W 1572 roku "nowa gwiazda" pojawiła się na niebie, zadziwiając astronomów całego współczesnego naukowego świata. Wśród nich był duński badacz Tycho Brahe, który opisując ją wtedy, zmienił nieodwracalnie bieg nauki. Dziś zjawisko, teraz nazywane supernową zostało ponownie zaobserwowane przez naukowców Instytutu Maxa Plancka. I znów wzbogaciło naukę.
Astronomowie do wykonania nowych obserwacji wykorzystali teleskopy na Hawajach i w Hiszpanii. Udało im się ująć "świetlne echa" dawnej eksplozji (czyli właśnie supernowej), które kolejną falą dotarły na Ziemię.
Wyniki obserwacji słynnej supernowej Tychona
Supernowa z 1572 stała się kamieniem milowym w historii nauki. Doprowadziła do podważenia teorii na temat niezmienności nieba. Dr Oliver Krause, Max Planck Institute for Astronomy
Supernowa Tychona
- Supernowa NS 1572 stała się kamieniem milowym w historii nauki - powiedział Oliver Krause z Max Planck Institute w Niemczech. - Doprowadziła do podważenia teorii na temat niezmienności nieba.
Wszystko to stało się w listopadzie 1572 roku, gdy w konstelacji Kasjopeja pojawił się nowy, jasny punkt widzialny nawet w świetle dziennym. Jedną z osób, które opisały to niezwykłe zjawisko, był duński astronom Tycho Brahe. Spostrzeżeniami podzielił się wtedy w książce "Stella Nova".
Wywrotowa teoria
Jego obliczenia wskazywały, że "nowa gwiazda" (kategoria supernowej nie była wtedy znana) znajduje się daleko od Księżyca, podważając prawomocne od dwu tysięcy lat twierdzenie Arystotelesa, że tak odległe gwiazdy są niezmienne. Stało się to punktem wyjścia dla dalszych poszukiwań Keplera, Galileusza, Newtona i wielu innych.
Nowa wiedza
Dziś, po czterystu latach, za pomocą nowoczesnej technologii udało się ustalić szereg faktów dotyczących supernowej 1572.
Przede wszystkim, obserwując "świetlne echa" dawnej eksplozji dr Krauze z zespołem ustalili, że supernowa należy do typu Ia supernovae. Powstaje on, gdy węglowo-tlenowy biały karzeł ściąga na siebie materię z towarzyszącej, zazwyczaj wypalającej się gwiazdy - tzw. czerwonego olbrzyma. Dzieje się to tak, aż jego masa przekroczy tzw. granicę Chandrasekhara (ok. 1,4 masy Słońca).
Tym co wyjątkowe w Tycho, leżącej na Mlecznej Drodze, to jej potencjał do dalszych badań. Wygląda na to, że supernowa, która zmieniła naukę cztery wieki temu, stanie się ponownie niezwykłym narzędziem w rękach astronomów - podkreślają naukowcy.
Źródło: BBC, NASA
Źródło zdjęcia głównego: NASA