Najczęstszą przyczyną pójścia na bezrobocie jest obecnie zakończenie pracy na czas określony, pracy dorywczej, sezonowej - wynika z danych statystycznych. Tymczasem ćwierć wieku temu Polacy na bezrobocie szli najczęściej z powodu likwidacji zakładu pracy. Zobacz, jak zmieniło się bezrobocie w Polsce.
Według Badania Aktywności Ekonomicznej Ludności (BAEL) aż 2,2 mln osób nie miało pracy w maju 1992 roku. Oznacza to, że ogółem stopa bezrobocia wynosiła wówczas 12,9 proc. Ćwierć wieku później, czyli w kwietniu 2017 roku, liczba bezrobotnych wyniosła 863 tysięcy osób, czyli 5 proc. ogółu.
Zmieniły się tez zasadniczo metody szukania pracy. W 1992 r. dominowało szukanie zatrudnienia poprzez urzędy pracy, obecnie bezrobotni deklarują, że poszukują zatrudnienia przez krewnych i znajomych.
Badanie BAEL
Bezrobotni według BAEL są liczeni zgodne z metodyką Międzynarodowej Organizacji Pracy. To osoby w wieku 15-74 lata, które spełniają jednocześnie trzy warunki: nie pracują, aktywnie poszukują pracy i są gotowe podjąć pracę w ciągu dwóch tygodni następujących po tygodniu badanym. Do bezrobotnych należą także osoby, które nie poszukiwały pracy, ponieważ miały pracę załatwioną i oczekiwały na jej rozpoczęcie przez okres nie dłuższy niż 3 miesiące oraz były gotowe tę pracę podjąć.
Inną definicję osoby bezrobotnej przyjęto w statystyce urzędów pracy, gdzie liczy się bezrobocie zarejestrowane, stąd są różne dane w statystyce takich osób – zaznacza GUS. Chodzi tu o osoby, które ukończyły 18 lat i nie osiągnęły wieku emerytalnego, nie są zatrudnione i nie wykonują innej pracy zarobkowej, nie uczą się oraz są gotowe do podjęcia pracy. Według tych danych bezrobocie w sierpniu wyniosło 7 procent.
Autor: db/ms / Źródło: tvn24bis
Źródło zdjęcia głównego: tvn24bis