"Zwiększyło się ryzyko prawne". Oczekiwanie na rozstrzygnięcie w sprawie kredytów walutowych

OGLĄDAJ TVN24 W INTERNECIE W TVN24 GO >>>

"W ocenie Komitetu zwiększyło się ryzyko prawne związane z portfelem mieszkaniowych kredytów walutowych. Ze względu na rosnącą liczbę umów objętych postępowaniem sądowym banki systematycznie zwiększają odpisy i rezerwy z tytułu ryzyka prawnego. Istotny wpływ na dalsze kształtowanie się tych kosztów może mieć rozstrzygnięcie całego składu Izby Cywilnej Sądu Najwyższego planowane na 13 kwietnia br." – czytamy w komunikacie po piątkowym posiedzeniu KSF.

Jak dodano, "Komitet zapoznał się z najnowszymi analizami dotyczącymi tego ryzyka oraz przebiegiem prac nad propozycją pozasądowych rozwiązań dotyczących kredytów walutowych i potwierdził potrzebę dalszego monitorowania sytuacji w tym zakresie".

Komitet ponownie uznał obniżającą się rentowność banków jako kolejne, istotne źródło ryzyka w polskim systemie finansowym. W komunikacie podano także, że KSF zapoznał się z podsumowaniem bieżących analiz w zakresie tendencji na krajowym rynku nieruchomości mieszkaniowych, które wskazują na dalszy wzrost aktywności. "Jednocześnie istniejące nadwyżki kapitałowe oraz dobra sytuacja płynnościowa banków sprawiają, że brak jest barier dla prowadzenia akcji kredytowej po stronie podażowej. W ocenie komitetu ryzyko związane z rynkiem nieruchomości mieszkaniowych obniżyło się" – dodano.

W piątkowym posiedzeniu uczestniczyli: Paweł Szałamacha, członek zarządu Narodowego Banku Polskiego jako Przewodniczący Komitetu, Piotr Patkowski, podsekretarz stanu w Ministerstwie Finansów, Jacek Jastrzębski, przewodniczący Komisji Nadzoru Finansowego oraz Piotr Tomaszewski, prezes zarządu Bankowego Funduszu Gwarancyjnego.

Z wnioskiem o rozstrzygnięcie zagadnień prawnych dotyczących tak zwanych kredytów walutowych zwróciła się do Izby Cywilnej Sądu Najwyższego pierwsza prezes SN sędzia Małgorzata Manowska. Posiedzenie Izby Cywilnej Sądu Najwyższego miało się pierwotnie odbyć 25 marca. W środę poinformowano jednak o przesunięciu posiedzenia na 13 kwietnia.

Wniosek pierwszej prezes SN obejmuje sześć pytań, w których poruszana jest m.in. kwestia przewalutowania kredytu. Jak podkreślono, odpowiedzi na przedstawione pytania powinny w kompleksowy sposób "rozstrzygnąć najpoważniejsze kontrowersje", jakie ujawniły się na tle praktyki orzeczniczej w kwestii kredytów walutowych.

Pod koniec 2020 roku przewodniczący KNF Jacek Jastrzębski zaproponował bankom, by przedstawiły klientom atrakcyjne dla nich warunki ugód, które byłyby realną alternatywą do ścieżki sądowej. Według sugestii szefa KNF klienci banków mogliby się rozliczać z bankami tak, jak gdyby ich kredyty od początku były kredytami złotowymi, oprocentowanymi według odpowiedniej stopy WIBOR powiększonej o marżę.

W odpowiedzi na propozycję przewodniczącego KNF powstał międzybankowy zespół z udziałem UKNF i większości banków, które posiadają w portfelu walutowe kredyty mieszkaniowe, i przy zaangażowaniu Związku Banków Polskich.

W ostatnich tygodniach kilka banków opublikowało wyliczenia dotyczące skutków przewalutowania kredytów hipotecznych powiązanych z kursem franka szwajcarskiego według propozycji Komisji Nadzoru Finansowego. Kwoty, w przypadku pojedynczego banku, wahają się od kilkuset milionów do kilku miliardów złotych: PKO Bank Polski - 6,1-6,7 mld zł, Bank Pekao - 350-400 mln zł, Santander Bank Polska - ok. 2,7 mld zł, mBank - 4,7-5,4 mld zł oraz Bank Millennium - 4,1-5,1 mld zł.

Z szacunków Urzędu Komisji Nadzoru Finansowego wynika, że przewalutowanie kredytów hipotecznych powiązanych z kursem franka szwajcarskiego może kosztować banki łącznie 34,5 miliarda złotych. W skrajnym wariancie ten koszt może wzrosnąć do 234 miliardów złotych.

Komitet Stabilności Finansowej pełni funkcję organu właściwego w zakresie nadzoru makroostrożnościowego w Polsce. KSF jest organem kolegialnym, w którym reprezentowane są cztery główne instytucje sieci bezpieczeństwa finansowego, tj. Narodowy Bank Polski, Ministerstwo Finansów, Komisja Nadzoru Finansowego i Bankowy Fundusz Gwarancyjny. Nadzór makroostrożnościowy obejmuje identyfikację, ocenę i monitorowanie ryzyka systemowego oraz działania mające na celu ograniczenie tego ryzyka poprzez zastosowanie instrumentów makroostrożnościowych. Celem nadzoru makroostrożnościowego jest ograniczanie ryzyka systemowego, w szczególności poprzez wzmacnianie odporności systemu finansowego i w konsekwencji wspieranie długookresowego i zrównoważonego wzrostu gospodarczego kraju.