Minerał, który nie zawsze jest biały. Kilka zaskakujących faktów na temat śniegu

Śnieg występuje w różnych regionach na całym świecie. Choć jest utożsamiany z mroźnymi rejonami podbiegunowymi, to sporadycznie występuje również w Afryce (m.in. na Kilimandżaro) oraz na Hawajach.

Śnieg to kryształki lodu, w związku z tym można zakładać, że pojawia się wtedy, gdy temperatura powietrza jest niższa od zera stopni Celsjusza. Okazuje się, że prószyć może również wtedy, gdy wartości na termometrach są dodatnie. Według niektórych specjalistów płatki śniegu spadają nawet przy temperaturze 7 st. C. Żeby biały puch sypnął z nieba podczas dodatniej temperatury, wilgotność powietrza musi być wyjątkowo niska. Ponadto w wyższych partiach atmosfery musi być ujemna temperatura. Wtedy opadające płatki nie mają czasu się roztopić. Przy dodatniej temperaturze opady śniegu są bardzo często intensywne, a śnieg opadając na ziemię zaczyna się roztapiać, więc jest bardzo mokry i zarazem ciężki.

Narodowe Centrum Danych Lodu i Śniegu w Boulder w Kolorado ogłosiło, że śnieg jest minerałem. W naturalnych warunkach jest formą stałą, jest go nieograniczona ilość i co najważniejsze ma ograniczony skład chemiczny.

Pojedyncze płatki śniegu są bardzo małe, jednak czasami pojawiają się wyjątkowo duże. Jak podaje Kenneth G. Libbrecht z Kalifornijskiego Instytutu Technologicznego zaobserwowano płatki śniegu wielkości stołowego talerza. Budowały go pojedyncze kryształki lodu, które również mogą być sporych rozmiarów (do 1 cm).

Wydaje się, że każda śnieżynka jest inna. W rzeczywistości śniegu pada tyle, że wariacje płatków śniegu muszą się powtarzać. Udowodnili to naukowcy z amerykańskiego Narodowego Centrum Badań Atmosfery (NCAR) w 1988 roku, badając dwie identyczne śnieżynki.

Kiedy w powietrzu wirują płatki śniegu, to nie musi być śnieżyca. Zawieja śnieżna to zjawisko hydrometeorologiczne, polegające na połączeniu opadów śniegu z silnym wiatrem. Często dochodzi do zamieci śnieżnej, która to nie jest opadem, ale jedynie podnoszeniem przez wiatr zalegających już na powierzchni ziemi płatków.

Śnieg w rzeczywistości jest półprzezroczysty. Odbija około 90 procent światła, które do niego dociera. Mimo że kryształki lodu są przezroczyste, całość światła odbitego między nimi daje kolor biały. W rzeczywistości zaspy śniegu mogą przybierać odcień różowy czy niebieski. Podobnie jak lodowce, śnieg może osiągnąć głęboki niebieski odcień. Im większa pokrywa, tym większe prawdopodobieństwo, że stanie się niebieski. Tymczasem różowa barwa białego puchu bierze się od alg, które go zabarwiają.

W miejscowości Silver Lake w Kolorado w ciągu 24 godzin nasypało 2,95 metra śniegu. Jest to rekordowa dobowa wartość opadu śniegu. Miało to miejsce w 1921 roku.

Największą bitwę na śnieżki zorganizowano 31 stycznia 2016 roku w Saskatoon w Kanadzie. Ponad 7600 osób rzucało w siebie śnieżkami.

Zobacz, jak wyglądają w przybliżeniu pojedyncze śnieżynki:

Autor: AD/map / Źródło: weather.com