. Tak, druga dziewczyna na mecie w kremowej serii Elite z czasem 2 godziny i 40 minut z groszami.

Stanęłam na podium, odebrałam trofeum, nagrody… i wtedy też pojawił się głód i apetyt, nie tylko na jakiś dobry makaron, ale i na mocniejsze treningi i pudło w następnych biegach przeszkodowych.

Ale o tym miałam myśleć po regeneracji i lekkim wybieganiu. A to czekało mnie jeszcze tego samego dnia, a w zasadzie nocy, podczas Nocnego Runmageddonu, w którym wzięłam udział wraz z większą ekipą Bravehearts Legionowo. Tu było mokro, straszno i ciemno. Uzależnienie jednak tak ma, że te negatywne aspekty zostają niezauważalne.

Autor: Anna Szlendak