Skąd wzięły się meteoryty, które znajdujemy na Ziemi? Dotychczas źródła większości z nich były nieznane. Nieco światła na tę tajemnicę rzuca seria badań, w której naukowcy starali się określić pochodzenie najpowszechniejszych kosmicznych skał. Jak się okazuje, tysiące meteorytów wzięły swój początek w zaledwie kilku punktach Układu Słonecznego.
Choć obecnie znamy ponad 70 tysięcy meteorytów, to pochodzenie tylko 6 procent z nich zostało jednoznacznie zidentyfikowane. Analizy składu wskazywały, że pochodzą one z Księżyca, Marsa lub Westy - jednej z największych planetoid. Seria badań opublikowanych na łamach czasopisma "Astronomy and Astrophysics" stanowi próbę rozwiązania tajemnicy meteorytów, których źródło leży w innych częściach Układu Słonecznego.
Wielkie zderzenia
W swoich badaniach naukowcy skupili się na najpowszechniejszej grupie meteorytów, chondrytach o wysokiej (H) i niskiej (L) zawartości żelaza. Za pomocą teleskopów wyposażonych w spektrometry badacze przeanalizowali rodziny planetoid z pasa między Marsem i Jowiszem. Zwracali uwagę nie tylko na widma spektralne, zdradzające ich skład chemiczny, ale także na obfitość małych fragmentów skał. Przeprowadzono również symulacje komputerowe trajektorii kosmicznych skał, upewniając się, czy rzeczywiście miały szansę trafić na Ziemię.
Naukowcom udało się ustalić, że badane chondryty pochodziły z trzech rodzin planetoid - Karin, Koronis i Massalia. Powstały one w wyniku kilku kolizji między obiektami o średnicy powyżej 30 kilometrów - w grupie Massalia doszło do nich 466 i 40 milionów lat temu, w Koronis - 7,6 mln lat temu, zaś w Karin - 5,8 mln lat temu. Naukowcy oszacowali, że zdarzenia te dały początek 70 procentom wszystkich znanych meteorytów. Massalia, gdzie do kolizji doszło dwukrotnie, jest źródłem 37 procent kosmicznych skał na Ziemi.
Wiemy coraz więcej
Fakt, że trzy rodziny planetoid dają początek większości meteorytów, można wyjaśnić ich cyklem życia. Młode rodziny charakteryzują się obfitością małych fragmentów skał, które pozostały po zderzeniach. Ta obfitość zwiększa z kolei ryzyko kolizji między fragmentami, co w połączeniu z ich dużą mobilnością może prowadzić do ucieczki z pasa planetoid. Im starsza grupa, tym mniej mobilnych fragmentów posiada.
Zespół badawczy przeanalizował również mniej powszechne meteoryty, które jak się okazało pochodziły z grup Veritas, Polana oraz Eos. Naukowcy twierdzą, że dzięki temu znane jest już pochodzenie 90 proc. tego typu obiektów. Pochodzenie pozostałych 10 procent pozostaje nadal nieznane. Aby ten problem rozwiązać, zespół planuje kontynuację badań, tym razem skupionych na charakterystyce wszystkich młodych rodzin, które powstały mniej niż 50 milionów lat temu.
Źródło: PAP, astronomy.com, ScienceAlert
Źródło zdjęcia głównego: Adobe Stock