Wiosna to ulubiona pora roku większości ludzi. Nareszcie robi się cieplej, coraz częściej przez chmury przebijają promienie słońca. Tego czasu wyczekuje również przyroda. W pierwsze słoneczne dni drzewa wypuszczają pączki liści, do życia budzą się zwierzęta, w tym ptaki. Jednym z nich, symbolizujących nadejście wiosny, jest żuraw.

Jeden z najbardziej majestatycznych ptaków, o arystokratycznych manierach budzących szacunek. Zadzierający dziób, pokazujący dumę i wyniosłość. Dzięki temu oraz jego wysmukłym kształtom ciała i dostojnym ruchom, przypisuje się mu cechy antropomorficzne.

Żuraw na dobre zagościł w ludzkiej kulturze – sztuce, literaturze, symbolice związanej z przyrodą oraz człowiekiem.

Jego dostojność inspirowała artystów. Umieszczali oni wizerunek tego ptaka na obrazach czy ceramice. Również literaci nie pozostali wobec niego obojętni – żuraw zaistniał w wielu opowiadaniach, przysłowiach i wierszach. Jednym z najpopularniejszym z tych ostatnich jest utwór Jana Brzechwy – „Żuraw i Czapla”.

Zawsze był utożsamiany z pozytywnymi aspektami życia. Kojarzono go z dobrobytem, bogactwem, płodnością, w gospodarstwach rolnych – z zapowiedzią dobrych plonów. Bywa również uznawany za symbol tańca, gdyż gody żurawi bardzo go przypominają - stanowią je różne podskoki, ukłony, rozpościeranie skrzydeł.

Żurawia nie zabrakło również w mitologii greckiej. Podobno Hermes na widok klucza lecących żurawi, kreślił ich kształty na piasku. Ptak ten utożsamiany bywał również z mitologiczną grecką boginią – Demeter, przynoszącą dobrobyt. Istnieje również legenda traktująca o doradcy Greków pod Troją, który uzupełnił alfabet, biorąc za wzór liter klucze żurawi. W wierzeniach słowiańskich ptaki były uznawane za przewodników wiodących wędrowców przez pola czy lasy.

Pierwsze witają poranek, wydając dźwięki zwane klangorem. Przypominają one grę trąbki. Warto chociaż raz w życiu wstać z łóżka skoro świt, aby zatracić się chociaż na chwilę w ich majestatycznym świecie.

Autor: ao/rp / Źródło: Lasy Państwowe