Grenlandia, autonomiczna część Danii, stała się nowym Eldorado metali ziem rzadkich, które są niezbędne dla nowych technologii. O zasoby wyspy ubiegają się Chiny i UE. - W tym wyścigu zaczął wygrywać Pekin - ostrzega unijny komisarz ds. przemysłu Antonio Tajani.
Od 2009 roku Grenlandia korzysta ze zwiększonej autonomii i prawa do kontroli nad swymi zasobami naturalnymi. Wśród surowców mineralnych ma dziewięć z 14 pierwiastków (metali) ziem rzadkich. Unijne firmy muszą importować większość z tych pierwiastków, aby pokryć swoje zapotrzebowanie.
"Chińczycy już działają"
Unijny komisarz ds. przemysłu Antonio Tajani odwiedził Grenlandię 16 czerwca, aby parafować porozumienia w sprawie wykorzystywania mineralnych surowców przez firmy unijne. - Chiński prezydent (Hu Jintao) przyjechał następnego dnia - powiedział Tajani w rozmowie z AFP. - A Chińczycy już działają - dodał i wyjaśnił, że kupili brytyjską firmę i przysłali dwa tysiące swoich górników.
Tymczasem Europejczycy nadal są w fazie rozmów. - Parafowane w czerwcu umowy będą rozpatrywane przez rządy państw UE we wrześniu - powiedział Tajani. Europejczycy zobowiązali się "płacić Grenlandii 35 proc. zysków" z koncesji i mają działać wyłącznie na wybrzeżu wyspy.
Stan wojny
- Jesteśmy w stanie wojny z Chińczykami o metale ziem rzadkich - twierdzą osoby z otoczenia Tajaniego. Sprawa dostępu do zasobów naturalnych w Grenlandii będzie omawiana na XV szczycie UE-Chiny w Brukseli 20 września.
Obecnie Chiny mają swoisty monopol na pierwiastki ziem rzadkich, ponieważ na swoim terytorium mają 35 proc. ich światowych zasobów. - Na giełdzie w Londynie to oni dyktują ceny - powiedział jeden ze współpracowników Tajaniego. UE, USA i Japonia zaskarżyły do Światowej Organizacji Handlu politykę Chin, które ograniczają dostęp do swoich surowców poprzez stosowanie kwot. Równolegle UE dąży do dywersyfikacji dostaw. Podpisała umowy z Unią Afrykańską, Chile, Argentyną i Urugwajem, a wkrótce podpisać ma je z Meksykiem i Kolumbią.
Autor: km / Źródło: PAP
Źródło zdjęcia głównego: Christine Zenino | Wikipedia (CC-BY-SA)