Italia już w marcu stała się epicentrum koronawirusa w Europie. Ponad 22 tysiące Włochów nie żyje, chorych na COVID-19 jest obecnie ponad 100 tysięcy osób. Wypełnione zwykle mieszkańcami i turystami ulice, place, kościoły, kawiarnie, sklepy są puste. Martwe. Walka o życie toczy się w szpitalach.

***

Ci, których choroba nie dotknęła, walczą o przetrwanie. Zwykli Włosi i przedsiębiorcy. Bo o ile zamrożenie kraju było dla rządu Giuseppe Contego jedynym słusznym wyjściem, o tyle na początku epidemii nikt nie myślał o nadchodzącym kryzysie ekonomicznym. Gigant świata mody, Armani, po raz pierwszy w historii szyje coś niemodnego: wszystkie włoskie fabryki produkują tylko i wyłącznie jednorazowe kombinezony dla medyków.

Od pierwszych dni kwietnia z włoskich szpitali zaczynają napływać krzepiące wiadomości: liczba nowych zakażeń spada. W żadnym stopniu nie goi to jednak ran, które wirus zdążył zadać krajowej gospodarce.

Włoskie stowarzyszenie "Svimez" (skrót od "Associazione per lo SVIluppo dell'industria nel MEZzogiorno"– "Stowarzyszenie na rzecz rozwoju przemysłu południa kraju") opublikowało pierwszy raport dotyczący ekonomicznych skutków kryzysu. Eksperci obliczyli, że miesiąc zamknięcia kraju kosztował kraj 47 miliardów euro. PKB, według organizacji, w tym roku spadnie o 8,4 procent.

Kto w obecnej sytuacji może wyciągnąć pomocną dłoń do fryzjerów, szewców, sklepikarzy, właścicieli kawiarni, restauracji i hoteli, którym grozi widmo zamknięcia biznesu, a zapomogi obiecanej przez rząd jakoś nie mogą się doczekać? Tylko ktoś, kto jest w stanie na zawołanie wyłożyć na stół górę pieniędzy. Włoska mafia.