Do Ziemi dociera z gigantyczną prędkością
burza słoneczna

Amerykańska Narodowa Administracja do spraw Oceanu i Atmosfery (NOAA) właśnie poinformowała o burzy geomagnetycznej drugiego stopnia w pięciostopniowej rosnącej skali. Jak pokazuje stopień, jaki nadano zjawisku, nie będzie ono bardzo silne. Niemniej jednak z prędkością kilkuset kilometrów na sekundę zmierza na nas strumień silnie naładowanej plazmy zdolnej do deformowania pola magnetycznego Ziemi.

Burza geomagnetyczna, wpływając na GPS, może skutkować potrzebą korygowania kursów statków kosmicznych przez kontrole lotów. Jej spektakularnym efektem powinna być zorza polarna. Aktualne dane sugerują, że zaobserwują ją jednak wyłącznie osoby znajdujące się na wysokich szerokościach geograficznych, a więc w okolicach biegunów.

Prognoza wystąpienia zorzy polarnej dla półkuli północnej (NOAA)

Prognoza wystąpienia zorzy polarnej dla półkuli południowej (NOAA)

Jak powstaje burza geomagnetyczna

Najsilniejsza burzą geomagnetyczną, jaka rozszalała się nad Ziemią, była ta z września 1859 roku. Zjawisko zwane efektem Carringtona wywołało zorzę polarną widzianą aż na Kubie, Hawajach, w Meksyku i we Włoszech, podczas gdy zazwyczaj widziana jest ona jedynie w pobliżu biegunów magnetycznych Ziemi. Zorza polarna, która rozbłysła nad Górami Skalistymi, była tak jasna, że obudziła poszukiwaczy złota, którzy byli przekonani, że jest już rano. Burza spowodowała też spustoszenie w prymitywnej jeszcze instalacji elektrycznej w Europie i Ameryce Północnej, powodując pożary na stacjach telegraficznych.

Tak Słońce wygląda 11 września 2018 (NASA/Solar Dynamics Observatory)