Choroba niebieskiego języka atakuje owce

Strefa bezpieczeństwa obejmowała dotychczas regiony południowe - Limburgię, Zelandię i Północną Brabancję i fragment centralno-południowej części kraju, stanowiąc w zasadzie połowę kraju. Po zaobserwowaniu symptomów choroby u owiec w pobliżu Apeldoorn położonego w ścisłym centrum kraju, władze rozszerzyły strefę w kierunku północnym.

Choroba stanowi bardzo duże zagrożenie dla holenderskiego rolnictwa, które stanowi ważną część europejskiego rynku rolnego. Zapadają na nią przeżuwacze, głównie owce, kozy i bydło. Unia Europejska zdecydowała zabezpieczyć wspólnotowy rynek wydając specjalną dyrektywę zabraniającą transportu przeżuwaczy poza zakreśloną przez holenderski rząd strefę bezpieczeństwa.

Choć wirus powodujący wirusowe zapalenie przeżuwaczy powoduje niepowetowane straty dla gospodarki, nie jest groźny dla ludzi. Choroba przez niego wywoływana jest zakaźna, ale nie zaraźliwa. U zwierząt objawia się sinym obrzękiem języka, zapaleniem błon śluzowych nosa i jamy gębowej, zmianami na skórze, wysoką gorączką, kulawizną i zapaleniem wymion. Określa się ją mianem choroby tropikalnej, ponieważ przenoszą ją podobne do komarów kuczmany, występujące na terenie Azji i Afryki.

Eksperci podejrzewają, że przyczyną pojawienia się rozprzestrzeniających chorobę kuczmanów w Europie są zmiany klimatu i będące ich efektem silne wiatry, przenoszące owady na Stary Kontynent. Począwszy od 1998 roku - pierwszego pojawienia się choroby w Europie, choroba niebieskiego języka coraz częściej dotyka europejskie zwierzęta. W 2006 bardzo głośno było o zakażeniach owiec w Belgii, Holandii i Luksemburgu. Wtedy też w polskich komentarzach określano tę chorobę mianem "pryszczycy". Choroba niebieskiego języka dotyka także zwierzęta jeleniowane i żubry.

W Polsce na razie nie zarejestrowano zachorowań na tę chorobę.

Źródło: PAP, APTN