W Arktyce jest coraz mniej lodu. Jego pokrywa jest rekordowo niska

Naukowcy z NASA oraz z Narodowego Centrum Danych Śniegu i Lodu poinformowali, że 10 września lód morski Arktyki zajmował najmniejszą powierzchnię w tym roku (około 4,14 mln kmkw.). To drugi najniższy wynik w historii pomiarów. Z danych wynika, że lodu w okolicach koła podbiegunowego było mniej tylko raz - cztery lata temu.

Pokrywa lodowa znajdująca się na Oceanie Arktycznym i pobliskich morzach jest bardzo ważna dla Ziemi. Pomaga ona regulować temperaturę naszej planety, wpływa na cyrkulację atmosferyczną i oceaniczną, a także oddziałuje na ekosystemy Arktyki. Każdego roku w trakcie wiosny i lata powierzchnia morskiego lodu się zmniejsza aż do pewnego rocznego minimum. W trakcie zimnych jesiennych i zimowych miesięcy (gdy w Arktyce panuje noc polarna i Słońce znajduje się pod horyzontem) powierzchnia lodu się powiększa.

W tym roku naukowców zaskoczyło m.in. tempo kurczenia się pokrywy lodowej, zmieniające się kilka razy. Sezon roztopów rozpoczął się od rekordowo niskiej maksymalnej powierzchni pokrywy lodu w marcu i jej nagłego ubytku w maju. Jednak w czerwcu i lipcu niskie ciśnienie atmosferyczne oraz duże zachmurzenie w czerwcu i lipcu spowolniły topnienie lodu. Później jednak, gdy w sierpniu nad wodami Arktyki przeszły dwa potężne sztormy, na początku września pokrywa lodowa znów zaczęła szybciej topnieć.

Jednak pokrywa lodowa Arktyki jest niestabilna nie tylko obecnie, ale już od dłuższego czasu. Według ostatnich badań, w których zajmowano się danymi miesięcznego zasięgu morskiej pokrywy lodowej Arktyki i Antarktyki z 37 lat, od 1986 roku w żadnym z miesięcy pokrywa ta nie była rekordowo duża. W tym samym czasie zanotowano tam 75 nowych rekordów dotyczących najmniejszej powierzchni lodu.

- Utrata lodu zdecydowanie nie jest spowodowana tylko jego topnieniem we wrześniu. Z danych jasno wynika, że lód nie zbiera się już w tych miejscach co kiedyś, nawet w środku zimy - mówi Claire Parkinson, główna autorka badań i klimatolog w Centrum Lotów Kosmicznych imienia Roberta H. Goddarda.

Autor: zupi/jap / Źródło: NASA