Rewaluacja – czym jest? Jak rewaluacja wpływa na wartość waluty?

● Rewaluacja jest podniesieniem przez rząd kursu własnej waluty. ● Rewaluacja pomaga zahamować inflację, ale pogarsza bilans handlowy państwa. ● Rewaluacja jest możliwa tylko w przypadku walut o kursie sztywnym (stałym). ● Kurs polskiej waluty jest płynny, w związku z czym rewaluacja nie jest możliwa. Do wzrostu wartości złotówki dochodzi poprzez aprecjację

Zgodnie z definicją słownikową rewaluacja to „ustawowe podwyższenie kursu danej waluty w stosunku do walut zagranicznych”. Inaczej mówiąc w rezultacie rewaluacji dana waluta staje się więcej warta względem walut innych państw lub złota. 

Rewaluacja jest przy tym działaniem zamierzonym i przeprowadzonym przez władze państwowe. Można ją zainicjować decyzją rządu, np. na mocy ustawy, lub działaniem władz monetarnych, np. banku centralnego. 

W obu przypadkach rewaluacja jest jednak możliwa jedynie w państwie, którego waluta posiada sztywny (stały) kurs. Sztywny kurs oznacza, że jego wartość jest przez władze sztucznie utrzymywana na ustalonym poziomie względem jednej lub kilku innych walut, np. dolara amerykańskiego. Rewaluacja sprawia, że ten sztywny kurs zaczyna być utrzymywany na nowym, zmienionym poziomie, np. jednostka własnej waluty nie jest już warta pół dolara, ale ¾ dolara. 

Rewaluacja ma znaczące konsekwencje gospodarcze dla państwa, które je przeprowadza. Przede wszystkim może przyczynić się do spadku poziomu cen, a w ten sposób do ograniczenia zbyt wysokiej inflacji. 

W wyniku rewaluacji eksport danego państwa staje się mniej opłacalny, ponieważ eksportowane towary stają się względnie droższe. Towary te zostają więc w państwie przeprowadzającym rewaluację zwiększając podaż. Jednocześnie bardziej opłacalny staje się import, ponieważ po rewaluacji towary importowane są względnie tańsze.

Tym samym jednak rewaluacja poprzez osłabienie eksportu negatywnie wpływa na bilans handlowy państwa. Rewaluacja sprawia również, że przeprowadzające ją państwo staje się droższe dla osób i firm z innych państw mogąc ograniczać napływ turystów lub inwestycji nastawionych na tanią siłę roboczą.

Rewaluacja nie jest możliwa w przypadku państw posiadających waluty o kursie płynnym, a więc regulowanym nie decyzjami władz, ale działaniami sił rynkowych. Kurs płynny posiadają niemal wszystkie najważniejsze waluty na świecie, a także od 2000 roku polski złoty. Oznacza to, że dokonanie rewaluacji w Polsce nie jest obecnie możliwe.

Wartość polskiego złotego w odniesieniu do innych walut lub złota rośnie samoistnie wówczas, gdy rośnie rynkowy popyt na tę walutę. Taki rynkowy wzrost wartości waluty nazywany jest aprecjacją. Gdy rynkowy popyt na polski złoty maleje, w konsekwencji maleje wówczas również jego wartość, co nazywane jest deprecjacją.

Odwrotnością rewaluacji jest natomiast dewaluacja, czyli przeprowadzane przez władze państwa obniżenie wartości własnej waluty o kursie sztywnym. Czasem dewaluacja mylona jest z denominacją.

Rewaluacji nie należy mylić z rewaloryzacją. Rewaloryzacja to przywrócenie określonym świadczeniom lub dochodom wcześniejszej, realnej wartości utraconej na skutek inflacji.  Rewaloryzacji poddawane są m.in. wypłacane przez Zakład Ubezpieczeń Społecznych emerytury i renty. 

W tym kontekście rewaloryzacja bardzo często nazywana jest również waloryzacją, która jest pojęciem zbliżonym i oznacza ponowne przeliczenie i ustalenie wysokości świadczenia według określonego kryterium, np. jego siły nabywczej.