Głuszce przygotowują się do zimy. "Wyrosły im pióra pozwalające łatwiej chodzić po śniegu"

W ośrodku nadleśnictwa Leżajsk jest 30 ptaków. To 20 kur i 10 kogutów. Do naturalnych ostoi w całej Polsce - do nadleśnictw Janów Lubelski, Głęboki Bród, Biłgoraj i Ruszów - latem trafiło stąd 69 osobników.

Jak powiedział rzecznik rzecznik Regionalnej Dyrekcji Lasów Państwowych w Krośnie Edward Marszałek, opierzenie głuszców "ma zimowe podbicie puchem, a lotki (duże pióra na tylnej krawędzi skrzydeł ptaków - red.) już mocno wybarwione i lśniące". - Wyrosły im też dodatkowe, zimowe pióra na nogach chroniące przed zimnem i pozwalające w naturze łatwiej chodzić po wysokim śniegu - dodał. W tym roku, jak przekazał rzecznik, "młode pokolenie największych krajowych kuraków wyglądem i masą ciała dorównuje dorosłym osobnikom". - W leżajskim ośrodku jest budynek edukacyjny. Głuszce można tam podglądać między innymi przez lustro weneckie - przypomniał Marszałek.

Głuszce to ptaki znane są z widowiskowych tokowisk. Mianem tym określa się ich charakterystyczne śpiewy i zachowania w porze godowej trwającej od przełomu marca i kwietnia do początku maja. Podczas ostatniej fazy głuchnie, od czego pochodzi nazwa gatunkowa ptaka.

Rzecznik krośnieńskiej RDLP wyjaśnił, że koguty cechują się ciemnym ubarwieniem z białymi plamkami na czarnym ogonie. - Z kolei ich pierś jest czarno-zielona z metalicznym połyskiem. Pióra skrzydeł z wierzchu są brązowe, a od spodu białe. Samiec nad okiem ma czerwoną "brew" w kształcie półksiężyca - opisał.

Samice są mniej ubarwione. Pióra na głowie, szyi i grzbiecie mają brunatno-żółte, a boki ciała i brzuch są biało-rdzawo-brunatne. Kury charakteryzują się ubarwieniem maskującym, które okazuje się przydatne podczas wysiadywania jaj - podkreślił Marszałek. Stają się one bowiem niewidoczne dla drapieżników.

W całej Polsce występuje około 600 osobników.

Populacje głuszca przenoszą się na tereny wyżej położone. Obecnie zwierzęta te występują w Europie i Azji Środkowej. Jak poinformowali przedstawiciele zoo w Płocku, gdzie na początku października trafiły dwie pary głuszców z ogrodu zoologicznego w Parc animalier de Sainte-Croix we Francji, "w Polsce obserwuje się głuszce na terenach Lasów Janowskich, Puszczy Solskiej i Augustowskiej, lasach Beskidu Śląskiego i Żywieckiego, Gorcach i Tatrach, a także w Sudetach i Borach Dolnośląskich". Jeszcze na początku XIX wieku głuszce były liczne w lasach Beskidów i Karpat oraz w wielu puszczach Polski, przy czym zmniejszanie się liczebności populacji, spowodowane wieloma czynnikami, obserwowano przez całą drugą połowę XX wieku. "Mimo to głuszec, podobnie jak cietrzew, był w Polsce gatunkiem łownym aż do 1995 roku" - podkreśliło płockie zoo.

Z powodu wysokiego spadku liczebności głuszce zwyczajne zostały wpisane do Polskiej Czerwonej Księgi Zwierząt (lista zagrożonych gatunków zwierząt na terenie naszego kraju - red.), a ich występowanie kwalifikuje dany obszar do ochrony w ramach sieci Natura 2000. Jak wyjaśniło płockie zoo, "ptaki objęte są też ścisłą czynną ochroną gatunkową i strefową. Tokowiska otoczone są całoroczną strefą ochronną o promieniu 200 metrów, która od lutego do czerwca zwiększa się do 500 metrów".

Lasy Państwowe prowadzą stały monitoring głuszców i polujących na nie drapieżników, jednocześnie przystosowując dla nich nowe siedliska.