W jednym z XVI-wiecznych grobów w Wenecji odnaleziono szczątki "wampirzycy". Kobietę pochowano z cegłą w ustach, by zapobiec jej żerowaniu na ofiarach dżumy, która przeszła przez miasto w tamtych czasach.
Odkrycia dokonano na wysepce San Lazzaretto Nuovo, położonej na weneckiej lagunie. Antropolog fizyczny z uniwersytetu we Florencji Matteo Borrini powiedział, że jego odkrycie potwierdza siłę średniowiecznego przesądu zgodnie, z którym to żeńskie wampiry roznosiły zarazy, m.in. dżumę (tzw. Czarna Śmierć).
Powstrzymać wampira
- Przesąd o wampirach wziął się najpewniej z wyglądu chorego, który niejednokrotnie broczył krwią z ust - powiedział Borrini. Jego zdaniem istniało przekonanie, że wampiry pogrzebane wraz z ofiarami epidemii w masowym grobie, żywiły się ciałami zmarłych.
I tak było do czasu, gdy wampiry wzmocniły się na tyle, by samodzielnie wstać z grobu i gryźć kolejne ofiary, zarażając je "wampirzą przypadłością".
Dlatego grabarze byli odpowiedzialni za zidentyfikowanie ewentualnych wampirzyc. Wskaźnikiem był całun - charakterystycznie splamiony krwią w okolicach ust (faktycznie efekt choroby). Takim "wampirom" musieli wepchnąć w usta kamienny kołek, co unieruchamiało diabelski pomiot.
Czarna Śmierć
Szkielet kobiety został odnaleziony w masowym grobie ofiar epidemii z 1576 roku, podczas której zmarł również artysta Tycjan. Kamień został wepchnięty w jej usta z taką siłą, że pozbawił ją kilku zębów, powiedział Borrini.
Istniało przekonanie, że wampiry pogrzebane wraz z ofiarami epidemii w masowym grobie, żywiły się ciałami zmarłych wampirka
W późniejszych falach Czarnej Śmierci w Wenecji (1630 i 1631 rok) zginęła jedna trzecia ludności miasta.
Legendy o wampirach są równie stare, jak strach przed nieznanymi chorobami, przychodzącymi "znikąd" (nie wiedziano jeszcze jak ważna jest higiena). Postać wampira istnieje w wielu kulturach, jednak to powieść Brama Stokera powołała współcześnie wyobrażanego wampira - Drakulę.
Źródło: ANSA.it, PAP
Źródło zdjęcia głównego: Matteo Borrini